Στις αρχές του 2019, ένας σύμβουλος επιχειρήσεων, o Μάικ Μάσνικ, δημοσίευσε ένα μακροσκελές άρθρο με τίτλο «Πρωτόκολλα, όχι πλατφόρμες». Στο άρθρο αυτό υποστήριζε ότι το πολυπλόκαμο πρόβλημα των σόσιαλ μίντια θα μπορούσε να θεραπευτεί αν εκείνα υιοθετούσαν τη λογική του πρωτοκόλλου – αν δηλαδή γίνονταν κάτι σαν το email. Όπως μπορεί κανείς να στείλει ένα email από λογαριασμό της Google σε έναν άλλο χρήστη με λογαριασμό της Microsoft, έτσι θα έπρεπε να είσαι σε θέση να παίρνεις τα δεδομένα σου από το Facebook και να τα πηγαίνεις στο Twitter.
Το μήνυμα του Μάσνικ βρήκε απήχηση στα αυτιά του Τζακ Ντόρσι, ιδρυτή του Twitter, ο οποίος είχε απαυδήσει με την τοξικότητα και την παράνοια που επικρατούσε στην πλατφόρμα του. Στα τέλη του 2019, λοιπόν, παρακινημένος από το άρθρο και ενθουσιασμένος για το μέλλον των κρυπτονομισμάτων, ο Ντόρσι αποφασίζει να αναθέσει σε μια ομάδα της εταιρείας του την κατασκευή ενός αποκεντρωμένου δικτύου, το οποίο θα βασίζεται σε ένα πρωτόκολλο. Το όνομά του; Bluesky.
Το πρότζεκτ δεν θα σημειώσει καμία σημαντική πρόοδο, καθώς το 2020 θα ξεκινήσει με μια πανδημία και θα τελειώσει με μια επεισοδιακή εκλογή Αμερικανού προέδρου. Το 2022, το Twitter προσλαμβάνει μια 30χρονη προγραμματίστρια, την Τζέι Γκράμπερ, για να διευθύνει το έργο. Εκείνη, θέλοντας να εξασφαλίσει τη θέση της ομάδας, επιμένει να γίνει το Bluesky ανεξάρτητη εταιρεία· και τα καταφέρνει. Αμέσως μετά, το Twitter επενδύει στην εταιρεία 13 εκατ. δολάρια. Ο Ντόρσι φεύγει από την εταιρεία, αλλά το Bluesky δεν κλονίζεται.
Για μια ομάδα η οποία αριθμεί έως σήμερα μόλις 20 άτομα, η επιτυχία του Bluesky είναι αξιοσημείωτη. Από 10 εκατ. χρήστες που είχε τον περασμένο Σεπτέμβριο, είδε τους χρήστες του, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία, να ξεπερνούν τα 22 εκατ. Βέβαια, κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και όταν ο Ίλον Μασκ εξαγόρασε το Twitter, το 2022, με το δίκτυο Mastodon. Μέσα σε λίγους μήνες, όμως, ο ενθουσιασμός είχε εξαχνωθεί. Η μετανάστευση σε νέα ψηφιακά μέρη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί η επιλογή δικτύου επικοινωνίας και ενημέρωσης να είναι εξ ορισμού μια πολιτική επιλογή, αλλά ο χρήστης ζυγίζει μέσα του κι άλλες παραμέτρους. Στα σόσιαλ μίντια, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, υπερισχύει συχνά η λογική που λέει ότι ο νικητής τα παίρνει όλα. Είναι δύσκολο να τα βάλει κανείς με τη δύναμη της συνήθειας. Όταν έχεις επενδύσει χρόνια και χρόνια σε μια πολύβουη πλατφόρμα, είναι μεγάλη απόφαση να την απαρνηθείς για να πας σε ένα πολλά υποσχόμενο πρωτόκολλο. Κάποιοι, όμως, την κάνουν.
