«Δουλειά μου είναι το να γράφω για το ντιζάιν και έχω πάντα μια περιέργεια για τα στιλ που, σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, γίνονται της μόδας», μου λέει η Κάθριν ΜακΛάφλιν, συγγραφέας του βιβλίου Interior Style: Japandi, στο οποίο ερευνά πώς αυτό το ιδιαίτερο «φιούζιον» Δύσης και Ανατολής έγινε μία από τις μεγαλύτερες τάσεις στο ντιζάιν και στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων.
Μέσα από τη μελέτη των διαφόρων κινημάτων του ντιζάιν, μπορεί κανείς να κατανοήσει τις ευρύτερες πολιτισμικές αξίες και τις συνθήκες που κυριαρχούν σε μια δεδομένη στιγμή στην Ιστορία, όπως ακριβώς, σε μικρότερη κλίμακα, κάποιος μπορεί να μάθει πολλά πράγματα για τα ενδιαφέροντα ενός ανθρώπου, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις του ρίχνοντας μια ματιά στα αντικείμενα με τα οποία ζει, θα μου εξηγήσει.
Το Japandi της κίνησε την περιέργεια επειδή, κατά κάποιον τρόπο, έμοιαζε να μην υπάρχει πουθενά, μέχρι που ξαφνικά, πριν από μερικά χρόνια, άρχισε να βρίσκεται παντού. Η «συγχώνευση» του ιαπωνικού με το σκανδιναβικό στιλ, όμως, που ούτως ή άλλως παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους (π.χ. την αγάπη για τη χειροποίητη αισθητική), έχει μια ιστορία που πάει εκατοντάδες χρόνια πίσω, μου λέει. Επίσης, πραγματικά πολύς κόσμος θέλησε να διακοσμήσει το σπίτι του σε στιλ Japandi κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η ΜακΛάφλιν πιστεύει ότι η «μανία Japandi» έχει να κάνει με τη φιλοσοφία που διέπει το στιλ. Αν κοιτάξουμε τη «μεγάλη εικόνα» των πραγμάτων, μου λέει, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο το ιαπωνικό όσο και το σκανδιναβικό ντιζάιν προκρίνουν τη χρήση φυσικών υλικών, την κάπως οργανική, μινιμαλιστική αισθητική. Την ίδια στιγμή, στην «αγορά», υπάρχει μεγάλη ζήτηση για πράγματα που είναι καλοφτιαγμένα, έχουν κατασκευαστεί με ηθικό τρόπο και διαθέτουν μεγάλη διάρκεια ζωής. «Ιστορικά, τόσο το ιαπωνικό όσο και το σκανδιναβικό ντιζάιν έχουν δώσει προτεραιότητα σε αυτά τα χαρακτηριστικά, και αυτό νομίζω ότι είναι που τραβάει τόσο πολύ κόσμο».
Αν θέλετε να ενσωματώσετε στοιχεία από την τάση του Japandi στο σπίτι σας, χωρίς να το διακοσμήσετε όλο από την αρχή, θα πρέπει να το κάνετε σταδιακά, με πρώτο σας μέλημα την αναζήτηση καλοφτιαγμένων, λειτουργικών κομματιών, συμβουλεύει η ΜακΛάφλιν. Στο Japandi, προσθέτει, χρησιμοποιούνται πολύ οι γήινοι τόνοι και τα φυσικά υλικά, οπότε οτιδήποτε από ξύλο, πέτρα, πηλό, βαμβάκι κ.λπ. είναι πρωτίστης σημασίας. Επίσης, συχνά, κυριαρχεί μια δόση τραχύτητας. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Οι πιο δημοφιλείς; Το βάψιμο των τοίχων με ασβέστη, τα γυμνά δοκάρια στο ταβάνι και τα φυτά με τα πολλά κλαδιά. Ένα μυστικό για επιτυχία; «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, σε όλη την ιστορία του ντιζάιν, πολλά εμβληματικά κομμάτια, ειδικά καρέκλες και λάμπες, τα οφείλουμε στον σκανδιναβικό μοντερνισμό της δεκαετίας του 1950», μου λέει. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Σε όλους τους χώρους που έχει δει να έχουν υιοθετήσει επιτυχώς το στιλ Japandi, έχει εντοπίσει είτε αυθεντικά έπιπλα από εκείνη την περίοδο είτε άλλα που ο σχεδιασμός τους έχει εμφανώς επηρεαστεί από αυτά.
Η ΜακΛάφλιν θα μου πει ότι δεν πιστεύει πως το Japandi είναι ένα είδος διακόσμησης που μπορεί, ντε και καλά, να βελτιώσει την ποιότητα ζωής κάποιου. Είναι της άποψης ότι πρέπει να ζεις σε έναν χώρο που να σε εκφράζει με έναν τρόπο αυθεντικό. «Αν, λοιπόν, κάποιος συντονίζεται με το Japandi και τις αρχές του και φτιάξει το σπίτι του σύμφωνα με αυτή την αισθητική, έχει καλώς. Αν σε κάποιον αρέσει ο μαξιμαλισμός και θέλει να βρίσκεται ανάμεσα σε μπιχλιμπίδια, όμως, δεν νομίζω ότι το Japandi θα λειτουργήσει στην περίπτωσή του». Κοινώς, περί ορέξεως, σουηδικά κεφτεδάκια και παγωτάκια μότσι.
*Το βιβλίο της Κάθριν ΜακΛάφλιν Interior Style: Japandi κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Orange Hippo του ομίλου Hachette.
