Το σπίτι μου είναι: Ερημητήριο και ορμητήριο.
Το σημείο που απολαμβάνω: Ανεβαίνοντας κάθε πρωί τη σκάλα, η πρώτη εικόνα που αντικρίζω είναι ο Όλυμπος και το λιμάνι. Κοντοστέκομαι και βλέπω τα καράβια στον Θερμαϊκό.
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Οπωσδήποτε ο καφές και τα πολλά και διαφορετικά φρούτα.
Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ζω εδώ από: Τα φυτά, τα βιβλία και την τηλεόραση που δεν είναι ποτέ στην πρίζα.
Η γειτονιά μου: Ήσυχη, με χαμηλά κτίρια, γαλήνια ατμόσφαιρα, απουσία αυτοκινήτων και πολλές γάτες.
Η Θεσσαλονίκη μου: Γεννημένος στην Κρήτη από Καππαδόκες γονείς, είμαι Θεσσαλονικιός. Εσωτερικός μετανάστης, ερωτευμένος με τη Θεσσαλονίκη.
Αν δεν ζούσα εδώ: Θα ζούσα δίπλα στη θάλασσα, θα μου έλειπε όμως ο κήπος μου, το χώμα και η άγρια βλάστηση.
Στιλ στον χώρο μου δίνει: Ο κενός χώρος, οι γενναιόδωρες επιφάνειες, το ύψος και τα αγαπημένα αντικείμενα.
Αρχιτεκτονική: Η κατοικία, τα βιβλία και η μεγάλη μακέτα της Νέας Παραλίας.
Τον χειμώνα μού αρέσει: Στη δύση του ήλιου να βλέπω το βαθύ κόκκινο χρώμα που παίρνουν ο ουρανός, η θάλασσα, ο Όλυμπος και τα Πιέρια όρη. Πίσω από τους γερανούς του λιμανιού δημιουργείται συχνά ένα υπερθέαμα.
Αγαπημένο έπιπλο: Το ανάκλιντρο του Λε Κορμπιζιέ.
Κάτι μοντέρνο: Το τζάκι.
Κάτι κιτς: Πάνω από το κρεβάτι μου έχω τον Μάο και τον Τσου Εν Λάι, που με χαιρετούν και μου χαμογελούν.
Κάτι ντιζάιν: Το επιδαπέδιο φωτιστικό του Μαριάνο Φορτούνι.
Κάτι με συναισθηματική αξία: Δύο καναπέδες της μητέρας μου, η οποία «έφυγε» σχετικά πρόσφατα, γεννημένη στην Καππαδοκία το 1920.
Τέχνη στο σπίτι: Χειροποίητα αντικείμενα και εικαστικά έργα του Μπερνάρ. Γήινα, απλά και οπωσδήποτε ονειρικά.
Το αγχολυτικό μου: Το κρεβάτι μου και ο εύκολος ύπνος.
Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Δεν μπορώ να ζηλέψω σπίτι που δεν έχω ζήσει. Έχω αγαπήσει μεγάλα διαμερίσματα στο Παρίσι και το σπίτι της γιαγιάς μου στην Κρήτη.
Με την οικογένειά μου στο σπίτι: Ζω με τον Μπερνάρ και τη σκυλίτσα μας, Ελ Μίνζα, σε αυτό το σπίτι εδώ και 14 χρόνια.
Καθημερινή ρουτίνα: Πολύ πρωινό ξύπνημα και καφές.
Μια τυπική Κυριακή: Έχει πολλές δουλειές στο σπίτι, στον κήπο και ιδανικά μια μεγάλη βόλτα με την Ελ Μίνζα στη Νέα Παραλία. Δεν είναι ποτέ μέρα ξεκούρασης.
Έμπνευση: Ο ορίζοντας.
Εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη: Το «Μετρ και Μαργαρίτα».
Τέχνη στη Θεσσαλονίκη: Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που μας ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο δύο φορές τον χρόνο.
Ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη: Το ON Residence.
Το μέρος στο οποίο θέλω να επιστρέφω: Η Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης και η οδός Alibert στο Παρίσι.
Πόλη στον κόσμο: Φλωρεντία, Ρώμη και Παρίσι.
Στα άμεσα σχέδιά μου: Ως αντιδήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης, εργάζομαι εντατικά για μια πόλη φιλική και προσβάσιμη σε όλες και όλους, με ωραίες πλατείες, πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους.
