(Φωτογραφία: Άγγελος Γιωτόπουλος)
Είναι πρωί Κυριακής, ο ήλιος λάμπει και ο Αντίνοος Αλμπάνης δείχνει να απολαμβάνει τη βόλτα με ποδήλατο που κάνουμε στο καταπράσινο Πεδίον του Άρεως. «Στα παιδικά μου χρόνια, σε Μεσολόγγι και Χαλκίδα, κάναμε ξέγνοιαστες ποδηλατάδες οικογενειακώς. Θυμάμαι έντονα μια φορά που χάθηκα στα πέντε μου· με έψαχναν και είχα τρομοκρατηθεί. Δεν έχω μόνο καλές αναμνήσεις, μια βόλτα όμως με ποδήλατο παραμένει πάντα κάτι διασκεδαστικό. Τι κι αν δεν το χρησιμοποιώ για τις καθημερινές μου μετακινήσεις;» λέει.
Σκέφτομαι ότι η καριέρα του δημοφιλούς ηθοποιού, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μοιάζει με ιδανική ποδηλατική διαδρομή: γεμάτη ρυθμό, εναλλαγές και σταθερή κίνηση προς τα εμπρός. «Η πορεία μου είχε σίγουρα πολλές στροφές, αλλά τις διάλεξα εγώ. Στροφές με την έννοια της αναζήτησης μιας καλλιτεχνικής ταυτότητας. Ξεκίνησα χωρίς να ξέρω ακριβώς πώς ήθελα να υπάρξω σε αυτή τη βιομηχανία. Έπρεπε να με βρω και να δημιουργήσω κάτι προσωπικό. Αυτή η δουλειά είναι μια σοβαρή διέξοδος έκφρασης, ιδιαίτερα για ανθρώπους που δυσκολεύονται να βρουν τον εαυτό τους. Έχω συνειδητοποιήσει ότι με ενδιαφέρει να κάνω έργα που να τα βλέπει ο κόσμος. Δεν πιστεύω πολύ στους καλλιτέχνες που παράγουν τέχνη μόνο για τον εαυτό τους. Με αφορά η εμπορική διάσταση, αλλά ταυτόχρονα θέλω να κάνω δουλειές που να προσφέρουν κάτι καινούργιο. Ξέρεις, είναι εύκολο να ακολουθήσεις ό,τι έχουν φανταστεί οι άλλοι για σένα, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις συνέχεια. Πρέπει και να θέλεις να είσαι κάπου που σε αφορά πρωτίστως εσένα. Αλλιώς, καταλήγεις να διεκπεραιώνεις δουλειές, που μπορεί να μη σε αφορούν και τόσο».
Στον απόηχο της τεράστιας επιτυχίας του Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, ο Αντίνοος δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στη σπαρταριστή ταινία του Στράτου Τζίτζη, Έχω κάτι να πω, που μόλις κυκλοφόρησε στις αίθουσες, στον ρόλο ενός αποτυχημένου σκηνοθέτη που θέλει να πάρουν σοβαρά τις φιλοσοφικές του απόψεις. «Μου αρέσει αυτός ο ήρωας, γιατί, ακόμα και στην αποτυχία, δεν μένει πεσμένος για πολύ. Σηκώνεται γρήγορα, χρησιμοποιεί την αποτυχία για να προχωρήσει μπροστά. Η δική μου σχέση με την αποτυχία είναι διαφορετική. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστώ και να καταλάβω τι πήγε στραβά. Οι άνθρωποι, συχνά, ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τις στιγμές μας που θεωρούμε αποτυχημένες. Είμαστε εκπαιδευμένοι να περιφερόμαστε λες και μας έριξε κάποιος ξαφνικά σε μια κορυφή από ένα ελικόπτερο. Ξεχνάμε όμως ότι η αποτυχία, πολλές φορές, έχει την ίδια ή και περισσότερη δουλειά από πίσω με μια επιτυχία».
Στον ελεύθερο χρόνο του απολαμβάνει, λέει, το καλό φαγητό, τις βόλτες με φίλους και τα ταξίδια. «Ταξιδεύω όσο μπορώ! Τελευταία, πάω πολύ συχνά στο Λονδίνο και βλέπω παραστάσεις. Έχω ήδη κλείσει να δω τέσσερις τον Ιούλιο και ανυπομονώ!». Τηλεοπτικά, μας κρατά συντροφιά τα Σαββατοκύριακα στη ρομαντική κομεντί της ΕΡΤ Μαμά στα κρυφά, με παρτενέρ του την Τζένη Θεωνά. «Δεν έχω κάνει πολλή κωμωδία, και τώρα που μου δίνεται η ευκαιρία, με χαροποιεί», λέει. «Πιστεύω ότι τα πράγματα μας βρίσκουν όταν είμαστε έτοιμοι να τα υποδεχτούμε. Είμαι σε μια φάση ζωής που νιώθω πολύ πιο χαλαρός και έτοιμος για πειράγματα, γι’ αυτό και διασκεδάζω πολύ στα γυρίσματα. Νομίζω ότι έχω αποκτήσει μια ωριμότητα στη δουλειά, κι αυτό με έχει απελευθερώσει από μεγάλες αγωνίες. Παλιότερα είχα την τάση να κρίνω συνεχώς τον εαυτό μου – πώς στέκομαι, πώς αναπνέω, πώς περπατάω, τι εντάσεις έχω. Πλέον δεν αυτολογοκρίνομαι τόσο. Απλώς υπάρχω. Έχω μια στάση “Ε, και τι έγινε;”. Κανείς δεν πέθανε, λόγου χάρη, από μια κακή ερμηνεία! Πιστεύω ότι με τη δουλειά μας είτε βοηθάμε τον κόσμο να διασκεδάσει τα προβλήματά του είτε να πλουτίσει με κάποιον τρόπο την ψυχή του. Αυτό, εμένα, μου αρκεί».
Η ταινία Έχω κάτι να πω του Στράτου Τζίτζη με τον Αντίνοο Αλμπάνη προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Steficon Films. Η σειρά Μαμά στα κρυφά μεταδίδεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 20.00 στην ΕΡΤ1.
