Με αφορμή το νέο άλμπουμ της FKA twigs, άκουσα ξανά τα δύο προηγούμενα. Το LP1 (2014) κουβαλάει ακόμα μια φρεσκάδα ανεξερεύνητου τοπίου. Το Magdalene (2019) είναι πιο λυρικό, πιο ντελικάτο, αλλά κάπου εκεί θυμάμαι είχα νιώσει ότι αυτή η καλλιτέχνις των άπειρων δυνατοτήτων περιορίζεται πια σε μια λογική τύπου Μπιορκ, που θέλει τα τραγούδια να είναι μια επίδειξη εκφραστικής ελευθερίας (και όχι κάτι που συγκινεί, προβληματίζει ή διασκεδάζει).
Στη νέα της δουλειά, τo Εusexua, καταθέτει κάτι πιο στοχευμένο. Μπορείς πλέον να χορέψεις με ορισμένα από τα κομμάτια της. Μπορείς να τα βάλεις σπίτι σου και να τα στείλεις σε φίλους. Χωρίς να θυσιάζει μια γνώριμη αίσθηση σκανταλιάς, προχωράει σε κάτι πιο εύπεπτο και εν τέλει πιο αγαπησιάρικο. Το Perfect stranger μπορεί να ακουστεί παντού. Στο Girl feels good μού θύμισε λιγάκι τη Μαντόνα. Στο Sticky, την Μπίλι Άιλις.
Ως τραγουδίστρια, η FKA twigs δεν διαθέτει κάποια ιδιαίτερη χροιά, όμως η μουσική που φτιάχνει με τον Ουαλό παραγωγό Koreless μου δίνει ό,τι χρειάζομαι. Ακούω ξανά και ξανά με ακουστικά το εκρηκτικό Drums of death. Το Childlike things, λίγο παρακάτω, είναι ευχάριστα ανάλαφρο. Ακόμα και οι αστοχίες, όπως για παράδειγμα οι έθνικ προεκτάσεις στο δεύτερο μισό του Striptease, φανερώνουν ότι η 37χρονη σταρ φτιάχνει μουσική χωρίς ταβάνια και καλούπια.
«Το άλμπουμ παραείναι μεγάλο, όμως», μας λέει στους στίχους του Wanderlust. Βέβαια, 43 λεπτά εμένα δεν μου φαίνονται πολλά. Και παρότι το Eusexua δεν είναι αριστούργημα, είναι ό,τι πιο συναρπαστικό έχει να επιδείξει η ποπ αυτόν τον χειμώνα. Εξωστρεφές και πειραματικό μαζί, ζωηρό και περίπλοκο σαν μοντέρνο κορίτσι.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠStick to your guns – Keep planting flowers
Είκοσι πέντε λεπτά άγριου hardcore πανκ από την Καλιφόρνια. Οι Stick to your guns θεωρούνται πια βετεράνοι του είδους. Στο όγδοο άλμπουμ τους δίνουν δέκα κομμάτια μικρής διάρκειας που κυλάνε σαν νερό. Δεν είμαι φαν του είδους, εκτιμώ πάντως το πάθος τους (και σίγουρα το προτιμώ από τη βαρετή φολκ των Weather Station).
