Κατά τη διάρκεια του 1970, η Σιμόν Βέιλ είχε, όπως διαβάζουμε στη Le Monde, αναπτύξει μια συνήθεια: Τριγυρνούσε στις γκαλερί και τα παλαιοπωλεία στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα και έπιανε φιλίες με τους εμπόρους εκεί. Φυσικά, η επισκέπτρια των γκαλερί δεν ήταν μια τυχαία γυναίκα. Επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, νομικός, αγωνίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ένθερμη υπέρμαχος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Σιμόν Βέιλ τη δεκαετία του 1970 υπηρετούσε ως Υπουργός Υγείας της Γαλλίας.
Ήταν ένα πόστο από το οποίο κατάφερε μεγάλες τομές όπως ήταν η διευκόλυνση στην πρόσβαση σε αντισυλληπτικά χάπια και η νομιμοποίηση, μετά από ισχυρούς πολιτικούς αγώνες, του δικαιώματος στην άμβλωση.
Οι σαββατιάτικες βόλτες της σημαντικής πολιτικού στην αριστερή όχθη του παριζιάνικου ποταμού ήταν πολύ παραπάνω από διάθεση ικανοποίησης μιας ανάγκης για αγορά τέχνης: ήταν ένα συνειδητό χτίσιμο δεσμών με την καλλιτεχνική κοινότητα που άνθισε στο Παρίσι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τον Μάη του ‘67. Και ήταν και η συνήθεια που έδεσε τις βάσεις για την εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης και αντικειμένων που συγκέντρωσε από κοινού με τον σύζυγό της, Αντουάν Βέιλ.
Πριν λίγες μέρες, ένα μέρος αυτής της εντυπωσιακής και ιστορικής συλλογής, απαρτιζόμενο από 59 έργα τέχνης του 20ού αιώνα, βγήκε σε πλειστηριασμό από τους δυο γιους του ζευγαριού, συγκεντρώνοντας συνολικά 3.700.000 ευρώ.
Αντικείμενα ανεκτίμητης αξίας
Ανάμεσά στα αντικείμενα, τα ακριβότερα ήταν δύο έργα του φημισμένου, Κινέζου καλλιτέχνη Ζάο Γου-Κι, ο οποίος έδρασε στο Παρίσι και συνέπεσε χρονικά με τους Βέιλ. Ο Γου-Κι ήταν γνωστός εκφραστής της αφαίρεσης και τα έργα του επηρεάστηκαν από την Ανατολίτικη και τη Δυτική Φιλοσοφία. Στη δημοπρασία, δύο πίνακές του πωλήθηκαν για 1,1 εκ. Ευρώ και 400.000 ευρώ αντίστοιχα.
Έκπληξη προκάλεσε στους διοργανωτές η τιμή στην οποία πωλήθηκαν δύο τραπεζάκια σαλονιού με την υπογραφή του Ελβετού γλύπτη και σχεδιαστή Ντιέγκο Τζακομέτι, ο οποίος έζησε στην καλλιτεχνική σκιά του γνωστότερου αδελφού του, Αλμπέρτο, μέχρι τον θάνατο του δεύτερου, όποτε και γνώρισε και ο ίδιος την αναγνώριση. Τα τραπέζια πουλήθηκαν προς 554.400 ευρώ και 352.800 ευρώ αντίστοιχα.
Ένα γλυπτό γάτας (ο Τζακομέτι αντλούσε συχνά έμπνευση από το ζωικό βασίλειο), το οποίο αναμενόταν να πωληθεί προς 100 με 150 χιλιάδες ευρώ, έκλεισε τελικά στις 453.600 ευρώ, τριπλασιάζοντας την εκτίμηση των ειδικών.
Στη συλλογή περιλαμβάνονταν επίσης έργα της γνωστής Πορτογαλέζας καλλιτέχνιδας και προσωπικής φίλης της Βέιλ, Μαρία Ελένα Βιέιρα ντε λα Σίλβα, ένας πίνακας του 1944 του Ζακ Ελιόν, και άλλα έργα που υπογράμμιζαν είτε τη φιλία της Βέιλ με τους καλλιτέχνες, είτε την ισχυρή της αγάπη προς την Ευρώπη, είτε το ανεπτυγμένο αισθητικό της κριτήριο. Εξάλλου, όπως συνήθιζε να λέει, τα βράδια στο σπίτι της άρεσε να ακούει τον σύζυγό της να παίζει πιάνο, ενώ το βλέμμα της περιπλανιόταν στους αγαπημένους της πίνακες.
Εντύπωση έκανε πως πολλά έργα πωλήθηκαν πολύ παραπάνω από την αρχική τιμή της εκτίμησής τους, γεγονός που, όπως εκτιμά ο οίκος δημοπρασιών, αντανακλά τη διαχρονικότητα του καλλιτεχνικού γούστου του ζευγαριού αλλά και το ενδιαφέρον των φίλων της τέχνης για προσωπικότητες τέτοιου βεληνεκούς.
