Νοσταλγία και αμηχανία: Πήγαμε στον Εθνικό Τελικό της Eurovision 2025

Νοσταλγία και αμηχανία: Πήγαμε στον Εθνικό Τελικό της Eurovision 2025

Η Klavdia θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 69ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, μετά από τη νίκη της σε έναν εθνικό τελικό που συνοδεύτηκε όμως από αρκετές αστοχίες

4' 55" χρόνος ανάγνωσης

Εντάξει, δεν ήταν μυστικό ότι η Klavdia θα κέρδιζε το εισιτήριο για την Eurovision στη Βασιλεία, στο τέλος του χθεσινού εθνικού τελικού που φιλοξενήθηκε στο Christmas Theater. Η «Αστερομάτα», μια μπαλάντα της ίδιας και των Arcade με έθνικ και δυναμικά στοιχεία, ήταν τελικά το τραγούδι που ξεχώρισε λίγο παραπάνω από το χορευτικό «V’ale» της Evangelia, όπως φάνηκε από την τελική βαθμολογία κοινού και επιτροπών, με δύο πόντους να χωρίζουν την πρώτη από τη δεύτερη στην κατάταξη.

Επιστροφή στα παλιά

Μετά από το 2017, όπου μεσολάβησαν απευθείας αναθέσεις, παράπονα και κριτικές για κάποιες από τις επιλογές της ΕΡΤ, ο δημόσιος φορέας αποφάσισε να επιστρέψει στη μέθοδο του εθνικού τελικού για την ανάδειξη του τραγουδιού και των καλλιτεχνών που θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στον 69ο Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision που θα διεξαχθεί τον Μάιο στη Βασιλεία της Ελβετίας. Είναι κάτι που ζητούσαν οι eurofans, καθώς θα ήθελαν να έχουν λόγο στην επιλογή, αλλά και τα άτομα του καλλιτεχνικού χώρου ώστε να προτείνουν κάτι διαφορετικό.

Κακά τα ψέματα, ο εθνικός τελικός αποτελεί ένα φορμάτ που πολλές χώρες το υπηρετούν πιστά και το έχουν αναγάγει σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό προϊόν με υψηλή τηλεθέαση, ανεξάρτητα από την τελική θέση που καταλαμβάνουν τις προηγούμενες χρονιές. Το βλέπουμε στην περίπτωση του Melodifestivalen στη Σουηδία, του MGP στη Νορβηγία και του UMK στη Φινλανδία, του ιταλικού Sanremo και του παρόμοιας φύσης Festivali i Këngës στη γειτονική Αλβανία που μετρούν δεκαετίες, τoυς δημοφιλείς διαγωνισμούς με τους ημιτελικούς στις χώρες της Βαλτικής, την Ισλανδία (Söngvakeppnin), την Σερβία (PZE), αλλά και σε Ισπανία και Πορτογαλία (Benidorm Fest και Festival da Canção).

Το μοντέλο δεν εξασφαλίζει καλή θέση στη βραδιά του τελικού, ούτε εγγυάται βραχυπρόθεσμα την επιτυχία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ο εκάστοτε ραδιοτηλεοπτικός φορέας καλλιεργήσει την κουλτούρα της ανάδειξης διαφορετικών ήχων και ενθαρρύνει νέους δημιουργούς να συνθέσουν, δίχως στεγανά και συνταγές για Eurovision. O εθνικός τελικός είναι ένας δρόμος για επιτυχίες, αρκεί να τηρείται κάθε χρόνο και να εξελίσσεται συνεχώς.

Βέβαια, αυτό θα πάρει λίγο χρόνο στην ΕΡΤ, μετά από όσα είδαμε ζωντανά στο Christmas Theater, όπου σε διάφορα σημεία της βραδιάς, το συναίσθημα της ετεροντροπής ήταν αναπόφευκτο να εμφανιστεί.

Νοσταλγία και πάρτι

Νοσταλγία και αμηχανία: Πήγαμε στον Εθνικό Τελικό της Eurovision 2025-1

Στα θετικά του χθεσινού εθνικού κρατήσαμε τα vocals των υποψηφίων. Από τα τραγούδια που «ζωντάνεψαν» το κοινό του Christmas Theater ήταν το «Γη μου» του Κώστα Αγέρη, το οποίο εμφανίστηκε στην αρχή και κατάφερε να αγγίξει τις παραδοσιακές ρίζες μεγάλης μερίδας του κόσμου. Μυσταγωγική ησυχία επικρατούσε στην έναρξη της «Αστερομάτας», η Evangelia ξεσήκωσε πιο ποδοσφαιρικά τους «οπαδούς» της, τα χαμόγελα των Κωνσταντίνου Χριστοφόρου και Κώστα Καραφώτη με τα μέλη της ορχήστρας έδειχναν ότι απολαμβάνουν τη στιγμή, ενώ το μεγαλύτερο χειροκρότημα σε διάρκεια και ένταση έλαβαν οι Dynamiss με το «Odyssey», χάρη στα απανωτά dancebreaks, θυμίζοντας κάτι από επικές εμφανίσεις από βαλκανικά girlbands στη σκηνή της Eurovision.

Η «ζαριά» της Μαρίνας Σάττι ανανέωσε το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Eurovision, με το «ZARI» να προσφέρει έναν νέο αέρα δημοφιλίας του διαγωνισμού στη χώρα. Με τη ροκ διασκευή της περσινής της συμμετοχής έκλεισε ένας κύκλος που πολλοί φίλοι του διαγωνισμού θα ήθελαν πάρα πολύ να δουν να ξανανοίγει σύντομα.

Μια μικρή δόση νοσταλγίας για τη Γενιά Ζ γεννήθηκε στο πλάνο που απεικόνισε τον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, Μιχάλη Χατζηγιάννη, πλάι στους παρουσιαστές της βραδιάς, Έλενα Παπαρίζου και Σάκη Ρουβά, καθώς οι τρεις καλλιτέχνες αποτελούν κομμάτι των παιδικών τους αναμνήσεων. Μια μεγαλύτερη δόση δόθηκε από τον Σάκη Ρουβά, όπου στιγμές «Shake It» βγήκαν από το χρονοντούλαπο των 00s.

Κάποιοι μπορεί να θορυβηθούν διαβάζοντας τις λέξεις που ακολουθούν, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως το «My Number One» συμπλήρωσε φέτος είκοσι χρόνια ζωής. Η Έλενα Παπαρίζου επανέλαβε τη χορογραφία μαζί με τους τέσσερις χορευτές της νικητήριας εμφάνισης του 2005, σε μία στιγμή που πολλοί σχολίασαν ως την καλύτερη της βραδιάς.

Το cringe της βραδιάς

Νοσταλγία και αμηχανία: Πήγαμε στον Εθνικό Τελικό της Eurovision 2025-2

Αρνητική εντύπωση δημιούργησαν τα υπεράριθμα άδεια καθίσματα σε κερκίδα και πλατεία. Αντί παροχής προσκλήσεων, η ΕΡΤ έπρεπε να καταστήσει τον εθνικό τελικό προσβάσιμο και σε κοινό που αγαπάει και παρακολουθεί τον διαγωνισμό και θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ζωντανό κλίμα που έλειπε εξ ολοκλήρου από μια βραδιά που το χρειαζόταν.

Μεγάλο ρόλο στην απουσία του έπαιξε και η καλλιτεχνική επιμέλεια του Φωκά Ευαγγελινού, η οποία έμοιαζε να έχει κολλήσει σε προηγούμενες δεκαετίες. Η φρεσκάδα, το όραμα και τα νεωτερικά στοιχεία έλειπαν από όλες τις εμφανίσεις, με αποκορύφωμα το ακίνητο στήσιμο της Klavdia, το οποίο τηλεοπτικά απεικονιζόταν αμήχανα, στερώντας πόντους από το τραγούδι. Αν η ΕΡΤ θελήσει να διεκδικήσει την πρόκριση στον τελικό, θα πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά στη σκηνική παρουσία της «Aστερομάτας». Διαφορετικά, το φιάσκο με το «Όνειρό μου» το 2018 εμφανίζει πιθανότητες να επαναληφθεί.

Η σκηνοθεσία δεν ήταν το δυνατό χαρτί της ΕΡΤ. Δεν γνωρίζουμε τι προκάλεσε αυτές τις άβολες στιγμές με τις κάμερες και τους γερανούς που εμφανίστηκαν στα πλάνα και έδωσαν μια αίσθηση προχειρότητας στο όλο εγχείρημα. Ξένοι eurofans που παρακολουθούσαν τον τελικό χαρακτήρισαν το θέαμα ως camp, όπως και τον τρόπο ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, όπου έλειπε το σασπενς και το θρίλερ που συναντάται σε άλλους εθνικούς τελικούς. «Είναι τόσο πρόχειρο και λάθος, ώστε στο τέλος να φαντάζει ωραίο», είπε Πολωνός συνάδελφος που βρέθηκε στο Christmas Theater.

Ωστόσο, αν λείπει κάτι από την ΕΡΤ μοιάζει να είναι τόσο το κομμάτι της επικοινωνίας του θεσμού, καθώς τα υποψήφια τραγούδια δεν επικοινωνήθηκαν όσο χρειαζόταν, όσο και η στρατηγική ενός μακροπρόθεσμου πλάνου για την Eurovision, στο οποίο πρέπει να παραμείνει πιστή. Ενός σχεδίου που θα έχει στόχο να καλλιεργήσει τις συνθήκες για μια επιτυχημένη συμμετοχή, χρόνο με το χρόνο, μέσω ενός εθνικού τελικού που θα ακολουθεί τα ευρωπαϊκά trends. Όπως κάνουν οι Αλβανοί, οι Ισπανοί, οι Σέρβοι και οι Λιθουανοί. Διαφορετικά, συμμετοχές όπως της Μαρίνας Σάττι και της Klavdia θα μοιάζουν ως πυροτεχνήματα που έλαμψαν για λίγο και μετά έσβησαν απότομα.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή

Editor’s Pick

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ

MHT