Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την Τσιτσιολίνα, πόσω μάλλον ο αλγόριθμος του Instagram, που παίζει συναρπαστικά παιχνίδια, και τον δικό μου τον τρέφει, ανάμεσα στ’ άλλα, η αγάπη μου για τη δεκαετία του 1970, την καμπ αισθητική και την ντίσκο. Πριν από λίγο καιρό, ανάμεσα στη φωτογραφία ενός χρυσού δισκοπότηρου που είχε ανεβάσει στον λογαριασμό της η Μπρίτνεϊ Σπίαρς και μιας σέλφι της Lady Gaga με μπλιτσαρισμένα φρύδια, έσκασε στο feed μου ένα reel του Τζουζέπε Σαβόνι, ενός Νεοϋορκέζου ντιτζέι και μελετητή της ντίσκο, που διατηρεί τον λογαριασμό @discobambino και έχει δει το όνομά του να φιγουράρει από τον Guardian έως τη Vogue Italia. Σε αυτό, αναγνώρισα αμέσως τη θρυλική ντίβα του ερωτικού κινηματογράφου, που ερμήνευε έναν αισθησιακό ρετρό σκοπό παιγμένο με συνθεσάιζερ και σαξόφωνα. Αναρωτήθηκα πώς να είναι σήμερα η καθημερινότητά της και αναζήτησα την ατζέντισσά της, η οποία με πληροφόρησε ότι είχε μόλις επανακυκλοφορήσει το εξαντλημένο αυτοβιογραφικό της βιβλίο Memorie: Racconto fotografico di un mito (Αναμνήσεις: Η φωτογραφική ιστορία ενός μύθου). Αφού μου ζήτησε να της στείλω κάποιες συνεντεύξεις που είχα κάνει στο παρελθόν για να αξιολογήσει το αίτημά μου –της έστειλα τρεις: με την Αμάντα Λιρ, την Μπόνι Τάιλερ και τον Ρομέο Καστελούτσι–, μου έδωσε το πράσινο φως για μια συζήτηση με την «Ιλόνα της καρδιάς μου». Ακολουθεί η πρώτη ερώτηση που της έκανα:
Πώς περνάτε τις μέρες σας;
Σταθερά, από το 1973, μένω σε ένα σούπερ ρετιρέ στη Ρώμη. Παρότι κάθε μέρα μου είναι διαφορετική από τις άλλες, συνήθως, με το που ξυπνήσω, θα πάρω το πρωινό μου και θα ταΐσω γενναιόδωρα τις πανέμορφες περσικές τσιντσιλά γάτες μου – έχω δέκα από δαύτες. Τις λατρεύω· μου κρατούν συντροφιά και μου προσφέρουν τόσο πολλή αγάπη… Μετά, περνάω λίγο χρόνο στο ίντερνετ και τσεκάρω τα μηνύματά μου, πριν πάω στο γυμναστήριο για ένα δίωρο. Τα απογεύματα τα αφιερώνω στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Είτε δίνω συνεντεύξεις σε περιοδικά και τηλεοράσεις είτε, όταν έχω κλείσει κάποια εμφάνιση ως τραγουδίστρια, φτιάχνω τη βαλίτσα μου και φεύγω από το σπίτι. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο, τον αφιερώνω στη ζωγραφική. Επίσης, περνάω αρκετή ώρα στο τηλέφωνο, για εμφανίσεις σε επιδείξεις μόδας.
Η Ιλόνα γίνεται Τσιτσιολίνα
Αρχικά, είχα σκεφτεί να κάνουμε μια συνέντευξη αφήγησης ζωής· μετά, μαζεύτηκα. Ο συναρπαστικός βίος της, συνεχώς αιωρούμενος ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα, αντιστέκεται στο fact checking. Οι, δε, αναφορές για εκείνη στον Τύπο περιλαμβάνουν πληροφορίες αντικρουόμενες μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση, τον Νοέμβριο έκλεισε τα 73. Διερωτώμαι πώς να θυμάται τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στη Βουδαπέστη, όπου γεννήθηκε και έμεινε έως λίγο μετά την ενηλικίωσή της. «Είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα παιδική ηλικία και μετά ξεκίνησα να σπουδάζω ιατρική», μου λέει. Δεν έγινε ποτέ γιατρός όμως. Εργάστηκε για λίγο στον κρατικό ειδησεογραφικό οργανισμό της χώρας και έπειτα ως μοντέλο. Υπάρχουν, βέβαια, αναφορές και φήμες που τη θέλουν να έχει κάνει και άλλα επαγγέλματα. Τη ρωτάω αν είχε όντως επιστρατευθεί ως πράκτορας της KGB. «Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα εργάστηκα ως κατάσκοπος, αλλά τα πράγματα ήταν επικίνδυνα, γι’ αυτό και σταμάτησα γρήγορα», μου απαντάει. Στα είκοσί της παντρεύτηκε με το ζόρι, «για να μην ντροπιάσει την οικογένειά της», έναν Ιταλό ταξιδιωτικό πράκτορα. Στα είκοσι ένα της, πήρε διαζύγιο. Κατά την τελετή του γάμου, ο ιερέας τής είχε πει ότι ήταν η πιο θλιμμένη νύφη που είχε δει ποτέ του. Κερδίζοντας αρκετά χρήματα ως μοντέλο και έχοντας πάρει την ιταλική υπηκοότητα, έκανε την ηρωική της έξοδο από το σιδηρούν παραπέτασμα στην «ελεύθερη» καίτοι συντηρητική Ιταλία, σε μια εποχή που «άνθιζαν» τα παιδιά των λουλουδιών.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα εργάστηκα ως κατάσκοπος, αλλά τα πράγματα ήταν επικίνδυνα, γι’ αυτό και σταμάτησα γρήγορα.
Λέω να μιλήσουμε για μουσική. Της αναφέρω το περιστατικό με το reel του Instagram και τη ρωτάω αν θυμάται κάτι ιδιαίτερο από εκείνη τη βραδιά. Θυμάται. «Έχει τραβηχτεί το 1979, όταν είχα κάνει μία εμφάνιση στο Πόρτο Τσέρβο της Σαρδηνίας». Πρόκειται για ένα από τα πιο ακριβά θέρετρα του κόσμου, που οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1960 από τον πρίγκιπα Αγά Χαν Δ΄. «Τραγουδούσα το Benihana και είχα μαζί μου στη σκηνή ένα όμορφο θηλυκό λιονταράκι. Είχα περάσει πολύ όμορφα». Έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχε ηχογραφήσει περίπου πενήντα τραγούδια στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα αγγλικά. Τα καλύτερα εξ αυτών με πιπεράτους στίχους, σε ιταλοντίσκο στιλ. «Είχα ένα πολύ καλό συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία RCA και ένα από τα τραγούδια μου, το Buone vacanze, είχε μπει στα ισπανικά τσαρτ», συμπληρώνει. Αξίζει να ακουστούν περισσότερο και άλλα, όπως το Russians, το Political woman και το San Francisco dance. Όταν τα κυκλοφορούσε, ήταν ήδη φτασμένο showgirl και στη συνέχεια βουλευτίνα στην Ιταλία, ενώ είχε προηγηθεί η αναγνωρισιμότητα που της πρόσφερε η καριέρα της ως μοντέλου και παρουσιάστριας του ραδιοφωνικού σόου Voulez-vous coucher avec moi? που άρχισε να εκπέμπει στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και κατά τη διάρκεια του οποίου επινόησε την… Τσιτσιολίνα.
«Το 1975 άρχισα να αποκαλώ τους πάντες “τσιτσιολίνι”», μου λέει. Εν προκειμένω, ο νεολογισμός της Στάλερ που είχε ως πρώτους «δημόσιους αποδέκτες» τους ακροατές της εκπομπής της αποδίδεται ορθότερα ως «ζουμπουρλάκια», παρότι μια πιο πιστή του μετάφραση θα ήταν το «τσουπωτοί». «Είχα μεταμορφωθεί από Ιλόνα σε Τσιτσιολίνα. Έφτιαξα για τον εαυτό μου μια περσόνα που έμοιαζε βγαλμένη από παραμύθι. Είχα μακριά ξανθά μαλλιά, φορούσα διάφανα φουστάνια, πέπλα σε παλ αποχρώσεις του γαλάζιου και του ροζ που μετά βίας κάλυπταν το γυμνό μου σώμα και ένα στεφάνι από λουλούδια στο κεφάλι μου, δικής μου επινόησης. Έμοιαζα με μικρή πριγκίπισσα». Έπειτα, μου απαριθμεί τους διάσημους φωτογράφους με τους οποίους συνεργάστηκε. Πρώτον μου αναφέρει τον Ρικάρντο Σκίκι (1963-2012), που ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτορεπόρτερ και πολεμικός ανταποκριτής. Πρόκειται για τον ανιψιό του διαβόητου αναρχικού Πάολο Σκίκι (1865-1950). Ο Σκίκι και η Στάλερ αποτέλεσαν ένα αχτύπητο δίδυμο, συμπορευόμενοι στην ιταλική σόουμπιζ, αλλά και στην πολιτική. Ήταν συμπαρουσιαστής της στο Voulez-vous coucher avec moi?, σκηνοθέτης των αισθησιακών της ταινιών και παραγωγός των δίσκων της. Αμέσως μετά, μου αναφέρει τον Μάρκο Γκλαβιάνο, που συνέδεσε το όνομά του με τη φωτογραφία μόδας, και τον Χέλμουτ Νιούτον. «Υπήρξα πολύ όμορφη και η εικόνα μου, μέσα από τις φωτογραφίες τους, έκανε τον γύρο του κόσμου. Στο ραδιόφωνο, πάλι, μιλούσα ψιθυριστά περί έρωτος και για τις ηδονές που προσφέρει η σεξουαλικότητα».
Πριν γίνει πρωταγωνίστρια του ερωτικού κινηματογράφου, είχε μικρούς ρόλους σε «συμβατικά» φιλμ. Δούλεψε επίσης για την κρατική ιταλική τηλεόραση, ως παρουσιάστρια στο δημοφιλές σόου C’era due volte (Συνέβη εις διπλούν) της Rai 2. Κατά τη διάρκειά του έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που εμφανίστηκε γυμνόστηθη στην τηλεόραση της γείτονος χώρας. Η ίδια κρατάει και άλλα πράγματα από αυτή την εμπειρία. «Φιλοξένησα καλλιτέχνες με διεθνές εκτόπισμα, όπως ο Πίτερ Τος», μου λέει. Ο Τος ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της ρέγκε, συνιδρυτής της μπάντας του Μπομπ Μάρλεϊ.
Αισθησιακό σινεμά, πολιτική και Ελλάδα
Τα πρώτα της χρόνια ως Τσιτσιολίνα ήταν, συγκριτικά με ό,τι ακολούθησε, προκλητικά μεν, ελαφριά και λάιτ δε. «Με το πέρασμά μου στην πορνογραφία, που δεν κράτησε πολύ, έκανα μια τραβηγμένη επιλογή», παραδέχεται. Η Ιταλία τότε βρισκόταν σε αναβρασμό φιλελευθεροποίησης και η ίδια συνεισέφερε –αν δεν ηγήθηκε– με τον δικό της τρόπο στην αλλαγή των ηθών. Τη ρωτάω αν είχε δεύτερες σκέψεις, αν φοβήθηκε. «Πάντα επέλεγα εγώ τι θα κάνω. Κανείς δεν με πίεσε να κάνω κάτι που δεν ήθελα. Το λέω και το τονίζω». Αναδείχθηκε σε ιέρεια του σεξ, σε καλτ ίνδαλμα, απέκτησε εκατομμύρια θαυμαστές ανά τον κόσμο. Το άστρο της ως πορνοστάρ, μάλιστα, έλαμπε ακόμη το 1987, όταν εκλέχθηκε βουλευτίνα στην Ιταλία με το Ριζοσπαστικό Κόμμα, μένοντας στο πόστο της για μία πενταετία (πλέον, λαμβάνει βουλευτική σύνταξη). Παρότι καμία από τις μετέπειτα προσπάθειές της στον πολιτικό στίβο δεν στέφθηκε με επιτυχία, όταν η κουβέντα στρέφεται στην πολιτική της καριέρα, μου απαριθμεί αναλυτικά τα νομοσχέδια που πρότεινε και για τα οποία νιώθει περήφανη. Αφορούν, μεταξύ άλλων, την επιβολή οικολογικού φόρου στα μηχανοκίνητα οχήματα, την απαγόρευση της κατασκευής, της πώλησης και της διαφήμισης γούνινων ενδυμάτων και τη βελτίωση των συνθηκών υπό τις οποίες δουλεύουν οι σεξεργάτες. «Μετέφερα τη σεξουαλική μου επανάσταση παντού στον κόσμο», θα προσθέσει.
Ο κόσμος περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Το 1987 θα έκανε την πρώτη της επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας ως βουλευτίνα – είχε προηγηθεί ένα ιδιωτικό ταξίδι, με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Της αναφέρω πως, παρότι τότε ήμουν πέντε ετών, θυμάμαι σαν χθες το ότι είχα μείνει για ώρα και κοιτούσα τις φωτογραφίες της στα περιοδικά, μαγνητισμένος από το στιλ της. Ετοιμάζοντας, δε, τις ερωτήσεις μου για τη συνέντευξη, είχα ψάξει στο YouTube και είχα βρει ένα βίντεο από εκείνη την εποχή που τη δείχνει να διασκεδάζει στα μπουζούκια με την Κατερίνα Στανίση. Της στέλνω το link. «Είχα έρθει για να δώσω μια σειρά από σόου και συνεντεύξεις, ενώ επισκέφθηκα και αυτούς τους παραδοσιακούς χώρους όπου, κατά το έθιμο, έσπασαν πολλά πιάτα», μου απαντάει. Θα ήθελε να έρθει ξανά εδώ για εμφανίσεις, με την ιδιότητα της τραγουδίστριας. Σκέφτομαι πόσο διαφορετική είναι η Ελλάδα του 2025 από την εποχή της παντοκρατορίας του παλιού ΠΑΣΟΚ και την εποχή που ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος αποκαλούσε τα μπουζούκια «πολιτιστικά κέντρα». «Την αγαπώ την Ελλάδα, οι Έλληνες έχουν καλοσύνη μέσα τους. Νονός του γιου μου είναι ο Δάκης Ιωάννου».
Κάπως έτσι περνάμε στο Κεφάλαιο Τζεφ Κουνς. Γνωρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και συνεργάστηκαν για το πρότζεκτ Made in Heaven. «Ήρθε εδώ από τη Νέα Υόρκη και δημιουργήσαμε μια σειρά από εκπληκτικές φωτογραφίες και σλάιντ, όπου ενσαρκώναμε τον Αδάμ και την Εύα της νέας εποχής. Αυτό το υλικό εξελίχθηκε στα έργα τέχνης που παρουσιάστηκαν στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1990, με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα εκτίθενται σε μεγάλα μουσεία και γκαλερί. Ο Κουνς κερδίζει πολλά χρήματα από αυτή τη σειρά, εγώ τίποτα. Τον ερωτεύτηκα τον Τζεφ και παντρευτήκαμε. Ο γάμος μας κράτησε περίπου δυόμισι χρόνια και από την ένωσή μας γεννήθηκε ένα όμορφο παιδί, ο Λούντβιχ, που σήμερα ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη· κάνει σύγχρονη τέχνη», μου λέει. Λίγο μετά προσθέτει: «Η καριέρα μου ως πορνοστάρ είχε τελειώσει πριν παντρευτώ και πριν από τη γέννηση του γιου μου. Υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου που είχα επιλέξει να κάνω αυτές τις ταινίες, ίσως και από περιέργεια, αλλά αυτό ήταν όλο κι όλο. Μετά, έκλεισα την πόρτα πίσω μου». Μιας και η ίδια, πλέον, ασχολείται ενεργά με την τέχνη, τη ρωτάω πώς της φαίνονται τα έργα του γιου της, που κάνει NFTs. «Λυπάμαι, δεν παρακολουθώ την πορεία του», μου λέει.
Δεν θέλει να σχολιάσει ούτε την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Ιταλία, με την Τζόρτζια Μελόνι στο τιμόνι. Αλλάζω θέμα. Πριν από έξι μήνες έκανε πρεμιέρα στο 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας η ταινία Diva Futura –πρόκειται για το όνομα της εταιρείας παραγωγής αισθησιακών ταινιών που συνίδρυσε το 1983 με τον Σκίκι–, διεκδικώντας τον Χρυσό Λέοντα. Τη ρωτάω αν την είδε και πώς της φάνηκε η Λίντια Κόρντιτς που την ενσάρκωσε. Μου λέει να προχωρήσω στην επόμενη ερώτηση. Είναι η τελευταία μου, του ενός εκατομμυρίου. Τι αποτύπωμα θέλει να αφήσει στον κόσμο; «Πιστεύω στην οικουμενική αγάπη και στην ειρήνη. Στον έρωτα και όχι στον πόλεμο».
Το σκληρόδετο αυτοβιογραφικό βιβλίο Memorie: Racconto fotografico di un mito (Αναμνήσεις: Η φωτογραφική ιστορία ενός μύθου) κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2002 και πρόσφατα επανατυπώθηκε, έπειτα από απαίτηση του κοινού, και είναι διαθέσιμο για παραγγελία από το επίσημο σάιτ της Ιλόνα Στάλερ. Περιλαμβάνει φωτογραφίες και ανεκδοτολογικά κείμενα από την πορεία της στον ερωτικό κινηματογράφο, την πολιτική, τη μουσική βιομηχανία και την τέχνη. Κοστίζει 100 ευρώ και αποστέλλεται με προσωπική αφιέρωση και ένα φιλί της ίδιας. cicciolinaonline.com
