Υπάρχει κάποιος που τα κινηματογραφικά στενά του Τόκιο τον αφήνουν ασυγκίνητο; Είναι δεδομένο ότι ένα κομμάτι από το κινηματογραφικό σύμπαν του Blade Runner, το οποίο κουβαλά μία σκληρή ομορφιά, τρυπώνει στις αποσκευές σου φεύγοντας από την πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Όταν, λοιπόν, το 2018 επισκέφθηκε το μέρος που ονειρευόταν από μικρό παιδί ο Κρίστοφερ Ρόμπιν Νόρντστορμ, Σουηδός σχεδιαστής επίπλων και σπουδαστής καλών τεχνών, δεν είχε ιδέα ότι είχε μόλις ανακαλύψει το αντικείμενο της νέας του μανιώδους απασχόλησης.
Θα το καταλάβαινε, λίγο αργότερα, όταν θα επέστρεφε στη Στοκχόλμη από την ιαπωνική πρωτεύουσα. Εκεί συνειδητοποίησε πως είχε πια βαρεθεί να περνά ατέλειωτες ώρες μπροστά στο Netflix. Έτσι, έκλεισε την οθόνη και άρχισε να δημιουργεί· κομμάτι κομμάτι, ένα ονειρικό σύμπαν λαξευμένο με νέον, σκουριά και μέταλλο. Αυτά είναι όσα μοιράστηκε μαζί μας για τις «φανταστικές» δημιουργίες του.
Αγαπούσες πάντα το Τόκιο; Τι σου άρεσε περισσότερο σε αυτό;
Πάντα με γοήτευε. Η αγάπη μου για εκείνη την πόλη ξεκίνησε πολύ πριν πατήσω το πόδι μου εκεί. Μεγάλωσα παρακολουθώντας ιαπωνικές ταινίες, απορροφώντας την κουλτούρα και τις αποχρώσεις των μοναδικών του ιστοριών. Πριν επισκεφτώ τελικά το Τόκιο, είχα περάσει λίγο χρόνο ταξιδεύοντας και δουλεύοντας στην Κίνα, κάτι που μου έδωσε μια διευρυμένη οπτική για τους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής. Ωστόσο, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει αρκετά για τη μαγεία του Τόκιο.
Εάν σας ενδιαφέρει έστω και λίγο η ποπ κουλτούρα -είτε πρόκειται για εμβληματικές ταινίες όπως το «Star Wars», το «Alien», το «Blade Runner» ή anime αριστουργήματα όπως το «Akira»- το Τόκιο είναι ο απόλυτος προορισμός για εσάς. Όταν μπαίνεις στην πόλη, νιώθεις σαν να μπαίνεις σε έναν διαφορετικό κόσμο, αποτελεί ένα τέλειο μείγμα φουτουριστικού και παραδοσιακού.
Το να περπατάς στο Τόκιο είναι μια ασύγκριτη εμπειρία. Τα νέον φώτα της Σιμπούγια, η γαλήνη του Meiji Shrine, η εκλεκτική μόδα στο Χαραγιουκού και τα τεχνολογικά θαύματα της Ακχαμπάρα, όλα αποτελούν κομμάτια μιας πόλης που δεν σταματά ποτέ να εκπλήσσει. Είναι ένα μέρος όπου κάθε γωνιά μοιάζει να λέει μια ιστορία, κάθε δρόμος μοιάζει να ζωντανεύει με τη δική του ενέργεια.
Στο Τόκιο, η αντίθεση ανάμεσα στους σύγχρονους ουρανοξύστες και τους αρχαίους ναούς, δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει τη φαντασία.
Πότε το επισκέφτηκες για πρώτη φορά και τι σου τράβηξε περισσότερο το μάτι;
Το 2018, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι, έζησα όλα όσα ήλπιζα να ζήσω εκεί, και ακόμη περισσότερα. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν πως, παρόλο που αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου, στο Τόκιο ένιωθα μια οικειότητα. Περπατώντας μόνος σε έναν ήσυχο δρόμο, συναντούσα μια ηλικιωμένη γυναίκα με τη γάτα της μέσα σε μόλις πέντε λεπτά. Η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτα γαλήνια και έμεινα έκπληκτος από το πόσο κατάφυτη ήταν η πόλη. Δέντρα και λουλούδια κοσμούσαν κάθε γωνιά.
Γιατί αποφάσισες να τα αναπαραστήσεις σε μινιατούρες τα σπίτια της πόλης;
Τα σπίτια είναι μικρά, συνήθως περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων, με δύο ορόφους και μοιάζουν με διαμερίσματα-στούντιο αλλά σε μορφή σπιτιού. Διαφέρουν αρκετά από τα σπίτια στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Παρά τις όποιες ομοιότητες στον σχεδιασμό, κάθε σπίτι έχει τη δικιά του ποικιλία, είναι σχεδόν σαν να πρόκειται για μεμονωμένους χαρακτήρες. Όταν μιλάω για τη δουλειά μου, συχνά λέω πως δημιουργώ πορτρέτα σπιτιών και όχι απλώς μινιατούρες καθώς έχουν πάρα πολύ ξεχωριστό χαρακτήρα για να συστηθούν απλά με τον τρόπο αυτό.
Πώς έχει επηρεάσει η ιαπωνική κοινωνία τον σχεδιασμό τους;
Το κλίμα είναι σκληρό για τα σπίτια. Το αλμυρό νερό τρώει το χρώμα και διαβρώνει το μέταλλο, δίνοντάς τους μια εξαιρετική πατίνα. (σ.σ. διαβρωμένη όψη). Λόγω σεισμών, τα σπίτια είναι χτισμένα για να αντέχουν, να είναι ανθεκτικά, όπως αυτά στη Σουηδία. Υπήρξε μια εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν και κατασκευάζονταν σπίτια όμοια με κτίρια της Άγριας Δύσης, με περίτεχνες προσόψεις και απλούς εσωτερικούς χώρους. Τα συγκεκριμένα τα βρίσκω ιδιαίτερα ελκυστικά.
Είναι δύσκολο να γίνουν οι μινιατούρες;
Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο κουραστικό παρά δύσκολο. Η διαχείριση και η διατήρηση της ροής σε ένα έργο είναι το πιο απαιτητικό κομμάτι. Φυσικά, υπάρχουν πολλά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν στην πορεία, αλλά το να μην χάσεις τον οίστρο της δημιουργίας είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Πόσος χρόνος και προσπάθεια χρειάζεται;
Ο χρόνος εξαρτάται από την κάθε περίπτωση αλλά χρειάζονται τουλάχιστον δύο μήνες full time δουλειάς για να φτιαχτεί ένα σπίτι. Συνήθως, έχω πολλές κατασκευές που βρίσκονται ταυτόχρονα σε εξέλιξη. Αυτό που ξεκίνησε ως χόμπι τώρα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε δουλειά πλήρους απασχόλησης. Πέρα από τα σπίτια, ασχολούμαι και με διάφορα άλλα έργα κατασκευής μινιατούρων, για αρχιτέκτονες, ταινίες και διαφημίσεις.
