Το σπίτι μου είναι: Για πολλά χρόνια ζούσα σαν νομάς, άλλαζα σπίτια και περιοχές. Εξάρχεια, Μεταξουργείο, Κολωνάκι… Με τον ερχομό του γιου μου απέκτησα αυτό το σπίτι, το οποίο πλέον είναι η βάση μου.
Το σημείο που απολαμβάνω: Η lounge γωνιά όπου διαβάζουμε με τον μικρό.
Το πιο όμορφο δωμάτιο στο σπίτι μου: Ο ενιαίος χώρος κουζίνας-τραπεζαρίας. Εκεί περνάμε τον περισσότερο χρόνο μέσα στην ημέρα.
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Αρωματικά κεριά, ταξιδιωτικοί οδηγοί και βιβλία της Rizzoli.
Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ζω εδώ από: Είναι όλα σε απόλυτη τάξη.
Το οίκημα που στεγάζει το σπίτι μου: Μια πολυκατοικία του ’60 στο Παγκράτι, με όμορφη είσοδο εκείνης της εποχής.
Αν δεν ζούσα εδώ: Θα ζούσα στη Λατινική Αμερική.
Στιλ στον χώρο μου δίνει: Η επίπλωση.
Διακόσμηση: Δεν υπηρετώ κάποιο συγκεκριμένο ύφος. Τείνω στους eclectic συνδυασμούς από διάφορες εποχές και σημεία του κόσμου. Τελευταία, μου αρέσουν η αισθητική εσωτερικών χώρων των Studio Shamshiri και Ashe Leandro.
Αρχιτεκτονική: Πάουλο Μέντες ντα Ρότσα, Όσκαρ Νίεμαϊερ, Λουίς Μπαραγάν, Τζόφρι Μπάουα. Γενικότερα, ο τροπικός μοντερνισμός.
Τον χειμώνα μού αρέσει: Να ταξιδεύω σε τροπικούς προορισμούς.
Αγαπημένο έπιπλο: Περνάω διάφορες φάσεις. Αν πρέπει να διαλέξω ένα, είναι η Chieftain Chair του Φιν Γιουλ.
Gadget: Δεν μου αρέσουν.
Κάτι μοντέρνο: Το μουσείο Niteroi στο Ρίο ντε Τζανέιρο, του Όσκαρ Νίεμαϊερ.
Κάτι κιτς: Απομιμήσεις εμβληματικών επίπλων.
Κάτι παλιό: Τα βραζιλιάνικα έπιπλα της δεκαετίας του ’50.
Κάτι design: Οι καρέκλες της Miyazaki Chair Factory.
Τέχνη στο σπίτι: Συνήθως από καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι και εκθέτω στο showroom, αλλά σίγουρα θα ήθελα να αποκτήσω περισσότερα έργα τέχνης.
Το αγχολυτικό μου: Kitesurf.
Ενα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Είχα την τύχη να επισκεφτώ την κατοικία του συλλέκτη Σανθ Φερνάντο, στην πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα. Ένα σπίτι γεμάτο από την προσωπική του συλλογή.
Καθημερινή ρουτίνα: Πρωινό τρέξιμο στον λόφο Αρδηττού πίσω από το Καλλιμάρμαρο, σκρολάρισμα στο Instagram και αναχώρηση για το showroom.
Μια τυπική Κυριακή: Οικογενειακή βόλτα στο Ζάππειο.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς: Τις αποδράσεις μου στο εξωτερικό.
Βιβλίο: Τι ωραίο πλιάτσικο! του Τζόναθαν Κόου.
Χρώμα: Μαύρο.
Ταινία: Amores Perros του Αλεχάντρο Ινιαρίτου.
Καλλιτέχνης: Αρκετοί. Αν πρέπει να αναφέρω κάποιους που επισκέφτηκα πρόσφατα, θα πω Πέδρο Ρέγιες, Μπόσκο Σόντι, Ανίς Καπούρ.
Φετίχ: Δεν έχω φετίχ, μόνο παροδικές «εμμονές» με crafted αντικείμενα.
Το μέρος το οποίο θέλω να επιστρέφω: Η Σαμοθράκη.
Πόλη στον κόσμο: Ρίο ντε Τζανέιρο, η ομορφότερη στον κόσμο.
Στα άμεσα σχέδιά μου: Ένα ταξίδι σε Κορέα και Ιαπωνία.
