Γιατί τα δάση να μην εκτείνονται προς τον ουρανό; Η απορία θα μπορούσε να έχει εκφραστεί από το στόμα ενός παιδιού. Πράξη την έκανε ο αρχιτέκτονας Στέφανο Μποέρι, στην περιοχή Πόρτα Νουόβα του Μιλάνου, δυόμισι χιλιόμετρα από την Πιάτσα ντελ Ντουόμο. Πρόκειται για μια γειτονιά που, πριν από είκοσι χρόνια, άρχισε να γεμίζει με ουρανοξύστες, στο πλαίσιο ενός πρότζεκτ αστικής ανάπλασης. Οι πηγές της έμπνευσης του Μποέρι ήταν πολλές. Ανάμεσά τους, ένα τραγούδι του Αντριάνο Τσελεντάνο, το Un albero di trenta piani (Ένα δέντρο με τριάντα ορόφους), που γνώρισε επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του 1970, και το μυθιστόρημα Ο αναρριχώμενος βαρόνος του Ιταλο Καλβίνο (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδ. Καστανιώτη). Η ιδέα συνελήφθη το 2007, ενώ η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 2009 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια αργότερα.
Οι Μιλανέζοι υποδέχτηκαν… μετά βαΐων και κλάδων τους δύο συγκοινωνούντες ουρανοξύστες, ύψους 84 και 116 μ., που οι επιφάνειές τους καλύπτονται από περίπου 730 δέντρα, 5.000 θάμνους και 11.000 μικρότερα φυτά
–ανάμεσά τους βελανιδιές, άγριες αχλαδιές και φραουλιές– που δημιουργούν ένα ωφέλιμο μικροκλίμα για την έμβια ζωή και το περιβάλλον. Στον δε Τύπο, το αρχιτεκτόνημα πλασαρίστηκε ως ένα «σπίτι για δέντρα, ζώα και ανθρώπους». Ο οικιστικός του παράδεισος, όμως, δεν είναι για όλους. Σε άρθρο του Luxuryvillaitaly.com, που δημοσιεύτηκε αρκετά χρόνια πριν, αναφέρεται ότι το ενοίκιο για ένα διαμέρισμα 80 τ.μ. σε αυτόν ανέρχεται στα 3.500 ευρώ, ενώ τα κοινόχρηστα στα 1.500 ευρώ τον μήνα (είναι ακριβοί οι «ιπτάμενοι κηπουροί»). Ανάμεσα στους τυχερούς ενοίκους του συγκαταλέγονται αρκετοί ποδοσφαιριστές και η Γκάια Τρουσάρντι, φωτογενής γόνος της οικογένειας του ιστορικού οίκου μόδας Trussardi.
