To τελευταίο διάστημα ακούσαμε έξι φρέσκα εγχώρια άλμπουμ που ξεφεύγουν από τους κανόνες της ελληνικής διασκέδασης.
Στο V οι Naxatras καταθέτουν ένα εξελιγμένο ψυχεδελικό ροκ. Ο δίσκος αποκτά ενδιαφέρον μέσα από στοιχεία world και ελληνικής μουσικής (στην εισαγωγή του Breathing fire η ηλεκτρική κιθάρα ακούγεται σαν μπουζούκι), αλλά και ηλεκτρονικά περάσματα.
Κάτι διαφορετικό επιχειρεί ο Κώστας Βλάχας: Γνωστός από τους Μέντα, στο προσωπικό του άλμπουμ Wavecrushers κινείται σε ambient μονοπάτια, φτιάχνοντας γκρίζες ατμόσφαιρες με επεξεργασμένους οργανικούς ήχους (βιολιά, πληκτροφόρα όργανα κ.ά.). Προσεγμένη δουλειά για μοναχικές ακροάσεις και στιγμές αποφόρτισης.
Ατμοσφαιρικοί είναι και οι Messier 13. Το ντεμπούτο τους Stay for a while εντάσσεται στην κατηγορία του shoegaze, κερδίζοντας θετικά σχόλια, την ώρα που οι ίδιοι ετοιμάζονται να «ανοίξουν» τη δεύτερη μέρα των Παιδιών της Παλαιότητας τον Απρίλιο.
Στο μεταξύ, οι iota επέστρεψαν με το See your universe, έχοντας ως σταθερό μέλος τους πλέον τον MC Yinka. Παίζουν nu-jazz, με στοιχεία χιπ χοπ και ηλεκτρόνικα.
Στην ελληνόφωνη synth pop, η συναρπαστική Εκδρομή του Veslemes απευθύνεται σε μυημένους ακροατές (θα πρέπει να εφευρεθεί ένας όρος αντίστοιχος με το «σινεφίλ» των κινηματογραφόφιλων). Πρόκειται πάντως για τον πρώτο αξιόλογο ελληνόφωνο δίσκο της χρονιάς, με το ρεφρέν του Δεν έχω νταλκά γιατί δεν έχω καρδιά να ανασκαλεύει τα ένδοξα ’80s, όχι χωρίς κάποια διάθεση τρολιάς.
Τέλος, μια μπάντα που ανεβαίνει είναι οι Hume Assine. Σύνθια, samples, αστικός ήχος, εύπεπτη ηλεκτρόνικα. Το πρόσφατο EP τους με τίτλο Laid Back είναι συμπαθητικό, ενώ αυτές τις μέρες ξεκινούν μια σειρά μικρών μηνιαίων συναυλιών με καλεσμένους, υπό τον γενικό τίτλο Αχ Αθήνα!
