«Μακάρι να μπορούσα να θυμηθώ περισσότερα», λέει η Βάλερι, που πάσχει από αμνησία. Έξω από τα παράθυρα των πολυκατοικιών, οι λεωφόροι είναι άδειες από ανθρώπους, αλλά γεμάτες τέρατα. Βρισκόμαστε στο 2050 μ.Χ. και ο πλανήτης έχει καταστραφεί. Στην Αθήνα, όμως, υπάρχει μια «ασφαλής ζώνη» που λειτουργεί ως καταφύγιο για τους ανθρώπους. Η νεαρή (υπερ)ηρωίδα θα προσπαθήσει να φτάσει μέχρι εκεί. Στη διαδρομή θα χρειαστεί να παλέψει ξανά και ξανά για τη ζωή της, τριγυρίζοντας στους αθηναϊκούς δρόμους μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που φέρνει στο μυαλό το Alien του Ρίντλεϊ Σκοτ. Αυτή δεν είναι η σύνοψη κάποιου χολιγουντιανού μπλοκμπάστερ, αλλά του Tomahawk Angel (εκδ. Anubis) διά χειρός Οδυσσέα Θεοδωράτου, του πρώτου ελληνικού μάνγκα που τα κατάφερε εκτός συνόρων.
Από ένα δωμάτιο στην Κηφισιά
Το μικρό σχεδιαστήριο του 24χρονου κομίστα, με την ελάχιστη διακόσμηση, θα μπορούσε να είναι το κελί κάποιου ασκητή. Τη μονοτονία σπάνε εικόνες από το σύμπαν που τον έκανε διάσημο μέσα σε λίγους μήνες. Σήμερα, τον ακολουθούν περισσότεροι από 400 χιλιάδες χρήστες στο Instagram, ενώ το Tomahawk Angel έχει συγκεντρώσει 834 χιλιάδες (!) views μέχρι στιγμής στην πλατφόρμα Tapas.
«Ξεκίνησα μόνος μου και λίγους μήνες αργότερα μου προσφέρθηκε αποκλειστικό συμβόλαιο από την Tapas. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα. Το δεύτερο ήταν όταν αποφάσισε να εκδώσει το Tomahawk Angel στο χαρτί η Dark Horse», εξηγεί. Ίσως το όνομα του αμερικανικού εκδοτικού οίκου να μη σας λέει πολλά, πρόκειται όμως για έναν από τους κολοσσούς του χώρου με θρυλικές σειρές (Hellboy, Sin City) στο δυναμικό του. Μάλιστα, έχει ενδιαφέρον ότι πρώτα εκδόθηκε στην αμερικανική αγορά και μετά μεταφράστηκε στα ελληνικά. Ο Οδυσσέας τιμήθηκε πρόσφατα στη Νότια Κορέα με το πρώτο βραβείο Webtoon για την καλύτερη «ξενόγλωσση» σειρά, σε μια τελετή όπου παρευρέθηκε και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Τα πράγματα, βέβαια, δεν ήταν πάντα ρόδινα για εκείνον. «Μετά από συμμετοχή σε άπειρους διαγωνισμούς, κέρδισα έναν με έπαθλο ένα ταξίδι στην Ιαπωνία. Εκεί θα μπορούσα να κυνηγήσω το όνειρό μου. Tο ταξίδι όμως ακυρώθηκε λόγω κορωνοϊού. Βυθίστηκα, μου κόστισε. Κλείστηκα στο σπίτι, ζωγράφιζα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακόμα και δεκαπέντε ώρες την ημέρα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Τότε μου ήρθε η ιδέα για το Tomahawk Angel – κάπως σαν αντίδραση».
Τον ακολουθούν πάνω από 400 χιλιάδες χρήστες στο Instagram, ενώ το Tomahawk Angel έχει συγκεντρώσει 834 χιλιάδες (!) views στην πλατφόρμα Tapas.
Δυστοπική Αθήνα
Διαβάζοντας το μάνγκα του νεαρού κομίστα, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν μια sci-fi ιστορία να έχει τόσο έντονα «αθηναϊκό» χαρακτήρα. «Πάω παντού με τα πόδια, πάντα αυτό έκανα. Το ιδανικό τοπίο για το μάνγκα που θα έφτιαχνα υπήρχε ήδη, αφού η αρχιτεκτονική της Αθήνας πάντα με γοήτευε. Αρκούσε να “πετάξω μέσα” τέρατα και να το κάνω επιστημονική φαντασία», μου εξηγεί.
Σε μία από τις πρώτες σκηνές του μάνγκα, ένα τέρας ονόματι Mother Queen με ανατομία εντόμου δεσπόζει πάνω από την Αθήνα, κάνοντας και τα πιο ψηλά κτίρια της πόλης να μοιάζουν με κουκλόσπιτα. Ο Οδυσσέας παραδέχεται ότι τα πλάσματα της φαντασίας του οφείλουν πολλά στα σχέδια του Χ. Ρ. Γκίγκερ, πάνω στα οποία βασίστηκε το franchise του Alien. Τι ήθελε όμως να πετύχει με αυτά, πέρα από το προφανές συναίσθημα του τρόμου; «Για την ποπ κουλτούρα της Ιαπωνίας, ο Γκοτζίλα αποτελεί διαχρονικό σύμβολο. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να κάνω το ίδιο δημιουργώντας ένα πλάσμα και για την Ελλάδα. Έτσι, προέκυψε στο μυαλό μου το Mother Queen που βλέπουμε ήδη από την αρχή».
«Δεν έδωσα Πανελλήνιες»
Ως απόφοιτος του Καλλιτεχνικού Σχολείου του Γέρακα, θα περίμενε κανείς ότι θα είχε όνειρο τη Σχολή Καλών Τεχνών. «Δεν έχω κάνει σπουδές σχεδίου ή ζωγραφικής, είμαι αυτοδίδακτος. Θα ήταν το λογικό βήμα, αλλά δεν το έκανα. Οι γονείς μου πίστευαν πολύ σε εμένα και έτσι δεν υπήρξαν τριβές με την απόφασή μου να μη δώσω Πανελλήνιες. Ήθελα να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια στα μάνγκα». Φυσικά, το ρίσκο ήταν μεγάλο. Εναλλακτικό σχέδιο δεν υπήρχε.
Μάλλον, όμως, ο 24χρονος κομίστας είχε πιάσει καλύτερα το πνεύμα της εποχής. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια εισβολή εξ ανατολών όσον αφορά την ποπ κουλτούρα – από τα μάνγκα μέχρι τα «οσκαρικά» Παράσιτα και την Κ-pop. Οι συνομήλικοι του Οδυσσέα, η γενιά που μεγάλωσε μέσα στα video games και τα social media, είναι οι πρώτοι που αγκαλιάζουν τις νέες αφηγήσεις της Άπω Ανατολής. «Το Death Note, το Attack on Titan, το Tokyo Ghoul ήταν ιστορίες που δεν είχα ξαναδεί», μου εξηγεί, ενώ παραδέχεται ότι δεν έχει διαβάσει τόσο πολλά μάνγκα, αλλά λατρεύει τα άνιμε (τις ταινίες κινούμενων σχεδίων από την Ιαπωνία). Τον ρωτάω επίμονα προσπαθώντας να μάθω το μυστικό της επιτυχίας τους. Μου εξηγεί ότι στα δικά του μάτια φανερώνουν έναν τρόπο σκέψης χωρίς αλλοιώσεις, ρίχνοντας φως σε πράγματα που πολλοί μπορούμε να σκεφτούμε, αλλά λίγοι θα τολμήσουμε να εκφράσουμε. «Όπως η πραγματική φύση ενός ανθρώπου όταν του δίνεται μια αφύσικη δύναμη», λέει χαρακτηριστικά.
Μεγάλες προσδοκίες
«Με τη μοναξιά τι σχέση έχεις;», τον ρωτώ λίγο πριν από το τέλος της συνέντευξης. «Τη θεωρώ πηγή έμπνευσης», απαντά καθώς μου εκμυστηρεύεται τον μεγάλο του στόχο: να γίνει το Tomahawk Angel ένα τεράστιο franchise που ο κόσμος να γνωρίζει ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα. Φαίνεται υπερβολικά αισιόδοξο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι Έλληνες αναγνώστες δεν γνωρίζουν ότι τα μάνγκα ξεκινούν από τα δεξιά προς τα αριστερά, και όχι το ανάποδο, όπως συμβαίνει στα «παραδοσιακά» βιβλία και κόμικς. Όπως, όμως, ήταν υπερβολικά αισιόδοξο το να μη δώσει Πανελλήνιες, να μην ενδιαφερθεί για την Καλών Τεχνών και να αφιερωθεί σε ένα είδος τέχνης που ελάχιστοι «Δυτικοί» τα έχουν καταφέρει καλά. Ο μοναδικός φόβος του Οδυσσέα είναι ότι μια μέρα ο κόσμος που έχει φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια θα πάψει να απασχολεί τους αναγνώστες. Όσο για το πιο τρελό όνειρο; «Να γίνει άνιμε το Tomahawk Angel; Ναι, αυτό θα ήταν τρομερό».
Ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος του Tomahawk Angel κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Anubis.
