Οταν ο ένας έκλεινε τα μάτια του, ο άλλος μόλις που τα άνοιγε. Ο Γαλλοφλαμανδός συνθέτης Ορλάντο ντι Λάσο, γεννημένος το 1532, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1594. Μερικά χρόνια πριν, το 1582, γεννιόταν στην Αγγλία ο Σαίξπηρ (ο Βάρδος έκλεισε τα δικά του μάτια το 1616).
Εχουν καμία σχέση οι δυο τους; Τυπικά, όχι. Αλλά ο κύριος Γκρι κάνει τα δικά του: βρίσκει στις τυχαίες συγκυρίες αφηγηματικά νήματα (και νοήματα). Ας εξηγηθώ: σχεδόν ταυτόχρονα έπεσαν στα χέρια του ένα βιβλίο και ένα μουσικό άλμπουμ. Το πρώτο, του Σαίξπηρ· το δεύτερο, του Ντι Λάσο.
Το βιβλίο: τα περίφημα «Σονέτα», σε μετάφραση και σχολιασμό του Ερρίκου Σοφρά (εκδ. Μεταίχμιο – από τον ίδιο μεταφραστή και εκδοτικό οίκο είχε κυκλοφορήσει πριν από λίγα χρόνια μια πολύ φροντισμένη έκδοση των «Ανθέων του κακού» του Μποντλέρ).
Ο κύριος Γκρι αναζήτησε το διάσημο σονέτο με το οποίο ανακάλυψε στα 19 του τα ερωτικά σαιξπηρικά «Σονέτα» όταν είδε τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» στο σινεμά (πάνε τόσο πολλά χρόνια πια…): «Shall I compare thee to a summer’s day?/ Thou art more lovely and more temperate». Στην ωραία μετάφραση του Σοφρά: «Σε μέρα θερινή πώς να σε βάλω πλάι;/ Την ξεπερνάς σε ομορφιά, σ’ απαλοσύνη».
Ο καθείς ας απευθυνθεί στο πρόσωπο του δικού του πόθου. Ο κύριος Γκρι κάποτε το είχε απευθύνει σε ένα ωραίο κορίτσι (όχι με μεγάλη επιτυχία, είναι η αλήθεια, αλλά ας είναι…).
Το μουσικό άλμπουμ: ένας ακόμα έξοχος δίσκος-concept από την Alpha Classics με 21 σύντομα αριστουργήματα του Ορλάντο ντι Λάσο, ανυπέρβλητου μάστορα της φωνητικής μουσικής κατά την όψιμη Αναγέννηση. Tίτλος του: «Orlando. A Melancholic Portrait». Θρησκευτικά κατά βάση έργα, η πολυφωνική αρμονία των οποίων όμως έχει κάτι μεθυστικά, υποχθόνια ερωτικό.
Το concept εδώ είναι ότι ο Σιμόν-Πιερ Μπεστιόν με το σύνολο La Tempête έχει «πειράξει» με τον πλέον ευφάνταστο τρόπο τα μικρά αυτά διαμάντια εποχών σκοτεινών, αισθησιακών, υπερβατικών. Ενίοτε θα ακούσετε πιατίνια, τζαζικές νύξεις, ρυθμούς ανοίκειους, αλλά το απρόσμενο είναι ότι το πνεύμα του Ντι Λάσο αναδύεται αυτούσιο. Ο κύριος Γκρι επιμένει πως είναι ό,τι πιο ατμοσφαιρικό, «κλασικό» και μοντέρνο έχει ακούσει τελευταία – διότι το κλασικό είναι και σύγχρονο.
«Στης σάρκας σου το πάθος βρίσκω λογική, (…) Εμφύλιο έχουν το μίσος κι η αγάπη εντός μου».
Το άλμπουμ είναι αποτέλεσμα ανάθεσης στον Μπεστιόν από τον Βέλγο σκηνοθέτη Ιωακείμ Τομ, ο οποίος το 2021 ετοίμαζε ένα ντοκιμαντέρ για τον Ντι Λάσο. Οπότε ο κύριος Γκρι ακούει τώρα αυτό το παράξενο soundtrack διαβάζοντας τα «Σονέτα» διά χειρός Σοφρά: «Της σιωπηλής αγάπης μάθε τη γραφή·/ Αν με τα μάτια ακούει η αγάπη, είναι σοφή». «Για κάθε αμάρτημά σου πάντα σε συγχωρώ./ Στης σάρκας σου το πάθος βρίσκω λογική, (…) Εμφύλιο έχουν το μίσος κι η αγάπη εντός μου»…
