Ο Γιώργος Καραμίχος φτάνει στο ραντεβού μας με τον σκύλο του, ένα παιχνιδιάρικο σέτερ, τον Λούξορ. «Τον ονόμασα έτσι από την πόλη της Αιγύπτου. Όταν τον υιοθέτησα, ήταν κακοποιημένος και υποσχέθηκα να τον φροντίζω σαν βασιλιά!», μου λέει καθώς περπατάμε στο πάρκο του Θησείου, γεμάτο πράσινους παπαγάλους, κοντά στο σπίτι του. Ο Γιώργος έχει βαθιά αγάπη για τα ζώα. «Ως παιδί πέρασα πολύ χρόνο με ζώα. Από έξι χρονών βοσκούσα τα κατσίκια της οικογένειάς μου στη Βέροια. Είχαμε μια μικρή “φάρμα” με ζώα: τσαλαπετεινούς, τρυγόνια, σκυλιά, γαλοπούλες, πάπιες, κότες. Συχνά λέω πως επικοινωνώ καλύτερα με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους, γιατί ό,τι τους δώσεις σου το επιστρέφουν πολλαπλάσιο. Οι άνθρωποι είναι πιο περίπλοκοι».
Η αγάπη του αυτή διαπερνά και την υποκριτική μέθοδο που έχει αναπτύξει και διδάσκει με επιτυχία τα τελευταία χρόνια εντός και εκτός Ελλάδας. «Μαθαίνω σε ηθοποιούς να βρίσκουν την οπτική γωνία ενός ρόλου μέσα από αρχέτυπα ζώων», εξηγεί. Πρόσφατα, σε ένα σεμινάριο που έκανε στο Λονδίνο, είχε μαθήτρια και μια φτασμένη πρωταγωνίστρια της Σαουμπίνε. Η προσωπική του τεχνική ήταν και η βάση για τη διδασκαλία του ως τακτικού καθηγητή στη διάσημη σχολή της Στέλα Άντλερ στο Λος Άντζελες, όπου βρέθηκε το 2012 με υποτροφία για μετεκπαίδευση και τελικά έμεινε εκεί για δέκα χρόνια. «Στην αρχή έκανα διάφορες δουλειές για να τα βγάλω πέρα, από θεραπείες ρέικι μέχρι πορτιέρης σε ένα πριβέ κλαμπ όπου σύχναζαν ο Μίκι Ρουρκ και ο Τζιμ Κάρεϊ. Αλλά από τη δεύτερη κιόλας χρονιά άρχισα να ζω από τη δουλειά μου, συμμετέχοντας σε μεγάλες παραγωγές, όπως το Μπεν Χουρ και οι Ντάρελ.
»Η Αμερική ήταν για μένα μια υπέροχη επανεκκίνηση. Έμαθα τι σημαίνει να ξεκινάς από το μηδέν. Εκεί γεννήθηκε και ο μικρός μου γιος, επαναπροσδιόρισα τη σχέση με τον εαυτό μου, έμαθα να αντέχω τη μοναξιά μου και να την απολαμβάνω».
Στο Outro του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου, που παίζεται αυτές τις μέρες στο ΠΛΥΦΑ, υποδύεται τον Λουκά, έναν συγγραφέα που επιστρέφει στο πατρικό του στην ελληνική επαρχία, όπου η ανοχή στη διαφορετικότητα είναι ανύπαρκτη, για να αποκαλύψει στην οικογένειά του ότι είναι ομοφυλόφιλος. Η παράσταση βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ζαν-Λικ Λαγκάρς, το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τον Ξαβιέ Ντολάν με τίτλο Ακριβώς το τέλος του κόσμου. «Υποδύομαι έναν άνθρωπο που έμαθε ότι, για να τον αγαπούν, πρέπει να κρύβει την αλήθεια για τον εαυτό του. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις σε μια κλειστή επαρχία νιώθοντας διαφορετικός και ότι ο ρατσισμός οδηγεί σε βαριές συναισθηματικές αναπηρίες. Κάποιος που θα δει αυτή την παράσταση, νομίζω, θα καταλάβει τι σημαίνει πραγματική οικογένεια».
Εκτός από το θέατρο, θα τον δούμε τηλεοπτικά στη δεύτερη σεζόν της Έρημης χώρας στο Ertflix, στην ιταλική σειρά Costas, βασισμένη στα αστυνομικά του Πέτρου Μάρκαρη, και στο Malice του Amazon. Στο αριστερό του χέρι παρατηρώ ένα μεγάλο τατουάζ με το όνομα της μεγάλης του κόρης, Ρεγγίνας. «Αυτό που προσπάθησα να δώσω στα παιδιά μου είναι μια οριοθετημένη ελευθερία. Η πατρότητα με απάλλαξε από την ανάγκη να συμβαίνει πάντα κάτι στη ζωή μου ή να αποδεικνύω συνεχώς ότι είμαι καλός σε κάτι. Έμαθα να απολαμβάνω τα πράγματα. Ξέρεις, είμαι χαρούμενος γιατί στα 50 μου βλέπω ότι είμαι ο άνθρωπος που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρός, πραγματοποιώντας τις σκέψεις που έγραφα κρυφά στα ημερολόγια που έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου ή σε χαρτιά που έθαβα στο χώμα στο χωριό μου», μου λέει, αποχαιρετώντας με μ’ ένα φωτεινό χαμόγελο.
Outro στο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39, Βοτανικός). Σκηνοθεσία – διασκευή: Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος. Παίζουν: Γιώτα Φέστα, Γιώργος Καραμίχος, Σταύρος Λιλικάκης, Ιφιγένεια Βαρελά, Αμαλία Μπαμπλέκη. Έως 30/10. Προπώληση: more.com.
