Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος

Η Γαλλοαμερικανίδα καλλιτέχνις Ανούκ Ομόντ χρειάστηκε μόνο να τοποθετήσει κάποια αγαπημένα αντικείμενα σε αυτό

2' 57" χρόνος ανάγνωσης

Επέλεξα αυτό το σπίτι: Γιατί είναι ένα νεοκλασικό ανακαινισμένο διαμέρισμα. Έχει δηλαδή την άνεση του καινούργιου και το στιλ του παλιού. 

Στο σπίτι μου, μου αρέσει:Το φως που είναι απαλό και διαρκεί όλη την ημέρα. 

Εκεί που χαλαρώνω: Στον καναπέ, όπου μπορώ να είμαι οριζοντιωμένη ανατρέχοντας στα βιβλία μου. 

Δεν ξεχνώ ποτέ: Να πάρω μαζί μου το τετράδιο με τα σχέδιά μου. 

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-1
Η ίδια στη σκάλα της πολυκατοικίας, στην είσοδο του κτιρίου.

Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Τα αρωματικά χαρτιά Αρμενίας που καίω και μοσχοβολάει το σπίτι. 

Στο σπίτι συνήθως: Δουλεύω, δηλαδή είτε ζωγραφίζω, είτε κάνω τατουάζ, είτε γράφω. 

Στιλ στον χώρο μου δίνει: Τίποτα δεν είναι καινούργιο· λατρεύω τα DIY αντικείμενα και έπιπλα. Μάλιστα, πολλά πράγματα τα έχω μαζέψει από τον δρόμο. 

Έργα τέχνης: Τα γλυπτά του πατέρα μου, Πατρίκ Ομόντ, που ζει όλο τον χρόνο στη Σίφνο σκαλίζοντας σε μάρμαρο. Τα κορνιζαρισμένα κολάζ και τα σχέδια από κάρβουνο του απίστευτα δημιουργικού συντρόφου μου, Τζάστιν Κλόουζ. 

«Τίποτα δεν είναι καινούργιο. Λατρεύω τα DIY αντικείμενα και έπιπλα. Μάλιστα, πολλά πράγματα τα έχω μαζέψει από τον δρόμο».

Οι άλλοι λένε για το σπίτι μου: Ότι είναι πολύ ήρεμο. 

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-2
Στην τραπεζαρία, το τραπέζι είναι παλιός πάγκος εργασίας του καλλιτέχνη και φίλου της, Θοδωρή Ψυχογιού. Οι καρέκλες είναι από το Μοναστηράκι – της άρεσαν γιατί θυμίζουν ένα γνωστό σχέδιο της Σαρλότ Περιάντ. Γύρω από την πόρτα τα πήλινα κηροπήγια που έφτιαξε η ίδια, ο πίνακας αριστερά και το χάρτινο έργο στα δεξιά επίσης της ίδιας, πάνω στο τραπέζι πήλινα διακοσμητικά από τη Σίφνο.

Θα ήθελα να αλλάξω: Τίποτα. 

Η επόμενη αγορά μου: Ένα ακόμη βιβλίο. 

Η πρώτη σκέψη που έκανα γι’ αυτό το σπίτι: Είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα! Παρκέ δάπεδο, γαλλικές πόρτες, πάνω σε δρόμο με νεραντζιές, αρκετά τετραγωνικά μέτρα ώστε να μπορούμε να έχουμε ξεχωριστά εργαστήρια εγώ και ο σύντροφός μου. 

Ρουτίνα: Ξύπνημα, διαλογισμός, φρέντο εσπρέσο, γράψιμο, ένα καρβέλι ψωμί από τη Ρίζα, τον καλύτερο φούρνο στην Αθήνα. Αργά το απόγευμα συναντώ κάποιον φίλο για ποτό στην πλατεία και έπειτα φαγητό σε ταβέρνα της γειτονιάς. 

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-3
Στην κουζίνα, έργα του πατέρα της Πατρίκ Ομόντ, χειροποίητα κρυστάλλινα ποτήρια και πήλινα σκεύη από τη Σίφνο.

Πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω: Ο ουρανός είναι ξανά γαλανός! 

Μια λέξη που λέω καθημερινά: Όλα καλά. 

Το πιο χρήσιμο δωμάτιο στο σπίτι μου: Το στούντιό μου. 

Αντί να είμαι στο σπίτι, προτιμώ: Να κολυμπάω στη θάλασσα. 

Αγαπημένο έπιπλο: Το coffee table που σχεδίασα και κατασκεύασε ο πατέρας μου από μάρμαρο και ξύλο. 

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-4
Στο σαλόνι, coffee table που δημιούργησε ο πατέρας της με ένα κομμάτι μαρμάρου και ξύλο, η πολυθρόνα είναι από το μαγαζί με vintage έπιπλα Παλιοσυνήθειες.

Προορισμός: Οι Κυκλάδες. 

Συλλογή: Παλιά ελληνικά περιοδικά διακόσμησης που βρήκα στον δρόμο. 

Το πιο δημιουργικό πράγμα που έκανα πρόσφατα: Μια σειρά από πήλινα κηροπήγια σε σχήμα κεφαλιών, τα οποία τοποθέτησα περιμετρικά γύρω από τις πόρτες του σαλονιού. 

Διακόσμηση: Κυκλαδίτικη και προβηγκιανή. 

Για να χαλαρώσω: Φτιάχνω ένα γεύμα με όλα όσα έχω πάρει από τη λαϊκή.

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-5
Μια καρέκλα ταβέρνας λειτουργεί σαν ράφι για βιβλία. Στο πάτωμα πήλινο βάζο από τη Σίφνο και το χάρτινο έργο της ίδιας, στον τοίχο μαρμάρινο γλυπτό σε σχήμα μύτης που έφτιαξε ο πατέρας της.

Με φίλους στο σπίτι: Πίνουμε άπερολ σπριτζ, δειπνούμε στην ταράτσα και ζωγραφίζουμε στα τυφλά ανόητα περιγράμματα ο ένας του άλλου. 

Περπάτημα στην Αθήνα: Γύρω από τον λόφο του Φιλοπάππου. 

Το επόμενο ταξίδι μου: Τήνος. 

Στα άμεσα σχέδιά μου: Να ξεκουραστώ. 

Ενα διαμέρισμα του ’30 στο Κουκάκι που δεν το άγγιξε ο χρόνος-6
Το γραφείο είναι αντίκα, η καρέκλα είναι εύρημα από τον δρόμο και η λάμπα είναι έργο του πατέρα της.

Σκοπεύω να: Κάνω την πρώτη μου ατομική έκθεση. 

Η καλύτερη αίσθηση: Κολύμπι στο Αιγαίο.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή

Editor’s Pick

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ

MHT