Την άνοιξη του 1912, ο Τόμας Μαν επισκέφθηκε ένα σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας, όπου νοσηλευόταν η σύζυγός του, Κάτια. Κατά την παραμονή του εκεί, είχε μια ιδέα. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μαν επεξεργάστηκε αυτή την ιδέα, παρατηρώντας παράλληλα την Ευρώπη να καταστρέφεται και να μετασχηματίζεται και, όταν κάπως τα πράγματα πήραν μια νέα μορφή, και όταν και ο ίδιος πήρε μια νέα μορφή, είχε πια έτοιμη την ιστορία του. Το Μαγικό βουνό εκδόθηκε τέτοιες μέρες πριν από 100 χρόνια. Η παλιά Ευρώπη πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο αποτυπώνεται μέσα από τους ανθρώπους που γνωρίζει στις ελβετικές Άλπεις ο πρωταγωνιστής, Χανς Κάστορπ, ο οποίος, ως γνωστόν, πήγε για τρεις εβδομάδες ως επισκέπτης σε ένα σανατόριο και έμεινε τελικά επτά χρόνια. Μερικές σημειώσεις:
-«Το Μαγικό βουνό, όπως και ο Οδυσσέας και το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, προσπαθεί να απαντήσει στο παλιό πρόβλημα του Χέγκελ: Πώς μπορεί κανείς να εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει την ολότητα του κόσμου στη σύγχρονη εποχή;» λέει ο καθηγητής και συγγραφέας Μόριτζ Μπάσλερ στο ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ The Magic Mountain – Thomas Mann’s Emblematic Novel − θα το βρείτε ελεύθερο στο Arte.
-«Έχω μια σχέση αγάπης-μίσους με αυτό το βιβλίο. Το έχω διαβάσει πέντε ή έξι φορές από τότε που ήμουν έφηβη και κάθε φορά το διαβάζω διαφορετικά − μεγαλώνει με τον αναγνώστη», είπε προ ημερών η νομπελίστρια Όλγκα Τοκάρτσουκ στον Guardian, αναφερόμενη στο Μαγικό βουνό – το καινούργιο της μυθιστόρημα, Εμπούσιον, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, αποτελεί ένα «ξαναγράψιμο» του μυθιστορήματος του Μαν.
-«Η ανάγκη για πολιτική ανασυγκρότηση […] είναι τόσο προφανής όσο και στην εποχή του Τόμας Μαν. Αλλά ο Μαν γνώριζε επίσης ότι, για να αντέξει την έλξη μας προς τον θάνατο, μια αξιοπρεπής κοινωνία χρειάζεται ένα θεμέλιο βαθύτερο από την πολιτική: την πεποίθηση ότι, κάπου ανάμεσα στην ύλη και τη θεότητα, εμείς οι άνθρωποι, φτιαγμένοι από νερό, πρωτεΐνες και αγάπη, μοιραζόμαστε ένα κοινό πεπρωμένο». Ο βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζορτζ Πάκερ γράφει στο τρέχον τεύχος του Atlantic ένα εκτενές άρθρο με τίτλο «The Magic Mountain saved my life».
-Βρήκα τσακισμένη μια σελίδα στο βιβλίο από κάποια παλιότερη ανάγνωση: «Ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν έχει τομές, η αρχή ενός καινούργιου μήνα ή έτους δεν αναγγέλλεται ούτε από καταιγίδες ούτε από τρομπέτες – ακόμα και στην αρχή ενός καινούργιου αιώνα είμαστε μονάχα εμείς, οι άνθρωποι, που ρίχνουμε κανονιές και χτυπάμε τις καμπάνες».
