Στην ποπ μουσική, ένα άλμπουμ συνήθως παραθέτει τα δυνατά τραγούδια στο πρώτο μισό και από εκεί και μετά, το χάος. Είναι νόμιμο και αναμενόμενο. Να όμως που υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο νέος δίσκος της Μάιλι Σάιρους, που βρίσκει τα πατήματά του μετά τη μέση, εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα. Ποιος ακούει ολόκληρο δίσκο της Μάιλι Σάιρους, θα μου πείτε. Εγώ, διότι πληρώνομαι γι’ αυτό!
Ενώ λοιπόν το Something Beautiful ξεκινάει αδύναμα, με ένα πρελούδιο να δίνει τη θέση του στο ακαλαίσθητο ομώνυμο κομμάτι και το ευχάριστο πλην αδιάφορο End of the world, κάνω υπομονή. Παράλληλα, για να μην πλήττω, διαβάζω πληροφορίες για το άλμπουμ. Διαβάζω, ας πούμε, ότι «επικεντρώνεται στην επούλωση από τραύματα και στην εύρεση της ομορφιάς στις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής». Αν επουλώθηκε κάποιο τραύμα μου, μένει να φανεί. Πάντως, στο δέκατο κομμάτι του δίσκου, βρίσκω κάτι παραπάνω από το τίποτα. Ίσως επειδή ο ρυθμός του Pretend you ’re god μου θυμίζει το κλασικό Streets of Philadelphia του Σπρίνγκστιν (με σάλτσα Λάνα Ντελ Ρέι).
To Every girl you ’ve ever loved, που έρχεται αμέσως μετά, είναι ένα τίμιο χορευτικό anthem με βαριά παραγωγή και τη συμμετοχή της Ναόμι Κάμπελ. Ευχάριστο βρίσκω και το Reborn, που, σύμφωνα με το ΝΜΕ, «ακούγεται λίγο σαν κομμάτι από σόου του Άντριου Λόιντ Βέμπερ, γραμμένο με ήπια παραισθησιογόνα». Στον Guardian το πάνε ένα βήμα παραπέρα, γράφοντας στον τίτλο της κριτικής τους ότι «ο δίσκος είναι τόσο ψυχεδελικός όσο μια ψητή πατάτα». Τι σημασία έχει; Η Μάιλι θα συνεχίσει να αγοράζει στον εαυτό της λουλούδια και ο κήπος της θα παραμείνει ανθηρός.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠCaroline – Caroline 2
Καλλιτεχνικά αδέρφια των Black Country, New Road, οι Λονδρέζοι Caroline βαριούνται τα συμβατικά τραγούδια και πειραματίζονται κόντρα στις παραδοσιακές φολκ και ποστ πανκ φόρμες. Κάτι τέτοιες μπάντες είναι που μας κάνουν να περιμένουμε την επανένωση των Oasis σαν Δευτέρα Παρουσία.
