Για κάποιους από εμάς, το καινούργιο άλμπουμ των Beak> είναι ό,τι καλύτερο ακούσαμε μέσα στο καλοκαίρι. Αλλά κοίτα να δεις: Ο δίσκος κυκλοφόρησε από το μικρό αυστραλέζικο label της Ιnvada, χωρίς singles, χωρίς προώθηση, χωρίς τίποτα. Εξ ου και αγνοήθηκε παντελώς από τους κριτικούς, που διψούν για φρέσκια μουσική, αρκεί να τους τη σερβίρει κάποιος. Για όσους δεν ξέρουν, οι Beak> είναι το συγκρότημα του Τζεφ Μπάροου των Portishead. Έχουν για βάση τους το Μπρίστολ. Παίζουν ένα παράξενο, πειραματικό ροκ, μουντό σαν τον καιρό της Αγγλίας (το All Music τούς χαρακτηρίζει «συναρπαστικά σκυθρωπούς»). Οι στίχοι και τα φωνητικά έχουν συνοδευτικό ρόλο και η έμφαση δίνεται στον ήχο, όπου η ψυχεδέλεια συναντάει το krautrock και την electronica. Θέλουν, βέβαια, υπομονή. Τα τραγούδια τους είναι βραδυφλεγή, χωρίς ρεφρέν ή ξεσπάσματα, αλλά με μια μοναδική αίσθηση της μουσικής και grooves που σε πιάνουν εξαπίνης. Ένα παράδειγμα: Στο τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο >>>>, το εξαιρετικό Bloody Miles είναι βαρετό στην αρχή, με υπόκωφα πλήκτρα βγαλμένα από θρίλερ. Αλλά όπως τα θρίλερ δημιουργούν ένα κλίμα ηρεμίας για να σε τρομάξουν ξαφνικά, έτσι και στα μισά αυτού του τραγουδιού η μουσική αλλάζει. Το Secrets, αμέσως μετά, ενώνει τους Joy Division με τους LCD Soundsystem. Αγνή απόλαυση. Ο Τζούλιαν Καζαμπλάνκας αναρωτιόταν πρόσφατα στο Instagram γιατί ένα κομμάτι σαν κι αυτό έχει τόσο λίγα views. Κατά τα άλλα, οι Beak> εμφανίστηκαν τον περασμένο Ιούλιο στην Αθήνα, στη μέρα των Massive Attack. Λίγοι έδωσαν σημασία και λίγοι θα δώσουν, αλλά αυτοί οι λίγοι συνεννοούμαστε με τα μάτια.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΟasis – The Masterplan (1998)
Τα εισιτήρια για τη μεγάλη επανένωση των Oasis φεύγουν ήδη σαν τρελά και εμείς ακούμε το Masterplan, τη σπουδαία συλλογή τους από κομμάτια που έμειναν εκτός δίσκων. Ποδόσφαιρο, μπίρες, εργατική τάξη, αδερφικοί καβγάδες και ανοιχτόκαρδα ρεφρέν. Στο εξώφυλλο, ένα παιδί κάνει μάθημα σε ηλικιωμένους.
