Δύο άνδρες πηγαίνουν εκδρομή στον ποταμό Παρανά, στη βόρεια επαρχία της Αργεντινής, μαζί με τον έφηβο γιο του παιδικού τους φίλου που πνίγηκε σ’ αυτό το ίδιο ποτάμι. Ψαρεύουν, πίνουν, θυμούνται, μπλέκουν. Το Δεν είναι ποτάμι (εκδ. Κλειδάριθμος) της Σέλβα Αλμάδα μπορεί να διαβαστεί ως μια ιστορία για τη φιλία ή τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος, ως μια ιστορία για το ίδιο το ποτάμι και την κουλτούρα της περιοχής, ως ένα πολιτικό σχόλιο για την παρακμή των τοπικών κοινωνιών ή ως μια παραβολή για την τοξική αρρενωπότητα και τον κύκλο της βίας. Άλλωστε το μυθιστόρημα κλείνει την άτυπη «τριλογία των ανδρών» της Αλμάδα (το πρώτο μέρος, Ο άνεμος που σαρώνει, κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις).
Η φεμινιστική φωνή της 52χρονης συγγραφέως συμπορεύεται τα τελευταία χρόνια με τη γέννηση του κινήματος Ni una menos (που σημαίνει «Ούτε μία λιγότερη» και συνδέεται με την ιστορική φράση «Καμία άλλη νεκρή» της Μεξικανής ποιήτριας Σουσάνα Τσάβες, που κατήγγειλε τις μαζικές γυναικοκτονίες στην πόλη Χουάρες, στα σύνορα με τις ΗΠΑ, πριν δολοφονηθεί και η ίδια – παραπέμπω εδώ αναγκαστικά στο 2666 του Μπολάνιο) και ήταν παρούσα στην πρώτη μαζική συγκέντρωση στο Μπουένος Άιρες, το 2015. Το κίνημα μεγάλωσε, έδωσε και κέρδισε μάχες, εξαπλώθηκε σε όλη τη Λατινική Αμερική.
«Ίσως η χαρά μας για τις νίκες που πετύχαμε δεν μας άφησε να δούμε ότι τίποτα δεν είχε εδραιωθεί», είπε πρόσφατα η Αλμάδα στο New Yorker. Γιατί μετά εμφανίστηκε ο φιλοτραμπικός Χαβιέρ Μιλέι, κέρδισε τις εκλογές, ανέλαβε την εξουσία και με δηλώσεις όπως «η έκτρωση είναι φόνος» δοκιμάζει την προοδευτική ταυτότητα της χώρας.
Η Αλμάδα, πάντως, δεν είναι μόνη. Αυτή τη στιγμή οι γυναίκες συγγραφείς της Αργεντινής απολαμβάνουν τη διεθνή αναγνώριση και η φωνή τους ακούγεται καθαρά. Σε όσους τουλάχιστον θέλουν να ακούσουν. Μόνο τα τελευταία δύο-τρία χρόνια έχουμε διαβάσει στα ελληνικά τις Μαριάνα Ενρίκες, Σαμάντα Σβέμπλιν, Μαρία Γκάινσα, Κλαούντια Πινιέιρο, Γκαμπριέλα Καμπεσόν Κάμαρα, Αριάνα Χάρουιτς, Μαριάνα Σάντες, Αγκουστίνα Μπαστερίκα. Δεν έχουν όλες την ίδια θεματολογία ούτε το ίδιο ύφος, ούτε την ίδια ισχύ. Αλλά έχουν την ίδια λατινοαμερικανική ορμή.
Η Αλμάδα έφτασε πέρυσι με το Δεν είναι ποτάμι στη βραχεία λίστα του Διεθνούς Μπούκερ, έχασε όμως απ’ τον Καιρό της Τζέννυ
Έρπενμπεκ.
Το Δεν είναι ποτάμι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου.
