Το σπίτι μου είναι: Εκεί που θέλω να επιστρέφω.
Το σημείο που απολαμβάνω: Τον λόφο απέναντί μας.
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Η συνεχής δραστηριότητα, ο καφές και το κρασί.
Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ζω εδώ από: Τις ιστορίες μυστηρίου στη βιβλιοθήκη.
Το οίκημα που στεγάζει το σπίτι μου: Σ’ αυτό γεννήθηκα. Οι ένοικοί του είναι κατά κύριο λόγο ζωγράφοι, βιολιστές, πιανίστες…
Η γειτονιά μου: Είναι η ομορφότερη του κόσμου!
Αν δεν ζούσα εδώ: Ίσως μια μέρα σε ένα κυκλαδονήσι ή στον Σαρωνικό.
Στιλ στον χώρο μου δίνει: Ο πηλός και το γυαλί.
Διακόσμηση: Λουλούδια, φυτά, ό,τι έχουμε συλλέξει από ταξίδια, φυσικά η τέχνη και τα αντικείμενα των παππούδων και των προπαππούδων μου, που με κάνουν να νιώθω λίγο πιο κοντά σε ανθρώπους που δεν γνώρισα ποτέ.
Αρχιτεκτονική: Αθηναϊκή, αρ νουβό και αρ ντεκό, και ορισμένες «συναισθηματικές» εκφάνσεις του μοντερνισμού.
Αγαπημένο έπιπλο: Η ξύλινη ραφιέρα της προγιαγιάς μου από το 1920.
Κάτι μοντέρνο: Τα IC φωτιστικά τοίχου του Μιχαήλ Αναστασιάδη.
Κάτι κιτς: Θεωρούνται κιτς τα σεμεδάκια; Έχω ένα κουτί γεμάτο με σεμεδάκια της γιαγιάς και της μαμάς μου και περιμένω πώς και πώς να κάνουν πανηγυρική επιστροφή στη σύγχρονη αισθητική, για να το ανοίξω.
Κάτι ντιζάιν: Τα custom μεταλλικά έπιπλα των Qoop και τα τραπέζια του Ustā workshop.
«Έχω ένα κουτί γεμάτο με σεμεδάκια και περιμένω πώς και πώς να κάνουν πανηγυρική επιστροφή στη σύγχρονη αισθητική, για να το ανοίξω».
Κάτι με συναισθηματική αξία: Το δελτίο τροφίμων από τον Β΄ Παγκόσμιο της Έσι Κράξτον, μητέρας του ζωγράφου Τζον Κράξτον, που βρήκα τυχαία σε ένα παζάρι. Μου θυμίζει τη ζωή μου στο Βόρειο Λονδίνο και μου επισημαίνει να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο.
Τέχνη στο σπίτι: Σύγχρονα έργα ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής, παραδοσιακά κεραμικά, γυαλικά και υφαντά από άλλες εποχές.
Το αγχολυτικό μου: Η ζωγραφική.
Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Το στούντιο και το σπίτι του κεραμίστα Πάνου Βαλσαμάκη στην Κηφισίας.
Με φίλους στο σπίτι: Δοκιμάζουμε συνταγές από όλο τον κόσμο.
Μια τυπική Κυριακή: Ξεκινάει με έναν διπλό καφέ και πρωινό. Έπειτα, διάβασμα και βόλτα στα μουσεία της πόλης. Συνήθως η μέρα κλείνει με ζωγραφική και ταινία.
Βιβλίο: Το αγαπημένο μου των τελευταίων μηνών ήταν τα Μαθήματα Χημείας (εκδ. Μεταίχμιο) της Μπόνι Γκάρμους.
Έμπνευση: Ρένα Βλαχοπούλου, Μελίνα Μερκούρη, Σωτηρία Μπέλλου, Σοφία Βέμπο, Καλλιρρόη Παρρέν, Ζώνη του λυκόφωτος, σκυριανά ξυλόγλυπτα, Ίνκας και Μάγια, παλιοί χάρτες, η Οφηλία του Τζον Έβερετ Μίλε, Τάσος Λειβαδίτης, Γιάννης Ρίτσος, οι παράξενες και ασυνήθιστες ιστορίες, και άλλα πολλά.
Ταινία: Jurassic Park (1993).
Καλλιτέχνης: Φέλιξ Γκονζάλες Τόρες και Μόνα Χατούμ.
Πόλη στον κόσμο: Ανήκω στην Αθήνα, αλλά, αν έπρεπε να επεκταθώ, θα έλεγα την Πόλη του Μεξικού, τη Σάντα Φε και τη Ρώμη.
Στα άμεσα σχέδιά μου: Προετοιμάζουμε την επόμενη έκθεση της Kirki –η νομαδική γκαλερί στις Κυκλάδες που έχω ιδρύσει με την ομάδα μου– και ξεκινάμε κάποιες συνεργασίες με την Hekate – το στούντιο μάνατζμεντ και παραγωγής τέχνης που αποτελεί τη βασική μου απασχόληση. Σε προσωπικό επίπεδο, σχεδιάζω μια σειρά νέων εικονογραφήσεων που ανυπομονώ να μοιραστώ.
