Σε απόσταση αναπνοής από την πολύβουη λεωφόρο Αλίμου βρίσκεται ένας λόφος, πάλαι ποτέ αφιερωμένος στη λατρεία του θεού Πάνα και σήμερα πόλος έλξης για όσους, όπως ο τραγοπόδαρος θεός, αγαπούν τα βουνά και τους αγρούς. Είναι Κυριακή πρωί και ο ήλιος, αν και Ιανουάριος, είναι εκτυφλωτικός. Στο GPS γράφουμε «Λόφος Πανί», ένα μέρος που, αν και εντάσσεται στον αστικό ιστό, δεν το γνωρίζω παρά μόνο από τις διθυραμβικές περιγραφές των Αλιμιωτών και τις υψηλές τιμές των ακινήτων στα πέριξ. Τη δική μας ιδέα για μίνι εξόρμηση έχουν βέβαια και εκατοντάδες άλλοι Αθηναίοι, ωστόσο κανείς μας δεν δυσκολεύεται να παρκάρει. Γύρω από τον λόφο, πλάι σε νεόδμητες ως επί το πλείστον κατοικίες, υπάρχει άπλετος χώρος για στάθμευση.
Ανθισμένες αμυγδαλιές
Ξεκινώντας την ανηφορική μας περιήγηση, συναντάμε τον Δημήτρη Λεγάκη με τα δύο του σκυλιά, τη Μάιρα και την Μπαμπόλ, τις «μασκότ» του λόφου, στην καθιερωμένη τους βόλτα. «Ζω εδώ από το 1959, όταν μετακομίσαμε οικογενειακώς από τη Νάξο στην Αθήνα», μας λέει. «Τότε, η λεωφόρος Ιωνίας ήταν χωματόδρομος και ο λόφος ήταν εντελώς παραμελημένος· έχω φωτογραφίες του γιου μου, που σήμερα είναι 53 ετών, να κάνει ως πιτσιρικάς άλματα πάνω από μπάζα». Μια ματιά γύρω μας αρκεί για να αντιληφθούμε ότι τα δεδομένα έχουν στο μεταξύ πλήρως αντιστραφεί: το μεγαλύτερο μέρος του λόφου είναι στρωμένο με πλάκα Καρύστου, με ενσωματωμένη κλίση για να φεύγουν τα νερά της βροχής, χαμηλά υπάρχουν τρία γήπεδα (δύο τένις και ένα ποδοσφαίρου 5 x 5), δύο παιδικές χαρές, μία τεράστια πίστα pumptrack για ποδήλατο και πατίνι, όργανα γυμναστικής, ένα πάρκο για σκύλους αλλά και πολλά ανοίγματα κατάλληλα για ποδήλατο, πατίνι, κρυφτό και κυνηγητό.
Ο λόφος έχει πλέον χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού Αρχαιολογικός Χώρος και ταυτόχρονα έχει αναγνωριστεί και ως Κοινόχρηστος Χώρος Πρασίνου του Δήμου Αλίμου. «Ξεκινάω από την Καλαμακίου, τρέχω δύο-τρεις γύρους στον λόφο Λαϊκής Κυριαρχίας περιμετρικά και φτάνω στον λόφο Πανί, που τον διατρέχω όλο», περιγράφει ο κ. Γιώργος Ξυλιάς, περίοικος, που δύο-τρεις φορές την εβδομάδα κάνει τζόκινγκ, αξιοποιώντας την τύχη τού να ζει στον Άλιμο. Όσο τρέχει, παρατηρεί τη φύση γύρω του. «Οι αμυγδαλιές έχουν ήδη ανθίσει, τέλος Μαΐου αρχές Ιουνίου περιμένουμε και το θυμάρι», περιγράφει κρατώντας στα χέρια του δύο κλωνάρια δεντρολίβανο. «Έχουμε πλούσια χλωρίδα, κουτσουπιές, χαρουπιές, φραγκοσυκιές, θρούμπι, αλλά και πανίδα: μελίσσια, ενώ ένα βράδυ συνάντησα και αλεπού», λέει προτού χωριστούμε.
Λόφου ανάβαση
Λίγοι, επίμονοι και ρομαντικοί, θα συνεχίσουμε τη μάλλον ομαλή ανάβαση μέχρι την κορυφή, που θα μας αποζημιώσει με θέα όλο τον Σαρωνικό. Ο λόφος κατοικείται αδιάλειπτα ήδη από την Τελική Νεολιθική εποχή χάρη στην πανοραμική θέα και τη «στρατηγική» του θέση. Όσοι τολμηροί φτάσαμε στην κορυφή νιώθουμε εκείνο το σπάνιο αίσθημα ελευθερίας που τόσο επιζητούμε στην πιεστική καθημερινότητα. Γύρω μου οικογένειες προσπαθούν από ψηλά να διακρίνουν τα τοπόσημα της πόλης, άλλοι ρεμβάζουν τη θέα ακούγοντας μουσική και λίγο πιο κάτω, όταν και πάλι συναντάμε ίσιωμα και γρασίδι, μια παρέα έχει στρώσει ψάθα για πικνίκ. Ακολουθώντας την κατηφορική πορεία στην πίσω πλευρά του λόφου, συναντάμε τον 42χρονο ποδηλάτη Χρήστο. «Αν δεν έμενα τόσο κοντά στον λόφο και δεν είχα την ευχέρεια να έρχομαι κάθε μέρα, θα είχα φύγει εκτός Αθηνών», μας λέει καθώς μας ξεναγεί σε ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα –θεμέλια σπιτιών, υπολείμματα από τον τοίχο Nεολιθικής εποχής και από το λατομείο των κλασικών χρόνων– αλλά και στα φυσικά σπηλαιώματα, που θα ενθουσιάσουν τους φίλους της σπηλαιολογίας.
Από το ταξίδι στο παρελθόν μάς επαναφέρουν οι φωνές των παιδιών που φτάνουν στα αυτιά μας, καθώς επιστρέφουμε στην αφετηρία της βόλτας. Δεκάδες παιδιά και γονείς απολαμβάνουν την ηλιόλουστη μέρα. Οι υποδομές, που κατασκευάστηκαν αρχικά το 2016, έρχονται να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία. Όσο τα νήπια κάνουν κούνια, οι έφηβοι κάνουν σκέιτ. Επίσης, ιδιοκτήτες σκύλων αλλά και αθλητικοί τύποι θα βρουν εδώ αυτό που ψάχνουν. Κανείς δεν μένει, κυριολεκτικά, με παράπονο στον λόφο Πανί, αρκεί να έχει έρθει «εξοπλισμένος». Την εποχή που εμείς τον επισκεφθήκαμε, ούτε καντίνες υπήρχαν (υπάρχουν μόνο κοινόχρηστες βρύσες) ούτε αρκετά παγκάκια. Προετοιμαστείτε, επομένως, ανάλογα: φέρτε ροφήματα, σνακ και ψάθες. Για τα υπόλοιπα μην ανησυχείτε, θα μεριμνήσει ο Πάνας.
Η επίσκεψη στον λόφο ικανοποιεί κάθε ηλικία. Όσο τα νήπια κάνουν κούνια, οι έφηβοι κάνουν σκέιτ.
