Παλιά, ένας ελληνικός δίσκος περιλάμβανε συνήθως δώδεκα τραγούδια· δέκα το λιγότερο. Τα νέα εγχώρια άλμπουμ που ακούω αυτές τις μέρες, περιορίζονται στα εννέα. Φυσικό επακόλουθο μιας εποχής όπου όλοι δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε σε κάτι για πολλή ώρα, αλλά και μια τάση που επιβάλλει η στροφή στο βινύλιο. (Στα LP η συνολική διάρκεια μπορεί να φτάσει τα 45 λεπτά, στα CD το όριο είναι τα 80.)
Μετά την Bipolia, για την οποία γράψαμε μία βδομάδα πριν, με εννέα τραγούδια μάς έρχονται και τα Echo Tides. To Στον δρόμο που φυτρώναν φράουλες είναι ένα προσεγμένο, μελωδικό, βαθιά συναισθηματικό ποπ άλμπουμ, που αναβιώνει μια ’80s-’90s αισθητική για να βρει την τρυφερότητα του μέλλοντος. Κομμάτια όπως το Εύθραυστο/άθραυστο, το Άσ’ το να καεί και βέβαια η Βροχή, που έχει ήδη αγαπηθεί στα live, επιβεβαιώνουν ότι τα Echo Tides είναι το πιο αξιόλογο ελληνόφωνο συγκρότημα του καιρού μας.
Σε εντελώς άλλο κλίμα, το In Existence του Aoris καταθέτει ένα καλά μελετημένο μείγμα νεοκλασικής σύνθεσης, μοντέρνας τζαζ και ambient ηχοτοπίων. Εννέα κομμάτια για στιγμές χαλάρωσης, περισυλλογής, αλλά και απομόνωσης από τους θορυβώδεις συναδέλφους στο γραφείο. Τέλος, εννέα σταθμούς περιλαμβάνει και το ταξίδι του Τheory of mind. Πρόκειται για τη σύμπραξη του «δικού μας» Blend Mishkin με τον Γάλλο Soul Sugar, βιρτουόζο του χάμοντ και άλλων πληκτροφόρων οργάνων παλαιάς κοπής, τα οποία φτιάχνουν μοναδικές ατμόσφαιρες. Ακούστε το Ruby’s place αλλά και το Big boss in a small town, με τον χορευτικό afrobeat ρυθμό. Ο δίσκος κυκλοφορεί ήδη ψηφιακά, ενώ τον Γενάρη αναμένεται και σε βινύλιο.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠGwen Dolyn – X-Rated feelings
Μου την έβγαλε τυχαία το Spotify. Ιndie ποπ με γερμανικό κυρίως στίχο, στα χνάρια της St. Vincent και της Ρετζίνα Σπέκτορ. Ξεχωρίζει το αγγλόφωνο Well educated brat, όπου συναντάμε μια (τυχαία ίσως) σύνδεση με το συνθετικό ύφος των Neutral Milk Hotel, αλλά και στίχους κοινωνικής παρατήρησης με λοξή ματιά.
