Όσοι άκουσαν το νέο άλμπουμ του Autow Nite Superstore ή έγραψαν γι’ αυτό, στέκονται κυρίως στο βαρύ μπάσο που χαρακτηρίζει τον ήχο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Το Running towards the end of the light προτείνει μια ελεύθερη προσέγγιση της ηλεκτρόνικα. Ένα ανακάτεμα τέκνο, dubstep, drill ’n’ bass και πολλών άλλων κατηγοριοποιήσεων, οι οποίες υποτίθεται ότι βοηθούν στη συνεννόηση γύρω από τη μουσική, αλλά επί της ουσίας είναι μόνο λέξεις ανίκανες να προσδιορίσουν το άυλο, διαισθητικό και αχανές της. Μια ελευθερία υπερασπίζεται ο ανερχόμενος Έλληνας παραγωγός, όπως κάθε αληθινός καλλιτέχνης.
«Υπήρχε μια περίοδος που πραγματικά ένιωθα χαμένος δημιουργικά», θυμάται στο avopolis.gr. «Ένιωθα πως πρέπει να κάνω danceable tracks, να ακολουθήσω μια νόρμα, αλλιώς δεν έχει νόημα. Και όταν προσπάθησα να το κάνω αυτό, τότε ήταν που πραγματικά δεν είχε νόημα».
Το σκοτεινό, πυκνό Crawling on hands and knees ανοίγει το άλμπουμ επιθετικά. Το Prism σε στέλνει αλλού, ακολουθώντας τα ίχνη του UK garage. Πάνω από τα μισά κομμάτια περιλαμβάνουν συμμετοχές, επεξεργασμένες φωνές που δίνουν από μία διαφορετική γεύση. Όταν το άλμπουμ τελειώνει, δεν μένει κάποια μελωδία ή στίχος (δεν είναι αυτό το ζητούμενο), αλλά η αίσθηση μιας δόνησης.
Κι αν στην Ελλάδα το κοινό είναι περιορισμένο για τέτοιες προσπάθειες, το άλμπουμ έχει ήδη κερδίσει την προσοχή διεθνών DJs και μέσων όπως το ΒΒC Radio 6, το Mixmag και το Numéro Netherlands. Σκέφτομαι έναν παλιό στίχο των Στέρεο Νόβα: «Δυνάμωσε το μπάσο/ νιώσε το σώμα σου πάλι». Πάνω από 30 χρόνια μετά, παιδιά όπως ο Autow Nite Superstore εφαρμόζουν τη συμβουλή.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠU2 – How To Re-Assemble An Atomic Bomb
Αγαπάμε τους U2 όχι για το άχαρο παρόν και το αβέβαιο μέλλον, αλλά για το ένδοξο παρελθόν. Εδώ ανασκαλεύουν τα παραλειπόμενα του τελευταίου πραγματικά καλού άλμπουμ τους. Δυστυχώς, χαμένος θησαυρός δεν υπάρχει, παρά μόνο αδιάφορες στιγμές που δικαίως έμεναν στο συρτάρι. Περιμένουμε τον νέο δίσκο.
