Στη Λαχόρη του Πακιστάν, ένα λιοντάρι που ζούσε ως κατοικίδιο, πήδηξε τη μάντρα του σπιτιού του και άρχισε να κυνηγάει μια μητέρα με τα δύο παιδιά της. Τραυματισμοί, πανικός, κάμερες ασφαλείας και ένας ιδιοκτήτης που παρακολουθούσε χαλαρά από απόσταση, ανίκανος –ή και αδιάφορος– να επέμβει. Όλα τα απαραίτητα υλικά ενός social media sensation που γίνεται viral σε χρόνο-ρεκόρ.
Οι αρχές ξύπνησαν, άλλη μια εκστρατεία κατά της κατοχής άγριων ζώων ξεκίνησε και πέντε άτομα συνελήφθησαν. Κατασχέθηκαν όχι πέντε, αλλά δεκατρία λιοντάρια! Θα παρατηρήσατε ότι δεν έγραψα «παράνομης κατοχής». Και το Πακιστάν δεν είναι η μόνη χώρα που επιτρέπει ή ανέχεται αυτή την αθλιότητα. Από τους σεΐχηδες του Ντουμπάι με τα λιοντάρια στο πίσω κάθισμα της Ρολς Ρόις τους μέχρι τον Joe Exotic –προσφάτως και σταρ του Netflix– που πουλάει σέλφι με τίγρεις, ο πλανήτης είναι γεμάτος με επιδειξιομανείς νάρκισσους που πιστεύουν ότι το να μοστράρεις ένα αιλουροειδές στο κιτσάτο σαλόνι σου, δίπλα σε χρυσούς καναπέδες, πλαστικούς φοίνικες και ηχεία που παίζουν τραπ, είναι σύμβολο στάτους και άλφα ανδρισμού. Το φαινόμενο έχει παγκόσμια διάσταση – και διαφορετικές πολιτισμικές προεκτάσεις. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η κατοχή άγριων ζώων απαγορεύτηκε το 2017. Κανείς δεν σκέφτηκε να το πει –ή να το επιβάλει– στους εμίρηδες. Στις ΗΠΑ, από την άλλη, είναι χιλιάδες οι τίγρεις που «φιλοξενούνται» σε ιδιωτικά πάρκα και αυλές· πολύ περισσότερες από όσες ζουν στην άγρια φύση! Η κατοχή τους ποικίλλει νομικά από πολιτεία σε πολιτεία. Σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται απλώς μια άδεια. Πολύ συχνά τα ζώα καταλήγουν να εκτρέφονται σε άθλιες συνθήκες και να αλλάζουν συνεχώς χέρια – από τον έναν κακοποιητή στον επόμενο.
Στη Ρωσία, ιδίως στα χρόνια της μετασοβιετικής παράνοιας, σημειώθηκε αύξηση στη διατήρηση μεγάλων αιλουροειδών από νεόπλουτους ολιγάρχες και θλιβερούς σελέμπριτι. Χαρακτηριστική περίπτωση, ο μπλόγκερ Σαϊφουλάγιεφ, που μεγάλωνε λιοντάρια στο διαμέρισμά του στη Μόσχα και ανέβαζε στόρι στο Instagram, όπου το ζώο αγκάλιαζε το παιδί του. Είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί: οι «μεγάλες γάτες» εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς ταυτόχρονα: φαλλικό υποκατάστατο εξουσίας για τους πλούσιους, φτηνιάρικη μεγαλομανία για τους φτωχούς. Με 176 δολάρια τέλος διατήρησης, στο Πακιστάν μπορείς κι εσύ να επιδεικνύεις το δικό σου τρόπαιο με τον ίδιο τρόπο που, στην πολιτισμένη Δύση, αγοράζεις με αιματηρές οικονομίες μια τσάντα ή ένα ρολόι (άντρες και γυναίκες μαζί εδώ, στην ίδια ψυχολογική λακκούβα) πολλών χιλιάδων ευρώ, για να πλησιάσεις έστω και λίγο τα πρότυπα ευτυχίας που αφομοιώνεις. Η ηθική καταδίκη είναι εύκολη. Το δύσκολο είναι να αλλάξουμε μια κοινωνία που θαυμάζει την οφθαλμοπορνεία, που θεωρεί κουλ τον εξωφρενισμό, που βλέπει ένα λιοντάρι με λουράκι και, αντί να φωνάξει «είστε ανόητοι», βάζει λάικ.
Το λιοντάρι της Λαχόρης βρίσκεται πλέον σε καταφύγιο. Η γυναίκα και τα παιδιά της τουλάχιστον επέζησαν. Όμως το ερώτημα παραμένει: Τι κάνουμε με την κενότητα των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν τους βασιλιάδες, έστω κι αν χρειαστεί να φυλακίσουν έναν για να το πετύχουν; Ποιος είναι
το πραγματικό θηρίο σε αυτή την ιστορία;
