Το σπίτι μου είναι: Ο χώρος όπου ζω, δημιουργώ τα πάντα και τίποτα.
Το σημείο που απολαμβάνω: Οι ελάχιστες στιγμές που βρίσκω για τον εαυτό μου έχουν μια σταθερή θέση: την πολυθρόνα στο σαλόνι. Με μουσική να γεμίζει τον χώρο και ένα φλιτζάνι καφέ ή τσάι.
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Η σοκολάτα, είτε σε ρευστή είτε σε στερεή μορφή.
«Οι στιγμές που βρίσκω για τον εαυτό μου έχουν μια σταθερή θέση: την πολυθρόνα στο σαλόνι. Με μουσική στον χώρο και ένα φλιτζάνι καφέ ή τσάι».
Σημείο συνάντησης στο σπίτι: Η μαρμάρινη νησίδα της κουζίνας για ένα γρήγορο σνακ, φαγητό, καφέ, κατασκευές, διαβάσματα.
Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ζω εδώ από: Τον φωτισμό του χώρου που αλλάζει μέσα στη μέρα, ακολουθώντας τη διάθεσή μου.
Η Θεσσαλονίκη μου: Είναι το κέντρο και η παραλία, νέα και παλιά.
Στιλ στον χώρο μου δίνει: Η παλιά τραπεζαρία της γιαγιάς δίπλα σε ντιζάιν αντικείμενα που αγαπώ.
Διακόσμηση: Mix and match σε μίνιμαλ εκδοχή, παλιό και νέο.
Αρχιτεκτονική: Ζάχα Χαντίντ για τις μορφές της και Herzog & de Meuron για το παιχνίδι των υλικών.
Τέχνη: Στο σπίτι είναι οικογενειακή υπόθεση.
Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Ένα υπόσκαφο σπίτι στη Μύκονο, που σχεδιάζουμε με την ομάδα μου, Tsquarearchitects. Απόλυτα ενσωματωμένο στο τοπίο, με ανεμπόδιστη θέα στο γαλάζιο και φυσικό, χρυσό φως, που γεμίζει κάθε γωνιά του.
Με φίλους στο σπίτι: Ομιλίες, γέλια, συζητήσεις, παιχνίδια.
Κάτι ντιζάιν: Τα φωτιστικά Tom Dixon, τα πασπαρτού ραφάκια Vitra και το Tob (T.SQUARE object), ένα πολυχρηστικό origami, που προσαρμόζεται σε κάθε γωνιά του σπιτιού.
Βιβλίο: Τα βιβλία αρχιτεκτονικής και ντιζάιν που αγόραζα ένα ένα ως φοιτήτρια στο Λονδίνο.
Καθημερινή ρουτίνα: Διαβάσματα, αρχιτεκτονική, τένις.
Αγαπημένο έπιπλο: Ένα σύνθετο που σχεδίασα για να χωράει τα πάντα. Ξεκίνησε ως ανάγκη στο σπίτι μου και κατέληξε κομμάτι που βρίσκει θέση σε κάθε χώρο που δημιουργώ.
Εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη: Το Δέκα Τραπέζια, γιατί συνδυάζει το εξαιρετικό φαγητό με κλεφτές ματιές στη λεωφόρο Νίκης.
Τέχνη στη Θεσσαλονίκη: MOMus και η επερχόμενη ανάπλαση της πόλης – ένας καμβάς που ξαναγράφεται, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, όπου το παλιό και το νέο συνδιαλέγονται.
Ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη: Daios Hotel. Σαν να βρίσκεσαι σε ένα πλοίο που σε οδηγεί στον Θερμαϊκό…
Το μέρος όπου θέλω να επιστρέφω: Οι Παξοί, κάθε καλοκαίρι. Το χρώμα της γης, το γαλάζιο της θάλασσας και η αίσθηση απόλυτης ηρεμίας.
Πόλη στον κόσμο: Για μένα είναι μία, το Λονδίνο.
Κάτι με συναισθηματική αξία: Ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι φτιαγμένο για τη βάφτιση της κόρης μου. Ένα σύμβολο του τώρα, του χθες και του αύριο. Ένα μικρό αρχιτεκτονικό αποτύπωμα γεμάτο αναμνήσεις, αγάπη και υπόσχεση για το μέλλον.
