«Έχεις πετύχει στο TikTok τον @gianadoumeti8aginei;». Τον περασμένο Αύγουστο, η παρότρυνση ενός φίλου που του αρέσουν τα τολμηρά ταξίδια με ώθησε να αναζητήσω αυτόν τον λογαριασμό. Στην οθόνη εμφανίστηκε ένας νεαρός άντρας με κατσαρά μαλλιά, μαζεμένα προς τα πίσω, ο οποίος βρισκόταν σε μια αγορά κάπου στην Καμπότζη και ήταν έτοιμος να φάει με αυτοπεποίθηση ακρίδες. «Αν εξαιρέσεις την ιδέα, η γεύση δεν είναι άσχημη. Έχει μια ελαφριά γεύση ψαριού και η υφή είναι σαν νωπό πατατάκι», σχολίαζε σε ένα βίντεο, που έφτασε να έχει 323.000 προβολές.
Πίσω από αυτόν τον λογαριασμό βρίσκεται ο 23χρονος Σταύρος Αρβανίτης Evans. Γεννημένος το 2001, μεγάλωσε στο Τολό Αργολίδας και αργότερα ήρθε στην Αθήνα – στα 22 του ξεκίνησε να εργάζεται σε μια εταιρεία ψηφιακού μάρκετινγκ. Ήθελε να ταξιδέψει στο Βιετνάμ. Το αφεντικό του του προτείνει να του δώσει μια κάμερα και να του πληρώσει το ταξίδι, με αντάλλαγμα τη δημιουργία περιεχομένου. «Σαν το παλιό Vice ήταν η φάση. Αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα να το κάνω σαν πλήρη απασχόληση, είχα μια έμφυτη περιέργεια γι’ αυτά που βλέπω σε ένα ταξίδι». Πρώτος σταθμός ήταν η Ταϊλάνδη και ύστερα
το Βιετνάμ.
«Μόνο ρωτάω»
Χαζεύοντας το @gianadoumeti8aginei, είναι εύκολο να προσέξει κανείς την αγάπη του Σταύρου για τη νοτιοανατολική Ασία και την Ινδία. Παρά το γεγονός πως έχει και κάποια διάσπαρτα βίντεο με τις επισκέψεις του στο Λονδίνο, στην Κοπεγχάγη και στην Κωνσταντινούπολη, τα περισσότερα βίντεο χωροθετούνται μεταξύ Ταϊλάνδης, Βιετνάμ, Καμπότζης και Ινδίας.
Ένα disclaimer: Στο προφίλ του Σταύρου δεν θα δείτε αξιοθέατα, ούτε θα βρείτε συμβουλές για το πώς να κινηθείτε στην πόλη και για το πού θα φάτε, αλλά πράγματα που του φαίνονται αξιοπερίεργα και ενδιαφέροντα σε κάθε τόπο. «Προτιμώ να μένω σε μια χώρα περίπου έναν μήνα. Ο μήνας είναι το ελάχιστο διάστημα για μέρη όπως η Ινδία. Είναι απαραίτητο για να μείνεις, να γνωρίσεις ανθρώπους, να προσαρμοστείς και να μπεις σταδιακά όλο και πιο βαθιά στην κουλτούρα τους. Αυτό θεωρώ πως έχει σημασία στο ταξίδι και όχι το να πας κάπου, να κυνηγάς τα αξιοθέατα και να βάζεις ένα “τικ” στη λίστα σου», λέει. Φτάνοντας στον προορισμό, ρωτάει. «Μόνο ρωτάω. Δεν έχω κάποιο πλάνο. Κλείνω ένα χόστελ για τις πρώτες τρεις ημέρες και, ύστερα, είτε κάνω επέκταση της παραμονής μου είτε πηγαίνω κάπου αλλού. Μου φαίνεται πιο μαγικό το να βρίσκεσαι κάπου και να μην πολυξέρεις τι θα δεις. Εκεί ξεκινάει η περιπέτεια».
«Είναι απαραίτητο να μείνεις για έναν μήνα σε χώρες όπως η Ινδία, για να γνωρίσεις ανθρώπους, να προσαρμοστείς και να μπεις σταδιακά όλο και πιο βαθιά στην κουλτούρα».
Τα βίντεο είναι σύντομα και ερασιτεχνικά, δεν υπάρχει κάποια παραγωγή από πίσω. Αυτό που κάνει είναι να περιγράφει με απλό και κατανοητό τρόπο όσα ζει, λες και απευθύνεται μονίμως σε κάποιο οικείο πρόσωπο. Έχει εξάλλου μια φυσική άνεση με την κάμερα. Και όση ώρα εγώ κρατάω το κινητό στο χέρι και ξοδεύω τα δεδομένα μου μέσα στον Ηλεκτρικό, καταφέρνει να με πάρει μαζί του στο ταξίδι. Τον βλέπω να μπαίνει μέσα σε μικρά στενά, να προσπαθεί να μιλήσει με ντόπιους, να φωτίζει λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των ντόπιων, όπως τα μακρόστενα τραπέζια σε κοινόχρηστους χώρους για γεύματα ή τα λεωφορεία με τα κρεβάτια που συναντώνται στις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας όπου θυμάται ότι ταξίδεψε για δώδεκα ώρες δίχως να ανησυχεί για το στριμωξίδι των αντίστοιχων ΚΤΕΛ. Αν όμως τον διακρίνει κάτι, αυτό είναι η περιέργειά του να γνωρίζει κάθε χώρα που επισκέπτεται μέσα από το φαγητό του δρόμου.
Ο Μπουρντέν και τα έντομα
Υπάρχει κάτι μπουρντενικό στο εγχείρημά του, δεν κρύβει τις επιρροές του. Άλλωστε, πιστεύει πως το φαγητό του δρόμου προσφέρει μια πιο αυθεντική εικόνα του μέρους στο οποίο βρίσκεται κάθε φορά. «Όταν έβλεπα τη σειρά του, δεν ένιωθα ότι παρακολουθούσα μια εκπομπή φαγητού, αλλά μια εκπομπή κουλτούρας, την οποία πλαισιώνει η γαστρονομία. Το φαγητό μιλάει από μόνο του για το πώς ζουν οι άνθρωποι. Παρατηρείς πως σε μέρη όπου υπάρχει υπερπαραγωγή κρέατος, όπως η Αμερική, πετάνε το 60% του ζώου. Σε άλλα, όπως το Βιετνάμ, όπου υπάρχει φτώχεια και διαφορετική φιλοσοφία ζωής, κάνουν πολύ νόστιμα φαγητά από κομμάτια που εμείς δεν ξέρουμε πώς να τα μαγειρέψουμε».
«Δεν έχω κάποιο πλάνο. Μου φαίνεται πιο μαγικό το να βρίσκεσαι κάπου και να μην πολυξέρεις τι θα δεις. Εκεί ξεκινάει η περιπέτεια».
Βέβαια, η μανία του για τα έντομα δεν κρύβεται. «Ήμουν το παιδάκι που πήγαινα στο σχολείο και είχα ένα τσαντάκι με βαζάκια, στα οποία έβαζα τα έντομα που μάζευα με τον κολλητό μου». Δεν του φαίνονταν σιχαμένα, τον εξέπληττε όμως το γεγονός ότι ο κόσμος είτε τα έτρωγε είτε ήθελε να τα δοκιμάσει. Τα σχόλια του κοινού στα βίντεο όπου γεύεται το αποκαλούμενο και «φαγητό του μέλλοντος» μαζί με την έμφυτη περιέργειά του τον ώθησαν σε γαστρονομικές αναζητήσεις γύρω από αυτά.
Από τη Μαλαισία στη Χαβάη
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο νεαρός ταξιδευτής παραιτήθηκε από τη δουλειά του στην εταιρεία ψηφιακού μάρκετινγκ. Ήμασταν τυχεροί που τον πετύχαμε λίγο πριν αναχωρήσει για ένα μεγάλο ταξίδι που θα ξεκινήσει από τη Μαλαισία, το Βόρνεο, την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες και θα συνεχίσει προς Χαβάη και νησιά Γκαλαπάγκος, για να καταλήξει στη Λατινική Αμερική. Αν υπάρχει ένας μικρός φόβος στη συγκεκριμένη περιπλάνηση, αυτός βρίσκεται στην Κολομβία λόγω των συμμοριών της. «Εκεί φοβάμαι ότι θα ξεκινήσουν τα προβλήματα», λέει.
Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν τον αποθαρρύνει. Έτσι κι αλλιώς, έχει βιώσει ήδη πολλά. Θυμάται που πριν από έναν χρόνο βρισκόταν στο Νέο Δελχί και, φεύγοντας από έναν αρραβώνα, βρέθηκε σε μια περιοχή με καλύβια, όπου οι ντόπιοι σταμάτησαν να ζεσταίνονται με τη φωτιά και τον κοιτούσαν έντονα. Αργότερα, έπρεπε να διαπραγματευτεί με έναν οδηγό ταξί που τον εκβίασε για παραπάνω χρήματα.
Κάπως έτσι, σε όποια γωνιά του κόσμου κι αν βρεθεί, θα κάνει ξανά καινούργιους παροδικούς φίλους, οι οποίοι θα του εκμυστηρευτούν ένα προσωπικό κομμάτι της διαδρομής τους, για να μείνει στο τέλος η ανάμνηση και οι πολύτιμες ιστορίες ενός ταξιδιού, που μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Για τον νεαρό Σταύρο, σίγουρα όχι. Έχει πολλές ιστορίες να δείξει και ακόμα πιο πολλές να διηγηθεί μέσω του TikTok.
Κεντρική φωτογραφία: Άγγελος Μπαράι
