Στις παλιές φωτογραφίες, ο Αρμένιος συνθέτης Τιγκράν Χαμασιάν μοιάζει με ροκ σταρ. Ως παιδί, είχε τη φιλοδοξία να παίζει κιθάρα σε θρας μέταλ μπάντα. Τελικά, τον κέρδισαν το πιάνο και η τζαζ. Πάντα όμως μέσα από ένα πρίσμα περιπέτειας, συνδυάζοντας τους αυτοσχεδιασμούς και τη δεξιοτεχνία του είδους με το προοδευτικό ροκ, την αμερικανική λαϊκή παράδοση, τις μουσικές της Αρμενίας, τον μινιμαλισμό και τον μυστικισμό.
Για να είμαι ειλικρινής, η μιάμιση ώρα διάρκειας του τελευταίου άλμπουμ του, The bird of a thousand voices, μου έπεσε μεγάλη μέσα στο κατακαλόκαιρο. Πόσω μάλλον για ένα απαιτητικό άκουσμα σαν αυτό. Όμως ήδη από το πρώτο κομμάτι, το καταιγιστικό The kingdom, ήξερα πως έχω να κάνω με έναν φλεγόμενο δημιουργό, σίγουρο γι’ αυτό που κάνει, πρόθυμο να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ακούστε το σόλο στο τελευταίο λεπτό τού The quest begins και θα καταλάβετε τι εννοώ. Αυτή είναι η μουσική της υπερβολής, της υπέρβασης.
Ασφαλώς, ο δίσκος The bird of a thousand voices, εμπνευσμένος από το ομώνυμο αρμενικό παραμύθι, περιλαμβάνει και πιο εσωτερικές στιγμές. Κομμάτια βασισμένα σε αιθέριες φωνές και απαλό πιάνο, τα οποία λειτουργούν ως διαλείμματα μετά από κάποιο κρεσέντο.
Tώρα, στις 09/07, ο Χαμασιάν έρχεται να παρουσιάσει το άλμπουμ ζωντανά στην Αθήνα, στο πλαίσιο των Φ hill sessions. Πρόκειται για ένα νέο φεστιβάλ, το οποίο ξεκίνησε προ ημερών με τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Έως τα τέλη του Σεπτέμβρη θα συγκεντρώσει στον λόφο του Φιλοπάππου (Θέατρο Δόρα Στράτου) καλλιτέχνες και σχήματα όπως ο Fantastic Negrito, οι Xylouris White, ο Νταφέρ Γιουσέφ και η Λένα Πλάτωνος.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠS.G. Goodman – Planting by the signs
Τίποτα το πρωτότυπο. Ένα μείγμα από φολκ, ροκ, κάντρι και americana, που όμως βγάζει την αλήθεια της δημιουργού του, ένα γνώριμο summertime sadness και ένα παράπονο. Πίσω από τα μεγάλα στρογγυλά γυαλιά μυωπίας της, η 37χρονη Goodman βλέπει τη ζωή όπως είναι – και δεν προσπαθεί να την αλλάξει.
