«Ο πατέρας μου ήταν ερασιτέχνης πιανίστας, ήταν υπέροχο να μεγαλώνεις ακούγοντας τον ήχο των πλήκτρων στο σπίτι […]. Μεγαλώνοντας έπαθε αρθρίτιδα, και έτσι δεν μπορούσε να παίξει πια. Γι’ αυτό και εγώ κάνω συνεχώς ασκήσεις για τα δάχτυλά μου», βλέπουμε να λέει ο Πολ Μακάρτνεϊ, μεταξύ αστείου και σοβαρού, στον διάσημο παραγωγό Ρικ Ρούμπιν, στη μίνι σειρά ντοκιμαντέρ McCartney 3,2,1, παραγωγής 2021, το οποίο μπορεί κανείς να στριμάρει στο Disney+. Πιο κάτω, εξηγεί σε λίγες λέξεις πώς η δική του ευτυχισμένη παιδική ηλικία ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετη σε σχέση με τις πρώτες εμπειρίες ζωής του Τζον Λένον, καθιστώντας τους δυο τους εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες. Έτσι, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα διανύουμε μια τεράστια απόσταση: από την προ Beatles εποχή μέχρι σήμερα, με ενδιάμεσες στάσεις στην προσωπική καριέρα του Μακάρτνεϊ, αλλά και στην πορεία του πιο σημαντικού συγκροτήματος του 20ού αιώνα.
Τι περισσότερο χρειαζόμαστε, λοιπόν, πέρα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενός από τους τέσσερις Beatles; Σύμφωνα με τις streaming πλατφόρμες και τις εταιρείες παραγωγής, οι Beatles δεν είναι ποτέ αρκετοί. Τα τελευταία εννιά χρόνια, τρεις από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες του πλανήτη έχουν καταπιαστεί μαζί τους: Το 2016, ο Ρον Χάουαρντ (Κώδικας Da Vinci, Ένας υπέροχος άνθρωπος κ.ά.) εξέτασε τη φρενίτιδα των πρώτων ζωντανών τους εμφανίσεων στο The Beatles: Eight Days a Week (διαθέσιμο για ενοικίαση ή αγορά στο Amazon). Το 2021, ο Πίτερ Τζάκσον άφησε τον Τόλκιν για να ασχοληθεί μαζί τους στο The Beatles: Get Back (διαθέσιμο στο Disney+), παρουσιάζοντας με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης εντυπωσιακό υλικό –το οποίο ήταν χαμένο για σχεδόν μισό αιώνα– από τις ηχογραφήσεις του τελευταίου στούντιο άλμπουμ τους, ενώ πριν από λίγο καιρό ο Μάρτιν Σκορσέζε πρόσθεσε με το Beatles ’64 (επίσης στο Disney+) τη δική του νευρική προσέγγιση για τη χρονιά-ορόσημο, όταν και η μπάντα κατέκτησε την Αμερική. Κλείνοντας, το μόλις δώδεκα λεπτών Now and then – The Last Beatles Song του Όλιβερ Μάρεϊ μας έδωσε το 2023 τη δυνατότητα να δούμε στο YouTube την τρομερά ενδιαφέρουσα ιστορία για το πώς ηχογραφήθηκε το τελευταίο τραγούδι της μπάντας πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του Τζον Λένον.
Αν διακρίνεται ένα κοινό χαρακτηριστικό στα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους ντοκιμαντέρ, είναι το ότι κανένας σκηνοθέτης, όσο «μεγάλος» και αν είναι, δεν τολμά να ρισκάρει με την κληρονομιά των «Σκαθαριών» – το υλικό προσεγγίζεται με ιερό σχεδόν δέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το όνομα των Beatles φιγουράρει ευλαβικά ήδη από τον τίτλο σε καθένα από αυτά, μια και το δικό τους brand παραμένει αξεπέραστο ακόμα και σήμερα. Λογικό. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς την αλήθεια με την οποία καταπιάνεται το ομολογουμένως λιγότερο «δυνατό» ντοκιμαντέρ της λίστας, το How the Beatles changed the world (στριμάρεται στο Netflix) του 2017, σε σκηνοθεσία Τομ Ο’Ντελ: το γεγονός, δηλαδή, ότι η μπάντα υπήρξε τόσο σημαντική ώστε να επηρεάσει τον 20ό αιώνα όχι μόνο σε καλλιτεχνικό, αλλά και σε κοινωνικό, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο.
