Αν ο Απρίλης δεν πήγε όπως τον φανταζόσασταν, σκεφτείτε τι περνάει και ο Γουίλ Σμιθ. Ο πάλαι ποτέ σταρ του Χόλιγουντ αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική, με το πρώτο του άλμπουμ μετά από 20 χρόνια. Και γιατί όχι, θα πείτε. Μόνο που το Based on a true story δέχτηκε τις πιο εχθρικές κριτικές που είδαμε τελευταία σε άλμπουμ μεγάλης εμβέλειας: Το Pitchfork το χαρακτήρισε «βασανιστικά κακό», ο Independent χρησιμοποίησε τη λέξη «ντροπή», ενώ το The Arts Desk έγραψε ότι αποτελεί «ένα πρώτης τάξεως παράδειγμα του γιατί κάποια comebacks πρέπει να παραμένουν υποθετικά».
Κάπου εδώ γελάω και βάζω το άλμπουμ. «Ο Γουίλ Σμιθ ακυρώθηκε!», είναι η πρώτη φράση που ακούω. Ναι, oποιαδήποτε συζήτηση γύρω από τον Σμιθ πρέπει να αναφέρει το χαστούκι που έριξε στον Κρις Ροκ πριν από τρία χρόνια στα Όσκαρ. Ακόμα και ο ίδιος του ο δίσκος! Που ασφαλώς κρίνεται με βάση τη θέση που κρατάει ο Σμιθ σήμερα απέναντι σε εκείνο το περιστατικό: «Δεν αναγνωρίζει ποτέ ότι η όλη κατάσταση είναι ανόητη», γράφουν στο Pitchfork. «Αντ’ αυτού παρουσιάζει μια χαζή γκάφα ως μεγάλη διδακτική στιγμή».
Και όμως, αν απομονώσεις όλα αυτά, έχεις το έντονο, καταιγιστικό Rave in the wasteland, το χορευτικό Bulletproof, μέινστριμ χιπ χοπ τραγούδια που αν μη τι άλλο σε διασκεδάζουν. Ακόμα και το First love, με τις φλαμένγκο κιθάρες του, είναι τόσο κακό που καταλήγει ένοχη απόλαυση. Στα μόλις 37 λεπτά του, το Based on a true story προκύπτει λιγότερο βαρετό από αρκετά ραπ άλμπουμ που μας πλασάρονται κάθε τόσο ως αξιόλογα. Απλώς τυχαίνει να έρχεται από έναν εκατομμυριούχο σταρ που, για μια στιγμή, δεν μπόρεσε να ελέγξει τα νεύρα του. Ρίξτε το στη φωτιά!
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΠ.Ι.Ε.Β. x Viktoras – Detroit
Το spoken word, δηλαδή η πρακτική τού να μιλάς πάνω στη μουσική χωρίς να τραγουδάς, κερδίζει συνεχώς έδαφος. Εδώ αναδεικνύει τις ποιητικές αρετές του Π.Ι.Ε.Β. (Παναγιώτης Ι.Ε. Βασιλείου), πάνω στην κάπως υπερφορτωμένη παραγωγή του Viktoras. Αυτό που κυρίως με κερδίζει προσωπικά είναι ο αρρενωπός και άμεσος τρόπος εκφοράς του λόγου.
