Στο σπίτι μου, μου αρέσει: Η εσωστρέφειά του. Χωρίς τα τυπικά αθηναϊκά μπαλκόνια, μόνο με μεγάλα παράθυρα και το χαρακτηριστικό έρκερ της εποχής του, στρέφει την προσοχή στο μέσα του.
Το σημείο όπου χαλαρώνω: Η περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα μου.
Δεν ξεχνάω ποτέ: Δυστυχώς, ξεχνάω τα πάντα.
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Η μουσική. Είτε μόνος είτε με παρέα, παίζει πάντα μουσική.
Οι άλλοι λένε για το σπίτι μου: Ότι τους ηρεμεί.
Θα ήθελα να αλλάξω: Τα παλιά με καινούργια. Δεν σταματάω ποτέ.
Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν είδα το σπίτι: Ότι εδώ μου ταιριάζει να ζήσω. Φαντάστηκα τα επόμενα χρόνια της ζωής μου με το που πέρασα το κατώφλι του.
Στο σπίτι συνηθίζω να: Κάνω τα πάντα. Να χαλαρώνω, να ξενυχτάω με φίλους, να μαζεύω την οικογένειά μου.
Καθημερινή συνήθεια: Χαιρετάω νοητά τον γείτονά μου που ζει στο απέναντι παράθυρο. Για οκτώ χρόνια διαβάζει καθημερινά, χωρίς να έχει λείψει ούτε μία ημέρα από τη θέση του.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω: Να ανοίξω τα παράθυρα έως επάνω και να βάλω μουσική.
Το πιο χρήσιμο δωμάτιο: Είναι εκείνο της τραπεζαρίας. Η ροτόντα, που μας μαζεύει και χάνουμε τον χρόνο.
Καταλαβαίνει κάποιος ότι ζω εδώ: Από την απόλυτη τάξη.
Από το να είμαι σπίτι, προτιμώ: Να περπατάω. Παρότι η Αθήνα δεν είναι φιλόξενη για περπάτημα και δεν έχει επενδύσει στον δημόσιο χώρο της, έχουμε το κλίμα με το μέρος μας.
Αγαπημένο έπιπλο: Το παγκάκι στο χoλ της εισόδου. Ήταν το πρώτο πράγμα που σχεδίασα μπαίνοντας στο σπίτι αυτό.
Αντίκα: Η ξυλόγλυπτη «κολόνα», εύρημα της φίλης μου Αγγελικής από το Eclectica. Είναι ιταλική του 19ου αιώνα και κοσμούσε εκκλησία στην Τοσκάνη.
Το πιο δημιουργικό πράγμα που έκανα πρόσφατα: Σχεδιάσαμε με την ομάδα μου ένα σύγχρονο υπόσκαφο oινοποιείο στη Βόρεια Εύβοια.
Προορισμός: Ύδρα.
Έμπνευση: Στη δουλειά μου, η σοφία που κρύβεται στη λαϊκή αρχιτεκτονική. Στη ζωή μου, η σοφία που κρύβεται στις συζητήσεις των φίλων μου.
Συλλογή: Αντικείμενα των οποίων νιώθω τα χέρια, τον κόπο και την ανάγκη αυτού που τα έφτιαξε.
Διακόσμηση: Αυθόρμητη και προσωπική, με ή χωρίς οικονομική αξία.
Αν δεν ζούσα εδώ: Θα ζούσα στη φύση.
Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Το σπίτι – μανιφέστο του μοντέρνου, που σχεδίασε για τον εαυτό του στη Φιλοθέη ο αρχιτέκτονας Νίκος Βαλσαμάκης.
Για να χαλαρώσω: Σκιτσάρω ή ζωγραφίζω, με ό,τι μέσα έχω, ιδέες για τη δουλειά μου, μορφές ανθρώπων, αντικείμενα που μου τράβηξαν την προσοχή.
Με φίλους στο σπίτι: Τρώμε, παίζουμε και μιλάμε πολύ δυνατά.
«Για να χαλαρώσω, σκιτσάρω ή ζωγραφίζω, με ό,τι μέσα έχω, ιδέες για τη δουλειά μου, μορφές ανθρώπων».
Βόλτα στην Αθήνα: Να κατηφορίζω τον Λυκαβηττό, να περπατώ την Ακαδημίας, να εξερευνώ το εμπορικό τρίγωνο.
Γειτονιά: Οι πέντε καλημέρες που θα πεις.
Κτίριο στην Αθήνα: Το αποκαλυπτικό για την εποχή του Ωδείο Αθηνών του Ι. Δεσποτόπουλου
Αρχιτεκτονική: Μοντερνισμός, μπαουχάους.
Design item: Το φωτιστικό Cestita της Santa & Cole, για την εκλεπτυσμένη δομή του.
Στα άμεσα σχέδιά μου: Να επισκεφτώ την Πάτμο και να ξεκινήσουμε με την ομάδα μου μια νέα κατοικία που αναλάβαμε να σχεδιάσουμε.
