Το Σαββατοκύριακο και ο καινούργιος μήνας ξεκινάνε μαζί. Να μια καλή ευκαιρία να δώσουμε ραντεβού για φαγητό και να δοκιμάσουμε φρέσκιες γεύσεις. Αν ψάχνετε το που, προτείνουμε να βάλετε στη λίστα σας αυτά τα 11 μαγαζιά. Κάποια άνοιξαν πρόσφατα και αξίζουν δοκιμής ενώ άλλα, λίγο πιο παλιά, δεν αποτυγχάνουν να μας εκπλήσσουν ευχάριστα κάθε φορά που τα επισκεπτόμαστε. Κάποια έχουν ιταλικό ταμπεραμέντο, άλλα κοιτάνε προς την Ανατολή, κάποια μιξάρουν πολλές διαφορετικές αναφορές ενώ άλλα επιμένουν ελληνικά, παραδοσιακά. Κλείστε τραπέζι και κάντε όρεξη για φινετσάτες μακαρονάδες, αχνιστές ψαρόσουπες και ιταλικό πατσά, κρητικούς και σπανιόλικους μεζέδες, ζουμερά κεμπάπ και χωριάτικες σπεσιαλιτέ, μεταξύ άλλων. Ο Νοέμβριος θα είναι νόστιμος.
Pino: για ρωμαϊκό πατσά, πίτσες και μακαρονάδες
 |
 |
Ο Ρωμαίος σεφ Λούκα Πισκάτσι έχει πάρει φωτιά στο Pino, την ιταλική τρατορία που άνοιξε πρόσφατα στη Γλυφάδα. Κάθε εβδομάδα προσθέτει κάτι νέο στο μενού, και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Η πίτσα αλα ρομάνα, με τη χαρακτηριστική λεπτή ζύμη, με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Το αέρινο ζυμάρι, ψημένο έτσι ώστε να είναι τραγανό αλλά να κρατά ταυτόχρονα την υγρασία του, αποτελεί την ιδανική βάση για τους συνδυασμούς του σεφ. Αυτή την εβδομάδα στο μενού βρίσκουμε μια νέα πίτσα με κολοκύθα, μια άλλη με πορκέτα, αλλά και μια ακόμη με τυρί στρατσιατέλα. Η μακαρονάδα Alfredo με μανιτάρια, στην κλασική άσπρη εκδοχή, είναι μια απλή αλλά εξαιρετικά νόστιμη επιλογή, και τα ζυμαρικά puntarelle με burrata αποτελούν ένα από τα highlights του μενού. O σεφ μαγειρεύει επίσης baccala Romana, έναν παστό μπακαλιάρο από τη ρωμαϊκή-εβραϊκή κουζίνα, καθώς και trippa Romana, έναν κοκκινιστό πaτσά που αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές συνταγές της ρωμαϊκής παράδοσης και που περίμενα καιρό να δοκιμάσω στην Αθήνα. Μ.Π.
Κύπρου 18, Γλυφάδα, Τ/ 210-89.41.777
Alouatou: εποχικές εκπλήξεις στα Εξάρχεια
 |
 |
Στο μικρό μπιστρό των Εξαρχείων που το πρωί λειτουργεί σαν φούρνος συμβαίνουν μικρές εκπλήξεις στην κουζίνα. Ο Σπύρος Γαβαθάς εμπνέεται από την ιαπωνική και τη γαλλική κουζίνα και δημιουργεί ελληνικά πιάτα με τη δική του σφραγίδα. Αμπελοφάσουλα με τουρσί αχλάδι και κονφί ντομάτας π.χ. Αν και ασυνήθιστο για την εποχή, λόγω καλοκαιρίας, θα υπάρχουν αμπελοφάσουλα μέχρι τέλη Νοεμβρίου. Φτιάχνει επίσης μοσχαρίσιο ταρτάρ με προζυμένιο ψωμί και βουτυράτη σάλτσα Café de Paris, αλλά και γιουβαρλάκια από μοσχαρίσιο κιμά με lemongrass και λάδι καρότου, που προσθέτει μια χαρακτηριστική γλύκα στο πιάτο. Το κιοφτέ από αρνί με σιτσίμι (ένα καυτερό ασιατικό πιπέρι), και σάλτσα από καμένα μήλα, βγάζει μια γλυκοκαυτερή και πλούσια γεύση. Τέλος, το ραγού άγριων μανιταριών με κρέμα από λαγόχορτο –ή σαλσιφί, όπως το γνωρίζουν πολλοί–, μια ρίζα με ιδιαίτερη, γήινη και γλυκιά γεύση, είναι ένα πιάτο που θα απολαμβάνουμε όλο το φθινόπωρο. Μ.Π.
Ασκληπιού 87, Εξάρχεια, Τ/694-29.33.506
Hafu: και comfort και γαστρονομικό
 |
 |
«Μισό-μισό» σημαίνει το Hafu του Ελληνο-Γιαπωνέζου Σωτήρη Κοντιζά, και το φαγητό υπηρετεί πιστά τον τίτλο του. Η ανάμεικτη κουζίνα την οποία έχουμε συνηθίσει ως τώρα να τρώμε από τα χέρια του παρουσιάζεται εδώ σε μια πολύ λιχούδικη έκφραση που συνδυάζει ιδεωδώς το comfort με το γαστρονομικό, και προβάλει τις έξυπνες και ακριβείς τεχνικές της ομάδας του Κοντιζά, σε πιάτα που βρίσκονται ήδη αποτυπωμένα στη μνήμη από τα χρόνια του Nolan. Στο μικρό μενού υπάρχουν αρκετά highlights που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Το κορυφαίο burger μπακαλιάρου, τα signature σόμπα νουντλς με ταχίνι και πέστροφα, το ζουμερό τηγανητό κοτόπουλο, όλα τους κάνουν θραύση. Το κρύο πλακί με σασίμι παλαμίδας που κολυμπούσε σε κάτι ζουμιά απύθμενης νοστιμιάς, είναι ένα από τα πιάτα που δίνουν ρέστα. Μια κουζίνα με σπιρτάδα και νεύρο, που δεν αφήνει περιθώρια να βαρεθείς. Ν.Μ.
Δραγατσανίου 8, Αθήνα, Τ/215-21.55.550
Στο ¡Topa! για Ιβηρική και Κρήτη στο ίδιο τραπέζι
 |
 |
Κρατήσεις δεν κάνουν οπότε τις πιο δημοφιλείς μέρες και ώρες πρέπει να είσαι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή για να καθίσεις αμέσως. Αλλά αξίζει λίγη αναμονή τούτο το κρητικοσπανιόλικο στέκι που έστησαν ο Δάνης Αγαπητός, ο Άρης Σκλαβενίτης και ο σεφ Γιάννης Τσικουδάκης στην Κυψέλη. Κρητικοί μεζέδες και τάπας, καλοδιαλεγμένες τσικουδιές, βερμούτ και ωραία ελληνικά και ισπανικά κρασιά (καμιά ενενηνταριά σε σύνολο) συνδυάζονται με ένα σωρό τρόπους σ΄αυτό το όλο ζωντάνια μαγαζί που απλώνει τραπεζάκια στη Φωκίωνος κι από τη μέρα που άνοιξε γεμίζει παρέες. Ο κατάλογος έχει μπόλικες επιλογές για τσιμπολόγημα. Gildas, που είναι πράσινες ελιές, καυτερή πιπεριά, γαύρος και αντζούγιες περαστές σε μακριές οδοντογλυφίδες, αλατσολιές και βολβούς, ισπανικά και ελληνικά τυριά για την όρεξη. Και για μετά, πολύ ωραία ντολμαδάκια με αμύγδαλο, αφράτη tortilla Bilbao με μπόλικο κρεμμύδι και ρευστό σχεδόν εσωτερικό, που δικαίως κάνει θραύση, πατάτες με στάκα, συμπαθητικά κεφτεδάκια προβατίνας, πικάντικο βάσκικο λουκάνικο txistorra… Αν δεν σας πειράζει να ξοδέψετε κάτι παραπάνω πάρτε και την pluma (στα ισπανικά σημαίνει «φτερό» και είναι ένα σπάνιο τριγωνικό κομμάτι από τον ώμο, πολύ τρυφερό) μαύρου χοίρου, ψημένη στην πλάκα medium rare, κομμένη σε φετούλες για να μοιράζεται εύκολα – με πιπεριά piquillo, όπως την κάνουν, είναι πολύ νόστιμη. Α.Σ.
Φωκίωνος Νέγρη 43, Κυψέλη, Τ/ 210-86.60.889
Rawbata: με τη ματιά του Χρόνη Δαμαλά
 |
 |
Η επιγραφή στη λευκή κουζίνα που γράφει με κόκκινα γράμματα «me and my fusion» σου λέει από την αρχή τι να περιμένεις στο εστιατόριο του Χρόνη Δαμαλά. Περνάει πολλά και διάφορα από το προσωπικό του φίλτρο ο ταλαντούχος σεφ, με αποτέλεσμα μια ιδιοσυγκρασιακή κουζίνα που κινείται ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, μαζεύοντας στοιχεία από διάφορες χώρες. Λεπτεπίλεπτη, ρουστίκ, λιτή, πλούσια, της Ελλάδας, του κόσμου, είναι λίγο από όλα. Το τέλειο τεχνικά τατάκι τόνου, αγγιγμένο τόσο όσο από τη φωτιά, με μαριναρισμένο αγγούρι και ponzu, που γεμίζει το στόμα σου αρώματα είναι δείγμα του τι μπορεί να κάνει ο Χρόνης σε απωανατολίτικο τερέν. Δίπλα του μπορείς να βάλεις απλό αλλά τόσο νόστιμο φρυγανισμένο πολύσπορο ψωμί με τριμμένη ντομάτα, βελούδινο ταραμά με ωμή κόκκινη γαρίδα, ντάμπλινγκς με κολοκυθάκι και κρέμα φέτας. Να πάρεις εκείνο το βαθιά γευστικό διάφραγμα ψημένο στη robata (την ιαπωνική ψησταριά που συμμετέχει και στο λογοπαίγνιο του ονόματος του εστιατορίου) με τσίλι, σκόρδο και βασιλικό ή τραχανά με προβατίνα. Και στα τραπέζια έξω κάτω από τα δέντρα της πλατείας κάθεσαι ακόμη, όσο ο καιρός είναι καλός, και μέσα όμως με φόντο ψηφιδωτά, πίνακες και πολλών λογιών περίεργα αντικείμενα που έχει μαζέψει ο σεφ και η γυναίκα του η Φωτεινή η οποία έχει αναλάβει τη σάλα, έχει τη φάση του του. Ένα περίεργο κράμα, δικό του όσο και η κουζίνα. Α.Σ.
Λακωνίας 33, Αμπελόκηποι, Τ/ 210-69.23.796
ΦΙΤΑ: α λα ελληνικά και α λα σεφ
 |
 |
Τη μια είναι σουγάνια με χταπόδι, την άλλη κατσικομακαρονάδα. Την τελευταία φορά ήταν φασόλια βανίλιες με άγρια μανιτάρια και βλίτα σε λευκή σάλτσα γραβιέρας, αυγολεμονάτα κολοκύθια-οβίδες γεμιστά με γαρίδες και άγριο μαύρο ρύζι που είχαν στο πλάι τους πεντανόστιμους κολοκυθανθούς γεμιστούς με μύδια, κι ένας ζουμερός κόκορας με βασιλικό, λεμόνι και μελωμένες πατατούλες – κυριακάτικο φαΐ αγγιγμένο από σεφ, με νοστιμιά και επίπεδο. Έχει εμπειρία, έχει και μεράκι ο Δημήτρης Δημητριάδης. Και η ελληνική κουζίνα του στο ΦΙΤΑ, που αλλάζει ανάλογα με τι βρίσκει κάθε φορά στην αγορά, πλέκει όμορφα το οικείο και το δημιουργικό. Πολύ ωραία τρως πίσω από τις προσφυγικές πολυκατοικίες του Νέου Κόσμου, από την πρώτη μπουκιά της καλωσοριστικής λαδένιας με τον ξινόχοντρο, που σου αφήνει ξινούτσικη, χωριάτικη γεύση στο στόμα, ή του γήινου, με πιο γλυκές νότες, χαρουπόψωμου, μέχρι τα γλυκά (την αμυγδάλου τους πολύ την έχω αγαπήσει). Και το σέρβις, που ήταν πρόβλημα κατά καιρούς στο μαγαζί, έχει πολύ βελτιωθεί. Α.Σ.
Ντουρμ 1 & Κασομούλη 6, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.48.624
Ιώδιο: ψαρόσουπα και σπαγγέτι βόνγκολε
 |
 |
Στη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη αρέσει να παίζει με τις γεύσεις· και, μέσα από αυτό το παιχνίδι, να μαγειρεύει πιάτα με δεξιοτεχνία και ακρίβεια. Τα «γιουβαρλάκια» σφυρίδας ταρτάρ είναι η απόδειξη. Τρως ταρτάρ σφυρίδας, αλλά νομίζεις πως τρως γιουβαρλάκια. Η «σεφταλιά» μπακαλιάρου σε μπόλια από αρνί είναι από τα πιο νόστιμα πιάτα. Σερβίρεται πάνω σε αφράτη χειροποίητη πιτούλα σουβλακιού και έχει την πλούσια γεύση του μερακλίδικου μεζέ. Δίπλα της έχει έναν άλλο μεζέ σαν από Καθαρά Δευτέρα: μικρές λαγάνες, αφράτες, που μοσχοβολούν σουσάμι και μαχλέπι, με κρεμώδη ταραμοσαλάτα. Η ψαρόσουπα, που ανήκει στην κατηγορία των κλασικών πιάτων του μενού, είναι ίσως η πιο ωραία που έχουμε φάει στην Αθήνα. Την κάνουν με σφυρίδα και έχει αυτό το όμορφο, ζωντανό, βαθύ κίτρινο χρώμα. Το ψάρι σερβίρεται στο πιάτο και από πάνω έρχεται η βελούδινη σούπα – ισορροπημένη, χωρίς να της λείπει τίποτα. Και μετά είναι και τα σπαγγέτι βόνγκολε που φτάνουν σε χάλκινο σκεύος, αχνιστά και γενναιόδωρα. Τα ζυμαρικά έχουν ποτίσει μέσα στη ζουμερή, φίνα σάλτσα των αχιβάδων· κάθε μπουκιά σε κάνει να σκέφτεσαι θάλασσα. Μ.Π.
Λουκιανού 36, Κολωνάκι, Τ/213-02.63.656
Ex Machina: για την περίφημη ομελέτα και άλλα νόστιμα
 |
 |
Εμπεδοκλέους 34, Παγκράτι, Τ/ 210-75.60.362
Mirlo: ένα αλλιώτικο κεμπαπτζίδικο
 |
 |
Στην «εκτός ραντάρ» πλατεΐτσα στο Γκάζι οι ανατολίτικες γεύσεις πάνε παρέα με χαλαρή ατμόσφαιρα γειτονιάς. Η ομάδα του Mirlo, δηλαδή ο Ανδρέας Κιλτσικσής από το Feyrouz ο οποίος έχει ρίζες από την Αντιόχεια της Συρίας, ο Ελληνο-Παλαιστίνιος σεφ Βασίλης Χαμάμ (Εστέτ) και ο ταλαντούχος μάγειρας Ανδρέας Νικολόπουλος, κοιτάει προς την παράδοση, πειραματίζεται, κάνει εκπλήξεις και, κυρίως, προσφέρει νόστιμο και οικονομικό φαγητό σε ένα κεμπαπτζίδικο διαφορετικό από τα άλλα. Το γιαουρτλού με πρόβειο κρέας, γιαούρτι χτυπημένο με κεφίρ, ντομάτα και χειροποίητη πιτούλα είναι από τα best sellers. Δοκιμάστε ακόμη: κοτόπουλο στο μαγκάλι με φατούς και σάλτσα κόλιανδρου, μοσχαρίσιο συκώτι με γιαούρτι και καμένο λεμόνι αλλά και γλώσσα με λαχανικά τουρσί και τουμ (σάλτσα σκόρδου). Για συνοδεία έχουν κρασιά επιλεγμένων οινοπαραγωγών όπως ο Σκλάβος, το Οινοποιείο Τετράμυθος και ο Τάτσης, όπως και μπίρες από μικροζυθοποιίες. Γ.Π.
Ελασιδών 5, Γκάζι, Τ/ 216-10.04.220
Sole Giaguaro: γεύσεις του Μπάρι και του κόσμου
 |
 |
Είναι ικανός λόγος να πάρει κανείς το δρόμο για τα Πετράλωνα το όμορφο, ήρεμο εστιατόριο που ο Τζιοβάνι Σκαράτζι βάφτισε από ένα βιβλίο του Καλβίνο (Κάτω απ’ τον ιαγουάρο ήλιο) –από τις πιο καλές περιπτώσεις της γεμάτης πολλών λογιών μαγαζιά συνοικίας– και να καθίσεις σε κάποια από τις δύο ενωμένες σάλες, που τις χωρίζει το μπαρ. Την αρχή κάνουν αφράτη φοκάτσια και ταράλι (παξιμαδάκια κρασάτα, βραστά και φουρνιστά) από την πατρίδα του το Μπάρι – από εκεί έρχονται τακτικά και ορεκιέτε (ζυμαρικά σαν αυτάκια που κάνουν στον ιταλικό Νότο), που αν τα πετύχετε μην τα χάσετε. Ο κροκέτες με ξεψαχνισμένη μοσχαρίσια ουρά και κρέμα από καραμελωμένο κουνουπίδι, τα ραβιόλι γεμιστά με φρέσκια τρούφα, που σερβίρονται με κανθαρέλες σε ζωμό μανιταριών και η πορκέτα με ψητό λάχανο και μήλα είναι λίγα μόνο από όσα βγαίνουν από την κουζίνα του σεφ, που μαγειρεύει σύγχρονα αντλώντας υλικά και τεχνικές από διάφορες μαγειρικές κουλτούρες, φροντίζοντας όμως η γεύση που σου μένει να είναι ιταλική. Αν σας αρέσουν τα ιταλικά τυριά, στο πλατό τους έχουν ωραίες επιλογές για τις πρώτες γουλιές από το κρασί σας. Α.Σ.
Τρώων 66, Άνω Πετράλωνα, Τ/ 210-34.78.008
Μια βραδιά στην Τρελή Ροδιά
Πρόσφατα έτυχε να πάω στην Τρελή Ροδιά. Απλή είναι η ταβέρνα του Γιάννη Ρουμάνου, που πήρε το όνομά της από το δέντρο «που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου» στο ποίημα του Ελύτη. Με μωσαϊκό στο πάτωμα, καρό τραπεζομάντιλα και αμέτρητα καδράκια στους τοίχους (άμα κάτσεις να τα παρατηρήσεις θα δεις από τον Καστοριάδη, τον Κατράκη και τον Φέρρη μέχρι τους Στόουνς και τον Ντίλαν). Κι έχει τίμιο φαγητό. Τα κάρβουνα τα έχει αναλάβει ο ιδιοκτήτης και τα μαγειρευτά ο Σωτήρης Βασιλόπουλος, φίλος του από τα παλιά, που έχοντας στο ενδιάμεσο δουλέψει σε διάφορες κουζίνες στη Βοστόνη, επέστρεψε πριν από λίγο καιρό στα πάτρια εδάφη. Από το χωριό του τελευταίου, το Πλανητέρο στα Καλάβρυτα, έρχεται το ωραίο κοκόρι που κάνει κοκκινιστό, με πυκνή σάλτσα με γλυκά μπαχαρικά και χυλοπίτες από μια βιοτεχνία στο Αγρίνιο. Μικρό παράπονο τα παραβρασμένα ζυμαρικά, αλλά τις τηγανητές πατάτες με την τριμμένη μυζήθρα από τη Βυτίνα και τα κυμινάτα, πιπεράτα κεφτεδάκια από κιμά προβατίνας τα χαρήκαμε και με το παραπάνω. Εδώ αγαπάνε και τις πέστροφες, φρέσκες και καπνιστές – θα τις βρείτε σε διάφορες εκδοχές. Με το που θα κρυώσει ο καιρός και θα βάλουν γίδα σούπα, λέω να ξαναπάω μια. Α.Σ.
Κυδαντιδών 39, Άνω Πετράλωνα, Τ/211-00.22.307
Πηγή: Γαστρονόμος
