Η Μάρτα Ριβέρο ντε Μιράντα αγαπάει τόσο τον χορό όσο και τα Χριστούγεννα. Αποφασίσαμε να συνδυάσουμε αυτές τις δύο αγάπες της Ισπανίδας χορεύτριας και να γίνουμε για λίγη ώρα πατινέρ στο εντυπωσιακό παγοδρόμιο του ΚΠΙΣΝ, που δεσπόζει έξω από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στη Λυρική, για όλο τον Δεκέμβριο, η Μάρτα θα ερμηνεύει τον ρόλο της Μερσέντες στην αναβίωση του κλασικού Δον Κιχώτη του Λούντβιχ Μίνκους, μια υπερπαραγωγή σε χορογραφία Τιάγκο Μπορντίν, βασισμένη στην αρχική εκδοχή του Μαριύς Πετιπά, με κοστούμια της Μαίρης Κατράντζου.
«Ο Δον Κιχώτης αποτελεί ορόσημο στην καριέρα μου», μου λέει όσο φοράει τα παγοπέδιλά της. «Με αυτό το μπαλέτο ξεκίνησε η επαγγελματική μου σταδιοδρομία στην Εθνική Ομάδα Χορού της Ισπανίας, ερμηνεύοντας την Κίτρι. Ήταν μια καθοριστική στιγμή για μένα, καθώς μου έδωσε την ευκαιρία να εξερευνήσω πλήρως τις δυνατότητές μου και να νιώσω την απόλυτη χαρά της δημιουργικής έκφρασης.
»Ο Δον Κιχώτης που παρουσιάζουμε τώρα στη Λυρική είναι εξίσου γοητευτικός. Με συγκινεί η απόλυτη κομψότητα που διαπνέει αυτή την παράσταση, από τη μουσική και τα κοστούμια μέχρι το μακιγιάζ. Είναι ένα απαιτητικό μπαλέτο γεμάτο χάρη, που αναδεικνύει την τέχνη στην πιο αγνή της μορφή. Το αγαπημένο μου μέρος είναι το γαμήλιο χορευτικό ντουέτο στην τελευταία πράξη! Μόνο γι’ αυτό αξίζει να έρθετε!»
Την τελευταία πενταετία, η Μάρτα έχει μετακομίσει από τη Μαδρίτη στην Αθήνα, όντας μέλος του Corps de ballet της ΕΛΣ. «Δεν γίνεται να ζεις στην Ελλάδα και να μην αγαπήσεις τον πλούσιο πολιτισμό και την ιστορία. Όπου κι αν περπατήσω στην Αθήνα, νιώθω να με περιβάλλουν. Λατρεύω τις θάλασσες, τον καιρό, το φαγητό και τη φιλοξενία σας. Νιώθω ότι αυτό που με έχει διδάξει
η Ελλάδα είναι να εκτιμώ τις μικρές, ουσιαστικές χαρές της καθημερινότητας», λέει.
Ρίχνει μια κλεφτή ματιά στο φωτισμένο παγοδρόμιο και της έρχεται στον νου η Λίμνη των Κύκνων. «Θυμάμαι να την παρακολουθώ στην τηλεόραση με τους γονείς μου, δύο ετών, και να προσπαθώ να χορέψω όπως οι μπαλαρίνες, με τη μουσική να σκιρτά κάτι μέσα μου. Τέτοιες στιγμές, όπως και η συνήθεια του πατέρα μου να ακούει κλασική μουσική όσο διάβαζε τις Κυριακές στο σαλόνι, έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου ως στιγμές απόλυτης ελευθερίας. Ήταν στιγμές που με έκαναν να καταλάβω ότι ο χορός και η κλασική μουσική ήταν ο δρόμος που ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου». Αν έπρεπε, λέει, να χορεύει για μια ζωή ένα συγκεκριμένο μπαλέτο, αυτό θα ήταν ο Σπάρτακος. «Είναι όνειρό μου να χορέψω κάποτε αυτό το έργο. Έχει έναν συνδυασμό κομψότητας και αγνού αισθήματος, που με αγγίζει βαθιά».
«Η συνήθεια του πατέρα μου να ακούει κλασική μουσική όσο διάβαζε τις Κυριακές στο σαλόνι έχει χαραχτεί στη μνήμη μου ως στιγμή απόλυτης ελευθερίας».
Τις πρώτες αυθόρμητες χορογραφίες τις σκάρωνε με τον πρώτο της σκύλο, τον Νταφίνιο, ο οποίος έκανε τον παρτενέρ της, και θα ήθελε πολύ να τον έχει και σήμερα κοντά της. «Η περίοδος των γιορτών σε κάνει αυθόρμητα να αναπολείς στιγμές πλάι σε αγαπημένους. Αν για κάτι αξίζουν τα Χριστούγεννα, είναι για τις στιγμές ζεστασιάς που μοιράζεσαι πλάι σε αγαπημένα πρόσωπα», λέει η Μάρτα, που στο πλούσιο βιογραφικό της ξεχωρίζουν συνεργασίες με το Βασιλικό Μπαλέτο του Μπέρμιγχαμ, το Νέο Αγγλικό Χοροθέατρο Λονδίνου, το Βασιλικό Θέατρο Μαδρίτης κ.ά. «Στόχος μου και το 2025 είναι να συνεχίσω να δίνω το καλύτερο που μπορώ. Θέλω να γίνομαι διαρκώς μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Πιστεύω πως ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να εξελισσόμαστε και να μαθαίνουμε όσο περισσότερα μπορούμε. Το ταξίδι της προσωπικής ανάπτυξης και της αυτοβελτίωσης είναι για μένα η ουσία της ζωής».
