Στις ανακοινώσεις που έκανε προ ημερών ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, σχετικά με την κατάργηση της χρήσης επαγγελματιών επαλήθευσης γεγονότων (fact-checking) στο Facebook, υπήρξε μια λεπτομέρεια που σχολιάστηκε από πολλούς σοβαρούς αναλυτές: ήταν το αξίας 900.000 δολαρίων ρολόι που φορούσε ο διευθύνων σύμβουλος της Meta στον αριστερό καρπό του.
Η ανακοίνωση της παύσης της συνεργασίας του Facebook με τους fact-checkers ήταν εξαιρετικά σημαντική και δικαίως σχολιάστηκε πολύ, καθώς ο έλεγχος όσων διακινούνται στην πλατφόρμα έχει πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Άλλωστε, και η παραμικρή αλλαγή σε μια ιστοσελίδα στην οποία συναντώνται δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να επιφέρει θετικές ή αρνητικές αλλαγές σε πολλά επίπεδα. Το επίδικο είναι η ροή των πληροφοριών και ο βαθμός επιρροής των αντιμαχόμενων δυνάμεων οι οποίες δραστηριοποιούνται στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν λοιπόν εναποθέτεις στην κοινότητα τη ρύθμιση της πληροφόρησης, κανείς δεν εγγυάται ότι η θρυλούμενη συλλογική ευφυΐα δεν θα μετατραπεί σταδιακά σε συλλογική παράνοια.
Παρακάμπτοντας τον ρόλο των ερευνητών και των επαγγελματιών της τεκμηρίωσης, ο Ζούκερμπεργκ παίρνει πρακτικά θέση υπέρ της αυτορρύθμισης, που όμως ποτέ δεν λειτούργησε προς όφελος των πιο αδύναμων ή των πιο ευαίσθητων. Έτσι κι αλλιώς, θα πείτε, δεν ήταν ποτέ οπαδός κάποιας πιο εξισωτικής φιλοσοφίας. Αυτό άλλωστε σηματοδότησε και η εμφάνισή του με το υπερπολυτελές ρολόι. Θέλησε να δείξει στον κόσμο ότι έχει αλλάξει, ότι δεν θέλει πια πάνω του αυτή την ενοχλητική αλογόμυγα που λέγεται ερευνητική δημοσιογραφία, γιατί αυτό έκαναν ουσιαστικά οι fact-checkers.
Ταυτόχρονα, ο Μαρκ απαλλάχθηκε και από την ταπεινοφροσύνη που του είχε επιβάλει το καθεστώς του απερχόμενου προέδρου Μπάιντεν. Στον δικό του δρόμο προς τη Δαμασκό, φαίνεται ότι συνάντησε τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος το 2016 δήλωσε ότι, ακόμα κι αν πυροβολούσε κάποιον στη μέση της Πέμπτης Λεωφόρου, δεν θα έχανε ούτε έναν ψηφοφόρο. Ο τελευταίος φαίνεται να βοηθά τον Ζούκερμπεργκ να ηγηθεί χωρίς αναστολές και μακριά από περιττούς ελέγχους «ανεξάρτητων παικτών».
Τους τελευταίους μήνες εμφανίζεται με καινούργια ρολόγια, όλα τους πανάκριβα σύμβολα επιδεικτικής κατανάλωσης, τα οποία φέρνουν στον νου το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Το μόνο, λοιπόν, που μένει είναι να βρεθούν κάποιοι να φωνάξουν στην επόμενη κρίση: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!». Θα τους ακούσει άραγε κανείς;
