Πάνω από ένα λευκό συνθεσάιζερ με φωτάκια που αναβοσβήνουν, η Ειρήνη Τσακαλίδου τραγουδάει τον Αφούσση. Παραδοσιακός κασιώτικος σκοπός, ιδιαίτερα δημοφιλής τα τελευταία χρόνια στα πανηγύρια, ο Αφούσσης αποκτά εδώ μια μοντέρνα ενορχήστρωση, με μαλακά beats, γλυκές στρώσεις από πλήκτρα και χορωδιακές φωνές. Η Ειρήνη είναι ένα από τα χιλιάδες κορίτσια που συνδέουν την ελληνική παραδοσιακή μουσική με τα μοντέρνα τους ακούσματα. Ανέκαθεν γινόταν αυτό (στο μυαλό μου έρχεται η Μαρίζα Κωχ), ωστόσο τελευταία η τάση γνωρίζει πάλι άνθηση, εν μέρει και λόγω Μαρίνας Σάττι. Επιτυχία απολαμβάνει επίσης η Billie Kark, που, ενώ έγινε γνωστή με ένα αμιγώς ποπ κομμάτι (Πάρτυ), κατά κύριο λόγο μπλέκει την παραδοσιακή μουσική με την τέκνο. Η συμπαθητική της φυσιογνωμία και τα χαμόγελα πίσω από τις κονσόλες σκορπούν θετικά vibes στα λάιβ της.
Κατά τα άλλα, η παράδοση συνομιλεί και με το χιπ χοπ: Στο εξαιρετικό Miss Κρήτη, η Aeon συνοδεύει τη φωνή της με μπουκόλυρα (ο ήχος της κρητικής λύρας με το στόμα), στις Μόρτισσες ακούμε λαούτο, ενώ, σε άλλα κομμάτια του νέου της άλμπουμ Χαϊμαλίνα, ξεκινάει από το δημοτικό τραγούδι και την πολυφωνία για να καταλήξει σε κάτι μοντέρνο και σημερινό. Τέλος, ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση της ανερχόμενης Έλενας Σταματοπούλου (φωτογραφία κάτω), η οποία συνδυάζει σπουδές τζαζ φωνητικών στο Conservatorium Maastricht με το ούτι. Ως μέλος του συγκροτήματος Mera Project, που έχει για βάση του τη Χάγη, η Έλενα εμφανίζεται σε μικρές σκηνές της Ευρώπης, συστήνοντας το ούτι σε ένα τζαζ κοινό που πιθανότατα ακούει και βλέπει το συγκεκριμένο όργανο πρώτη φορά. Το πρώτο E.P. των Mera Project έρχεται το φθινόπωρο.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΚ. Βήτα – Εννιά νούφαρα απ’ τη νεκρή όχθη
Διασκευές σε ρεμπέτικα, παραδοσιακά και έντεχνα, από έναν άνθρωπο που έχει δοκιμαστεί κυρίως σε άλλα είδη. Η ίδια η ανεπάρκεια της φωνής του Κ. Βήτα και η γύμνια των ενορχηστρώσεων κάνουν ξεχωριστές αυτές τις εκτελέσεις, που θυμίζουν demo. Ξεχωρίζει το Άνοιξε γιατί δεν αντέχω του Παπαϊωάννου, ο Λαβύρινθος του Μάλαμα και το Σάλα σάλα.
