«Το πικνίκ ήταν και παραμένει σταθερή αξία στη ζωή μου!» μου λέει η Ηρώ Σαΐα, καθώς στρώνει το τραπεζομάντιλο σε μια καταπράσινη και ήσυχη γωνιά του Εθνικού Κήπου. Ανοίγει την τσάντα της, βγάζει φρούτα, χυμό και ένα βιβλίο με ποιήματα του Ρίλκε, παίρνει μια βαθιά ανάσα και αρχίζει να μου αφηγείται ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια. «Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό της Κορινθίας και περνούσα πολύ χρόνο μόνη. Δεν υπήρχαν επιλογές διασκέδασης. Έκανα μόνη πικνίκ, σκαρφάλωνα στις ελιές, έφτιαχνα μπουκέτα από αγριολούλουδα. Ακόμα και σήμερα, όταν έχω ελεύθερο χρόνο, επιλέγω να βρεθώ κοντά στη φύση. Είναι σαν να επιστρέφω σε μια πιο ελεύθερη εποχή της ζωής μου, όπως πριν παντρευτώ και αποκτήσω παιδιά».
Από μικρή τραγουδούσε, χωρίς να φαντάζεται ότι θα ασχοληθεί ποτέ επαγγελματικά με το τραγούδι. «Μου άρεσαν οι ψαλμωδίες, γιατί ο πατέρας μου είναι ιερέας. Τα “σουξέ” μου ήταν τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας!» λέει γελώντας. «Τώρα συνειδητοποιώ ότι οι ρίζες μου είναι ο χαρακτήρας μου. Με βουνίσιο πατέρα και Πόντια μητέρα, κληρονόμησα το ένστικτο του επιζώντος. Ένα σθένος δηλαδή, μια αποφασιστικότητα».
Μου μιλάει με ενθουσιασμό για τα δίδυμα παιδιά της, την Ιζόλδη και τον Σταύρο, που απέκτησε πριν από οκτώ χρόνια με τον σύζυγο της, Σταύρο Ξαρχάκο. «Η αλήθεια είναι ότι μας εντυπωσιάζουν καθημερινά. Αγαπούν πολύ τη μουσική του πατέρα τους και μόλις στο τρίτο μάθημα πιάνου έπαιζαν υπέροχα Τα τρένα που φύγαν. Στο έκτο μάθημα, ο Σταύρος junior έγραψε δική του μελωδία! Ετοιμάζουμε μάλιστα και κάτι πολύ συγκινητικό. Ένα νέο τραγούδι που μπλέκει μουσικά μια παλιά μελωδία του μαέστρου με μια καινούργια που σκάρωσε ο μικρός μας γιος. Αν το πάθος τους είναι η μουσική, ας την ακολουθήσουν. Αυτό που μας ενδιαφέρει, πρωτίστως, είναι να μεγαλώσουμε παιδιά ηθικά, άξια και χρήσιμα στην κοινωνία, που θα ακολουθήσουν τη δική τους πορεία, ανεξάρτητα από το όνομα των γονιών τους», τονίζει.
Η κουβέντα περνάει στον Σταύρο Ξαρχάκο, ένα μεγάλο κεφάλαιο της προσωπικής και καλλιτεχνικής της ζωής. «Δεν μπορώ να εντάξω τη σχέση μου με τον Σταύρο σε ένα πλαίσιο κανονικότητας, γιατί ο ίδιος ο Σταύρος είναι έξω από κάθε κανόνα. Είναι ένα μοναδικό, ασυμβίβαστο πνεύμα, που δεν επαναπαύεται ποτέ. Έχουμε βιώσει στερεοτυπικές κριτικές για τη σχέση μας, ανθρωποφαγία, παραπληροφόρηση. Παλιά στενοχωριόμουν. Πλέον δεν αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για τίποτα. Ξέρω ποια είμαι, ποια είναι η σχέση μου. Η καλλιτεχνική μας σχέση είναι απολύτως διαχωρισμένη από την προσωπική. Ο κοινός παρονομαστής, βεβαίως, είναι μια φράση που λέει ο ίδιος: “Να ξεπερνάς κάθε μέρα τον εαυτό σου!”. Αυτό επιδιώκω. Για μένα δεν έχει σημασία πού φτάνουμε, όσο η απόσταση που διανύουμε στη ζωή».
Σε λίγες μέρες ανεβαίνει ξανά μαζί του στη σκηνή του Παλλάς, έχοντας πλάι της την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. «Ο Σταύρος αγαπά βαθιά τις γυναικείες φωνές. Πιστεύει πολύ στις γυναίκες, γενικώς. Η ιδέα για το σμίξιμο δύο γυναικείων φωνών τού γεννήθηκε από την κόρη μας. Η Ελεωνόρα είναι μια μοναδική ερμηνεύτρια και η χημεία μας έδεσε φοβερά. Μαζί θα δώσουμε νέα πνοή στα διαχρονικά τραγούδια του μαέστρου!» λέει. «Νιώθω μεγάλη ελευθερία ως τραγουδίστρια, αν και πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια συνειδητά άφησα λίγο στην άκρη το κομμάτι της καριέρας. Έδωσα προτεραιότητα στο μεγάλωμα των παιδιών μου, στον άνδρα μου. Τις περισσότερες φορές παρουσιάζουμε την όμορφη πλευρά της μητρότητας, κανείς όμως δεν μιλά για τις δυσκολίες τού να μεγαλώνεις παιδιά. Φυσικά και είναι η ομορφότερη εμπειρία της ζωής μου, αλλά δεν έρχεται χωρίς προκλήσεις. Δεν μετανιώνω, όμως, για τις επιλογές μου. Καμιά φορά είναι ωφέλιμο να αφήνεσαι στη ροή των πραγμάτων. Το “Go with the flow” είναι το μότο μου. Πιστεύω βαθιά σε μια ανώτερη ισορροπία, σε μια θεία δικαιοσύνη. Κι αυτό με γαληνεύει».
Σταύρος Ξαρχάκος – Διάλογος με τις Ελεωνόρα Ζουγανέλη και Ηρώ Σαΐα. Θέατρο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5). Τρίτη 25 & Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου στις 21.00.
