Απελευθέρωση περιστεριών και κανονιοβολισμοί συνόδευσαν την τελετή έναρξης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, την 6η Απριλίου του 1896, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η ιδέα του Πιερ ντε Κουμπερτέν για αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, 1.500 χρόνια μετά την απαγόρευση των αρχαίων αγώνων από τον Θεοδόσιο Α΄, είχε ως στόχο να βρεθεί ένα ακόμα μέσο για την προώθηση της ειρήνης και της κατανόησης μεταξύ των εθνών. Έκτοτε έχουν περάσει 129 χρόνια και το όνειρο του Γάλλου εκπαιδευτικού και ιστορικού μοιάζει φθαρμένο, παρά την εντυπωσιακή του εξέλιξη: Στην Αθήνα το 1896 συμμετείχαν 241 αθλητές (όλοι άνδρες) σε εννέα αθλήματα, ενώ πέρυσι στο Παρίσι αγωνίστηκαν 10.714 αθλητές, άνδρες και γυναίκες, σε 32 διαφορετικά αθλήματα.
Το κίνημα του Ολυμπισμού γιγαντώθηκε, η ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) έγινε ένα παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα και τα έσοδά της ανά τετραετία αγγίζουν τα 8 δισ. δολάρια, με το 90% αυτών να επανεπενδύονται στον αθλητισμό και στην ανάπτυξή του. Γύρω, όμως, από αυτή την αθλητική γιορτή (και η Αθήνα στη σύγχρονη μορφή της το βίωσε από πρώτο χέρι), δημιουργούνται δίκτυα που εκμεταλλεύονται τις τεράστιες επενδύσεις, με αποτέλεσμα οι αρχικοί προϋπολογισμοί να διπλασιάζονται και να τριπλασιάζονται. Η ιδιωματική έκφραση «Λευκός Ελέφαντας» υποδηλώνει σε αρκετές γλώσσες κάτι που είναι εξαιρετικά πολυέξοδο συγκριτικά με τη χρησιμότητά του. Οι «Λευκοί Ελέφαντες» κάνουν έντονη την παρουσία τους μέχρι και σήμερα στην ελληνική πρωτεύουσα με τη μορφή παρατημένων αθλητικών εγκαταστάσεων που χτίστηκαν για το ιστορικό ραντεβού του 2004, ενώ υπήρχε ήδη το παράδειγμα της Ατλάντα, της Βαρκελώνης και του Σίδνεϊ, όπου χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον προκατασκευασμένες εγκαταστάσεις που, απλώς, έπαψαν να υφίστανται μετά το τέλος των Αγώνων.
Οι πόλεις που φιλοξενούν το μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού ξυπνούν συνήθως (ή θα έπρεπε να ξυπνούν) μεταμορφωμένες μετά το τέλος του. Σε υποδομές, σε προοπτική, σε τουρισμό, σε δυναμική. Αρκεί, βεβαίως, οι λανθασμένες επιλογές να μην κυριαρχούν των ορθών, γιατί τότε εκείνη η τελετή έναρξης στο Καλλιμάρμαρο δεν μοιάζει απλώς πολύ μακρινή, αλλά από άλλον, εντελώς διαφορετικό πλανήτη.
