Ήταν αρχές Ιουνίου όταν βρεθήκαμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ) στον Πειραιά με σκοπό να παρακολουθήσουμε μια μέρα στη ζωή των νέων που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ). Η αρχική σιγή πέρα από τις πύλες της Σχολής λειτουργεί ελαφρώς παραπλανητικά, καθώς οι εγκαταστάσεις είναι διαρρυθμισμένες με τέτοιο τρόπο, που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ο τόπος δεν σφύζει από ζωή. Η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη. Λίγο παρακάτω, δύο δόκιμοι τρέχουν με τα κοντά σορτσάκια τους και κρύβονται πίσω από ένα κτίριο. Τους ακολουθούμε και ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια ομάδα από δεκάδες 19χρονους και 19χρονες πρωτοετείς που γελούν και αφήνουν να βγει προς τα έξω μια παιδιάστικη ανεμελιά μπροστά στον φακό του φωτογράφου μας Δημήτρη Βλάικου. Ήταν το διάλειμμά τους. Ένα περιορισμένο παράθυρο ανάμεσα στο τρέξιμο, τα μαθήματα, την αθλητική δραστηριότητα και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της ημέρας, που ακολουθούν όλες ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο τηρείται ευλαβικά.
Η ΣΝΔ παρέχει, τα τελευταία 180 χρόνια, στο ΠΝ τους αξιωματικούς που στελεχώνουν τα πολεμικά πλοία. Όλοι οι αξιωματικοί που διακρίθηκαν τον 20ό αιώνα πολεμώντας για την πατρίδα κάποια στιγμή πέρασαν από το «Βασσάνειο Ίδρυμα». Παλιότερα, όπως και τώρα, η προφανής παρήχηση ανάμεσα στο «Βασσάνειο» (από το όνομα του ευεργέτη Πανταζή Βασσάνη που χρηματοδότησε την ίδρυσή του) και τα «βάσανα» των δόκιμων πίσω από τις κλειστές πόρτες, έχει γεννήσει διάφορα ρητά για την «ταλαιπωρία» που ενυπάρχει αφετηριακά στη Σχολή. Αυτό το αίσθημα συνέχειας αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κοινού σκοπού και μιας κοινής ταυτότητας που νιώθουν ότι έχουν όλοι οι απόφοιτοι της ΣΝΔ, είτε υπηρετούν στο πρώτο πόστο τους ως σημαιοφόροι σε κάποια φρεγάτα, είτε χρόνια συνταξιούχοι επισκέπτονται το ιστορικό κτίριο στην Πειραϊκή για να τιμήσουν την περασμένη νιότη τους, κυρίως όμως την παράδοση που τους ενώνει όλους.
«Θα είμαστε πανέτοιμοι»
Η ΣΝΔ είναι ίσως το πιο κρίσιμο γρανάζι στον μηχανισμό που διασφαλίζει την ίδια την ύπαρξη του ΠΝ, καθώς ο αριθμός των αξιωματικών που παράγονται από αυτήν δημιουργεί και το μέτρο με το οποίο υπολογίζονται όλα: το εύρος της αποστολής, τον αριθμό των πλοίων, τις αποτρεπτικές δυνατότητες της χώρας. Τα τελευταία χρόνια, για διάφορους λόγους, οι οποίοι συνδέονται και με τις αμοιβές των αξιωματικών που βρίσκονται στο μέσον της καριέρας τους (30-40) και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Στόλου, το ΠΝ έχει αντιμετωπίσει κύμα παραιτήσεων. Πλέον, με αποφάσεις όπως οι αυξήσεις των μισθών για τα εν ενεργεία στελέχη, αλλά και τους ναυτικούς δόκιμους, οι οποίοι από την ερχόμενη χρονιά θα αμείβονται κάθε μήνα περίπου όσο και οι σπουδαστές των Αστυνομικών Σχολών (δηλαδή περίπου 600 ευρώ), καθώς επίσης και τα επιδόματα για τις εν πλω αποστολές, στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) υπάρχει η ελπίδα ότι σε έναν ορίζοντα 5-7 ετών τα πράγματα μπορεί να έχουν αναστραφεί και πάλι, ώστε ο Στόλος να διαθέτει μια δεξαμενή ικανών στελεχών που θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει, όταν πρέπει. Αυτό σημαίνει ότι πολύ συχνά μεγαλύτεροι αξιωματικοί κάνουν τη δουλειά που έκαναν άλλοτε πιο χαμηλόβαθμοι.
Η περιήγησή μας στη ΣΝΔ δείχνει ότι ο συνδυασμός της νιότης με την εκπαίδευση και τα υψηλά ακαδημαϊκά δεδομένα κρατά τη Σχολή σε ένα επίπεδο αξιοζήλευτο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι νέοι που σπουδάζουν στη ΣΝΔ ενδιαφέρονται μεν για τα τετριμμένα, έχουν δε ένα πολύ υψηλό αίσθημα καθήκοντος. Ενώ ξεναγούμαστε στον θάλαμο προσομοίωσης, όπου γίνονται κάποιες τεχνικές εκπαιδεύσεις για τον τρόπο λειτουργίας της γέφυρας ή του θαλάμου επιχειρήσεων ενός πλοίου (που βρίσκεται σε διαδικασία αντικατάστασης από σύγχρονα συστήματα τα οποία αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα τεχνολογία), πιάνουμε κουβέντα με κάποιους δόκιμους. Κάποια στιγμή σκέφτομαι να ρωτήσω το προφανές, αν δηλαδή σκέφτονται ποτέ το ενδεχόμενο της μελλοντικής εμπλοκής τους σε πολεμική σύγκρουση. «Σκέφτεστε ποτέ ότι…» λέω και, προτού καν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση, ένας τεταρτοετής συμπληρώνει σαν να ήξερε τι σκεφτόμουν: «Αν θα πολεμήσουμε; Ναι, φυσικά. Κάθε μέρα. Και αν έρθει εκείνη η μέρα, να είστε απολύτως βέβαιος ότι θα είμαστε πανέτοιμοι». Στη συνέχεια, συμπληρώνει μια συμφοιτήτριά του, ανασηκώνοντας μάλιστα ελαφρώς τους ώμους, «από την πρώτη μέρα στη Σχολή, καθένας και καθεμία από εμάς σκεφτόμαστε ότι αυτός είναι ο βασικός σκοπός που εκπαιδευόμαστε: να είμαστε χρήσιμοι και αποτελεσματικοί στην περίπτωση που χρειαστεί να υπερασπιστούμε την πατρίδα».
Στη ΣΝΔ η στρατιωτική εκπαίδευση μάχιμων και μηχανικών (είναι οι δύο ειδικότητες αξιωματικών που παράγονται) έχει –αναμενόμενα– στο επίκεντρό της τη θάλασσα. Οι δόκιμοι εκπαιδεύονται αρχικά στα διαφόρων μεγεθών ιστιοφόρα της Σχολής, εξοικειώνονται στους προσομοιωτές και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της τετραετούς φοίτησής τους είναι ο εκπαιδευτικός πλους με κάποιο από τα πλοία του Στόλου, συνήθως εκτός Ελλάδος. Εκεί οι δόκιμοι έρχονται αντιμέτωποι με πραγματικές συνθήκες στη θάλασσα και καλούνται να λύσουν προβλήματα ενώ αυτά συμβαίνουν, υπό την επίβλεψη, βέβαια, του κυβερνήτη και των αξιωματικών του πολεμικού πλοίου, που τα τελευταία χρόνια είναι συνήθως το Πλοίο Γενικής Υποστήριξης «Προμηθεύς», το μεγαλύτερο του Στόλου.
Κατάκλιση στις δέκα και μισή
Οι δόκιμοι ξυπνούν στις 06.20 κάθε πρωί και αρχίζουν τις δραστηριότητές τους, έως τις 13.00 που γίνεται η κλήση για το μεσημεριανό φαγητό στη μεγάλη αίθουσα του εστιατορίου. Στη Σχολή, όλοι, από τον διοικητή μέχρι τους πρωτοετείς, τρώνε το ίδιο φαγητό. Το μεσημέρι οι δόκιμοι ξεκουράζονται για λίγο, προτού αναλάβουν τις απογευματινές δραστηριότητές τους. Το τελικό σήμα για την κατάκλιση δίνεται στις 22.30, αν και από τα συμφραζόμενα κατάλαβα ότι στους θαλάμους –ξεχωριστός τομέας για γυναίκες και άνδρες– πολλές φορές ο κανόνας καταστρατηγείται. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν επιπτώσεις, αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Αν και οι θάλαμοι είναι καθαροί και τα κρεβάτια στρωμένα με τον προβλεπόμενο τρόπο, είναι αδύνατον σε έναν εξωτερικό επισκέπτη να μην παρατηρήσει ότι οι χώροι στους οποίους κοιμούνται οι γυναίκες είναι σαφώς πιο τακτοποιημένοι από εκείνους των ανδρών. Στη Σχολή υπάρχει και περιορισμένος αριθμός φοιτητών από άλλες χώρες (Σενεγάλη, Μαυροβούνιο, Τυνησία, Ακτή Ελεφαντοστού κ.ά.), γεγονός το οποίο εξηγεί τους δεσμούς που συχνά έχουν Έλληνες αξιωματικοί με ομολόγους τους από διάφορα μέρη του κόσμου.
«Αυτός είναι ο βασικός σκοπός που εκπαιδευόμαστε: να είμαστε χρήσιμοι και αποτελεσματικοί στην περίπτωση που χρειαστεί να υπερασπιστούμε την πατρίδα», λέει νεαρή φοιτήτρια της σχολής.
Αυτές τις ημέρες, οι τεταρτοετείς που συναντήσαμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων είναι έτοιμοι να ορκιστούν ως νέοι αξιωματικοί με τον βαθμό του Σημαιοφόρου. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα βρεθούν όλοι τους στις φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού και θα δοκιμάσουν για τα επόμενα δύο χρόνια τις γνώσεις και τις αντοχές τους. Κάποιοι θα επιτύχουν τον υπέρτατο στόχο κάθε αξιωματικού καριέρας, που είναι η κατάκτηση θέσης κυβερνήτη σε κάποια φρεγάτα ή άλλη μονάδα επιφανείας, και άλλοι όχι. Κάποιοι θα φτάσουν σε θέσεις μείζονος σημασίας, όπως αυτές του αρχηγού ΓΕΝ ή του αρχηγού Στόλου, και άλλοι όχι. Όλοι όμως θα θυμούνται ότι πέρασαν μαζί κάποια από τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.
Ο διοικητής και ο αξιακός κώδικας
Ως διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων υπηρετεί αυτή την περίοδο ένας πολύπειρος αξιωματικός του ΠΝ, ο υποναύαρχος Σταύρος Καρλατήρας, με βαθιά γνώση των προκλήσεων που έχει μπροστά του ο κλάδος τον οποίο υπηρετεί. Κατ’ αρχάς δηλώνει αισιόδοξος, καθώς τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αρθεί οι περιορισμοί στην εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές (από την εποχή του μνημονίου), γεγονός το οποίο οδήγησε σε περίπου 100 εισακτέους ανά έτος. «Εφόσον αυτοί οι αριθμοί παραμείνουν σε αυτό το επίπεδο, προσδοκούμε ότι, περί τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας ή τις αρχές της επόμενης, ο κορμός του ΠΝ, δηλαδή οι νέοι αξιωματικοί πάνω στα πολεμικά πλοία, θα εκπληρώνουν τον ποσοτικό στόχο», λέει ο κ. Καρλατήρας. Ο στόχος δεν είναι μικρός, καθώς το ΠΝ αντιμετωπίζει πρόβλημα στελέχωσης και μεγάλες σειρές στη ΣΝΔ είναι μια καλή αρχή για την επίλυσή του.
Για τον κ. Καρλατήρα, η εξωστρέφεια της ΣΝΔ, όπως αυτή χαρακτηρίζεται από το στρατιωτικό Erasmus, που δίνει τη δυνατότητα στους ναυτικούς δόκιμους να εκπαιδευτούν με ομολόγους τους άλλων χωρών της ΕΕ ή η συνεργασία με τη γαλλική Naval Group, που ναυπηγεί τις νέες φρεγάτες FDI του ΠΝ, παρέχει εμπειρίες και περαιτέρω εξειδίκευση. Στο ερώτημα για τους λόγους που έχει παρατηρηθεί ότι δηλώνουν κάποιοι νέοι ενδιαφέρον για τη ΣΝΔ, ο κ. Καρλατήρας σταχυολογεί τρεις.
Πρώτος, όπως λέει, είναι «η αγάπη για το στρατιωτικό επάγγελμα και τη θάλασσα». Δεύτερος, και διόλου αμελητέος, είναι η σιγουριά που προσφέρει επαγγελματικά. Και ο τρίτος αφορά τις φιλοδοξίες των νέων να χρησιμοποιήσουν την εμπειρία τους, ώστε αργότερα στην ενεργή καριέρα τους να μεταπηδήσουν στον ναυτιλιακό κλάδο.
Ο διοικητής της ΣΝΔ θεωρεί ότι υπάρχει ακόμα μια κρίσιμη μάζα στην ελληνική κοινωνία η οποία στηρίζει τον θεσμό. Και ως μεγαλύτερη πρόκληση τόσο για τη ΣΝΔ όσο και για τις υπόλοιπες στρατιωτικές σχολές είναι το φαινόμενο της επαγγελματικής κινητικότητας των νέων, που δεν είναι βέβαια μόνο ελληνικό. «Η οπτική που είχα εγώ όταν έμπαινα στη ΣΝΔ, ότι δηλαδή θα κλείσω την καριέρα μου στο επάγγελμα, δεν υπάρχει στους σημερινούς νέους», σημειώνει. Μας πληροφορεί ότι, από τους 284 ναυτικούς δόκιμους, περίπου 20% είναι γυναίκες, με το ποσοστό να κινείται σταθερά σε αυτό το επίπεδο.
Επιπλέον, όπως λέει, η Σχολή προσαρμόζεται στις νέες τεχνολογίες, κυρίως καθώς το ΠΝ προετοιμάζεται για την εισαγωγή πλοίων με δυνατότητες που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν στο ελληνικό οπλοστάσιο. «Δίνουμε ήδη τις βασικές αρχές των νέων τεχνολογιών», λέει ο κ. Καρλατήρας, σημειώνοντας ότι ήδη κάποιοι από τους αξιωματικούς που αποφοίτησαν τις δύο προηγούμενες χρονιές έχουν επιλεγεί ως πληρώματα για τις φρεγάτες FDI (η πρώτη έχει προγραμματιστεί να παραδοθεί τον Δεκέμβριο).
Από τους 284 ναυτικούς δόκιμους, περίπου 20% είναι γυναίκες, με το ποσοστό να κινείται σταθερά σε αυτό το επίπεδο.
Η συζήτηση με τον κ. Καρλατήρα είναι εκτενής. Ωστόσο καταλήγει σε μια παραδοχή που τελικά ενστερνίζονται όλοι όσοι έχουν έλθει σε κάποια πιο στενή επαφή με το ΠΝ, ακόμα και αν δεν είναι στελέχη του. «Η οικογένεια του ΠΝ», λέει, «διακατέχεται από συνεκτικότητα, ισχυρούς δεσμούς και μια νοοτροπία που πηγάζει από τις παραδόσεις μας, ενώ ο αξιακός κώδικας που μοιραζόμαστε μας ακολουθεί σε όλη τη ζωή μας, ακόμα και μετά την αποστρατεία». Και, ως αξιωματικός που έχει περάσει μεγάλο μέρος της καριέρας του σε πολεμικά πλοία, αναφέρει ότι στην περίπτωση του ΠΝ, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το ταξίδι πραγματικά αξίζει.
Κουβέντα με τους σπουδαστές
Οι σπουδαστές αποτελούν την παλλόμενη καρδιά της Σχολής και, όπως είναι λογικό για 20χρονα παιδιά, ο ενθουσιασμός τους δύσκολα κρύβεται πίσω από τη στολή και το προσωπείο που πρέπει να φορούν ως δόκιμοι. Οι περισσότεροι προέρχονται από δημόσια λύκεια και, σε σημαντικό βαθμό, είναι παιδιά της πόλης. Η Χριστίνα Πέππα, μεγαλωμένη στη Χασιά, είναι αρχηγός της Σχολής, έχει μια φωνή αντιστρόφως ανάλογη της εμφάνισής της. Μιλάω ανυποψίαστος με τη νεαρή μάχιμη τεταρτοετή σε μια αίθουσα όπου κάθονται και άλλοι σπουδαστές. Και λίγο μετά, όταν την άκουσα να απευθύνει κελεύσματα στον κεντρικό προαύλιο χώρο, προκειμένου να συγκεντρωθούν οι σπουδαστές στο εστιατόριο για το μεσημεριανό, δυσκολεύτηκα να συνδέσω το πρόσωπο με τα ντεσιμπέλ… Όπως λέει, εισήλθε στη Σχολή διότι της άρεσε από μικρή ηλικία η ιδέα των Στρατιωτικών Σχολών. Ως προς τις σχέσεις με τους άνδρες, αναφέρει λακωνικά ότι «οι συναναστροφές μας με τους άνδρες δεν παρουσιάζουν κάποια ανομοιογένεια. Είναι όπως και στον έξω κόσμο. Δεν υπάρχει διαφορά ή διακρίσεις στην εκπαίδευση. Αντιμετωπιζόμαστε όλες το ίδιο».
Ο τριτοετής μάχιμος δόκιμος Αντώνης Νικολουτσόπουλος αναφέρει, επίσης, ότι από μικρή ηλικία τον γοήτευε η ιδέα της ζωής στο ΠΝ, προσθέτοντας ότι η ρουτίνα της Σχολής είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από εκείνη των συνομηλίκων τους στα ΑΕΙ. Με ανάλογο τρόπο σκέφτηκε να διεκδικήσει την είσοδό του στη Σχολή και ο τριτοετής δόκιμος μηχανικός Κωνσταντίνος Κολτουκτσόγλου, ο οποίος δεν κρύβει την προσδοκία του να επιλεγεί να υπηρετήσει μετά την αποφοίτησή του σε φρεγάτα FDI. Ο τεταρτοετής δόκιμος μηχανικός Σπύρος-Ελευθέριος Παπανικήτας δεν χρειάζεται να απομακρυνθεί πολύ από τη Σχολή για να φτάσει στο σπίτι του. Όπως λέει, έβλεπε τη Σχολή κάθε μέρα, καθώς ζει απέναντι. Για τον δόκιμο Παπανικήτα κύριος λόγος για την επιλογή της ΣΝΔ –πέρα από το γεγονός ότι ο πατέρας του εργαζόταν στο Εμπορικό Ναυτικό– ήταν η ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό, την ιστιοπλοΐα και την κολύμβηση. «Στη Σχολή μού έχουν δοθεί ευκαιρίες να επιδιώξω διακρίσεις στο σκέλος της ιστιοπλοΐας», μας λέει και προσθέτει ότι έχει συμμετάσχει σε αρκετούς αγώνες εντός και εκτός Ελλάδος. «Αν ήμουν σε κάποιο πανεπιστήμιο, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει», προσθέτει ο νεαρός Πειραιώτης δόκιμος.
Για την τεταρτοετή μάχιμη δόκιμη Αλεξάνδρα Ντρέλια, το ΠΝ κυλάει κυριολεκτικά στο αίμα της οικογένειας. Ο πατέρας της είναι αξιωματικός του ΠΝ, όπως και οι δύο αδελφοί της. Όπως λέει, μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η πειθαρχία ήταν ο κανόνας, και αυτό την προετοίμασε για τη στρατιωτική ζωή. Επίσης, ως παιδί θυμάται τις δύσκολες στιγμές της οικονομικής κρίσης. «Έπαιξε ρόλο στο μυαλό μου το γεγονός ότι, σε μια περίοδο μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για πολλούς, ο πατέρας μου μπορούσε να συντηρήσει την πενταμελή οικογένειά μας», αναφέρει. Το ερέθισμα της θάλασσας υπήρχε και στην οικογένεια του τεταρτοετούς δόκιμου μάχιμου Νίκου Σουκαρά, καθώς ο πατέρας του εργάστηκε στο Εμπορικό Ναυτικό. Η ΣΝΔ ήταν η μοναδική επιλογή του όταν έδωσε πανελλήνιες και η προσήλωσή του τέτοια, που τον οδήγησαν να μπει πρώτος στη χρονιά του. Η συναδελφικότητα είναι γι’ αυτόν ένα βασικό στοιχείο που του αρέσει στη Σχολή. «Έχω αδελφό και φίλους σε πολιτικά πανεπιστήμια, δεν είναι το ίδιο. Εδώ ζούμε όλοι μαζί, φτιάχνουμε δεσμούς που αντέχουν», λέει. Ενώ στα σημεία υπεροχής της Σχολής του εντοπίζει και το γεγονός ότι το πεδίο εκπαίδευσής των δοκίμων είναι πολύ ευρύ, με αντικείμενα που δεν μπορούν να εντοπιστούν στα ΑΕΙ, παρά σε πολλές διαφορετικές σχολές. Επίσης, εκτιμά ότι οι στερήσεις μιας στρατιωτικής σχολής τον έχουν κάνει να εκτιμήσει πολύ περισσότερο τον ύπνο, τη διασκέδαση και την επαφή με τους ανθρώπους του.
Ο Νίκος Τσαγκαράς, τεταρτοετής μάχιμος δόκιμος, υπογραμμίζει και αυτός ότι το ΠΝ «είναι ομαδικό άθλημα», ενστερνιζόμενος τη γνωστή αρχή από κάθε αξιωματικό του Ναυτικού ότι, όταν ένα πολεμικό πλοίο χάσει τη μάχη, στον βυθό θα βρεθούν όλοι, από τον τελευταίο ναύτη έως τον κυβερνήτη. Οι προοπτικές της μισθολογικής εξέλιξης, ένα θέμα που απασχολεί πολλούς στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν είναι στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων του νεαρού δόκιμου. «Τα λεφτά όλοι τα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Αλλά δεν είναι το κύριο ερέθισμα. Κάποιος εδώ μέσα αποκτάει το αίσθημα του σκοπού», λέει. Και προσθέτει ότι: «Καθένας από εμάς σκέφτεται ότι κάνει κάτι ανώτερο από τον εαυτό του και δεν σκέφτεται τα 200 ή 300 ευρώ που μπορεί να κερδίσει σε κάποια άλλη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, έξω από το Ναυτικό». Να σημειωθεί πως ο Νίκος Τσαγκαράς ανήκει σε εκείνη την ομάδα των δοκίμων που βρέθηκαν στο Λοριάν της Γαλλίας, όπου μαζί με έναν συμμαθητή του έκανε ένα στοχευμένο μεταπτυχιακό στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, υπό την επίβλεψη μάλιστα του διευθυντή ΑΙ της Naval Group.
120 χρόνια Βασσάνειο ίδρυμα
Στο «Βασσάνειο Ίδρυμα», όπως η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων είναι γνωστή προς τιμήν του εθνικού ευεργέτη Πανταζή Βασσάνη, λειτουργούν οι εγκαταστάσεις που επιτρέπουν την εκπαίδευση των υπό διαμόρφωση αξιωματικών του ΠΝ. Η Σχολή, στο τέρμα της Χατζηκυριακού στην Πειραϊκή, λειτουργεί σε αυτές τις εγκαταστάσεις από το 1905. Το κληροδότημα του Βασσάνη είχε διατεθεί στο κράτος από το 1891 και τα νεοκλασικιστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία των πρώτων τριών κτιρίων παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα. Τα υπόλοιπα κτίρια της Σχολής ανεγέρθηκαν στο πέρασμα των 120 ετών που έχουν περάσει από τότε. Αποτελεί ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο ότι, πριν από τη δωρεά του Βασσάνη, που επέτρεψε την ανέγερση της Σχολής, οι ναυτικοί δόκιμοι δεν εκπαιδεύονταν στην ξηρά, αλλά στα πλοία του Βασιλικού −τότε− Ναυτικού (από το 1845 έως το 1905). Τα τρία αρχικά κτίρια περιλάμβαναν το Οίκημα Διοικητού και Υποδιοικητού, τους κοιτώνες των δοκίμων και το θεραπευτήριο και σήμερα έχουν άλλη χρήση. Για παράδειγμα, οι κοιτώνες το 1905 είναι σήμερα το κτίριο διοίκησης. Η πρώτη επέκταση των κτιρίων της ΣΝΔ, που είχε ως στόχο να φιλοξενήσει τον αυξανόμενο αριθμό δοκίμων, έγινε την περίοδο ανάμεσα στο τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και τη μικρασιατική καταστροφή (δεκαετία 1913-1922). Κατά τη Γερμανική Κατοχή, η ΣΝΔ πέρασε στον έλεγχο των ναζί, οι οποίοι μετέτρεψαν το κτίριο σε Ναυτική Διοίκηση Νοτίου Αιγαίου. Από το 1942 μέχρι και το 1945, η ΣΝΔ λειτουργούσε ξανά εν πλω, στο θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», και μετά στην Αλεξάνδρεια.
«Η Ελλάς εν πλω»
Από σήμερα 29 Ιουνίου έως και την Κυριακή 6 Ιουλίου το Πολεμικό Ναυτικό, σε συνεργασία με το Λιμενικό, διοργανώνει τη Ναυτική Εβδομάδα 2025, κατά τη διάρκεια της οποίας δίνεται η δυνατότητα στους πολίτες να εξοικειωθούν με δραστηριότητες, πλοία και την ιστορία του Ναυτικού. Αύριο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας θα επιθεωρήσει πολεμικά πλοία στον Σαρωνικό κόλπο, θα γίνουν εκθέσεις στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, στο Πολεμικό Μουσείο, στο Μεσολόγγι και στoν σταθμό Μετρό Συντάγματος, συναυλίες, αθλητικοί αγώνες και επισκεπτήρια για το κοινό σε πολεμικά πλοία που έχουν αναπτυχθεί ανά την επικράτεια. Κεντρικό μήνυμα της διοργάνωσης είναι:
«Η Ελλάς εν πλω».
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα ne2025.hellenicnavy.gr
Η σχολή με μια ματιά
Η εισαγωγή γίνεται μέσω των Πανελληνίων Εξετάσεων, ενώ έχει προηγηθεί προκήρυξη. Οι ναυτικοί δόκιμοι πρέπει να έχουν καλή φυσική κατάσταση.
Ο κύκλος σπουδών είναι τετραετής.
Οι σπουδαστές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τους μάχιμους και τους μηχανικούς.
Μετά την αποφοίτηση, όλοι οι νέες και νέες σημαιοφόροι θα υπηρετήσουν κατ’ ελάχιστον δύο χρόνια σε φρεγάτα, δηλαδή τη μεγαλύτερη μονάδα επιφανείας του ΠΝ, προκειμένου να εξοικειωθούν με τις προκλήσεις που κρύβει η εκπαίδευση στη θάλασσα για περίπου 200 ημέρες (πολλές φορές περισσότερες) τον χρόνο.
Μετά τη διετία, οι νέοι αξιωματικοί μπορεί να μεταπηδήσουν στα υποβρύχια, στον χειρισμό ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ή αεροπλάνων του ΠΝ (που αυτή τη στιγμή στη πράξη δεν υπάρχουν) ή στη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών.
Στις εγκαταστάσεις της Σχολής φιλοξενούνται και οι εκπαιδευόμενοι που θα γίνουν σημαιοφόροι του Λιμενικού Σώματος.
