Ο χρόνος έχει τους δικούς του ρυθμούς. Αλλιώς μετρά στα δύσκολα, αλλιώς κυλάει στα εύκολα και εντελώς διαφορετικά στην απουσία.
Τέσσερα χρόνια ακριβώς πέρασαν από τότε που έφυγε ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης. Συχνά μνημονεύσαμε το όνομά του, το πόσο στις μέρες μας λείπει από τη Σαντορίνη και τα νησιά μας. Αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση ότι εδώ, σε τούτη τη γωνιά της γης που μας έλαχε για να ζήσουμε και να εργαστούμε, παραμένουμε πιστοί σε οράματα που πρώτος εκείνος έβαλε σε μια τάξη. Παραμένουμε πάντα «τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι», γιατί η κάθε του κουβέντα ήταν και μια παρακαταθήκη για το σήμερα, με αντίκρυσμα στο μέλλον των νησιών μας.
 |
 |
Υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που ταρακούνησε λιμνάζοντα νερά, που έθεσε στόχους, που πέτυχε αποτελέσματα, που βρήκε έδαφος και ενέπνευσε ανθρώπινο υλικό συνεργάσιμο. Και δεν ήταν μόνο η Σαντορίνη. Τα συγκοινωνούντα δοχεία των νησιών πήραν ταχύτατα το μήνυμα και είμαστε ευτυχείς να συναντάμε σήμερα ελπιδοφόρες προσπάθειες.
Το βλέπουμε να συμβαίνει στις Κυκλάδες, όπου πρώτοι και καλύτεροι τον μνημονεύουν οι ασχολούμενοι με τη γαστρονομία των νησιών, οι μάγειρες κ.ά. Στη Σύρο, όπου το όνομά του ακούστηκε συχνά στις τελευταίες δυο θεματικές γαστρονομικές εκδηλώσεις, στη Μύκονο με κάθε ευκαιρία, σε προσωπικές αναφορές μελών του Tinos food paths, στο Επιμελητήριο των Κυκλάδων, σε συνέδρια, ημερίδες και λοιπές γαστρονομικές εκδηλώσεις της Αθήνας κ.ά.
 |
 |
Δεν είναι τυχαίες οι κατ’ έτος σημαντικές βραβεύσεις τοπικών κυκλαδικών επιχειρήσεων από τον Γαστρονόμο και άλλα περιοδικά. Όπως καθόλου τυχαία δεν ήταν η αφιέρωση όλων των Βραβείων Ποιότητας του Γαστρονόμου για το 2024 σε κυκλαδίτικες επιχειρήσεις, καλλιεργητές, αλιείς, προϊόντα και πρόσωπα. Την ίδια χρονιά και με αφορμή αυτήν ακριβώς την επιλογή του περιοδικού, θεσπίστηκε Βραβείο Ποιότητας στο όνομα «Γιώργος Χατζηγιαννάκης» το οποίο τιμητικά απονεμήθηκε σε πέντε άξιες μαγείρισσες από εστιατόρια των νησιών. Υπήρξαν έμπνευση για όλους όσους σήμερα διακονούν την κουζίνα των Κυκλάδων. Η κάθε μια τους προσωπικά και πολλές ίσως περισσότερες, επαγγελματίες και οικιακές μαγείρισσες, διαφύλαξαν την πολιτιστική γευστική παρακαταθήκη. Στο καθαρό γευστικό τους αλφάβητο, στα δικά τους μαγειρικά κολλυβογράμματα έστω, στηρίχτηκε η συνέχεια καθώς και η αναγέννηση της Κυκλαδίτικης Κουζίνας.
Κι αυτή ακόμα η προσπάθεια να μπει η Παραδοσιακή Τυροκομία των Κυκλάδων κατ’ αρχήν στον Εθνικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς και στη συνέχεια –όπως αναμένεται– η εγγραφή της στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ύστερα από πρόταση και υποβολή σχετικού φακέλου του Υπουργείου Πολιτισμού προς την UNESCO, φέρει κατά κάποιον τρόπο και την δικιά του υπογραφή. Ήταν άλλωστε πρωτοπόρος στην προσθήκη τυριών από τα τοπικά τυροκομεία των Κυκλάδων στη σύγχρονη κυκλαδίτικη εστίαση. Όλοι θυμόμαστε την προσωπική του έγνοια και προσπάθεια να βρει τα εκλεκτά προϊόντα των νησιών μας. Λίγο να σηκώσεις τυρόσκαμνα και αρμεούς θα βρεις από κάτω χαραγμένο το όνομα Χατζηγιαννάκης και εστιατόριο Σελήνη.
Ο απαιτητικός, ενίοτε και δύσκολος Χατζηγιαννάκης, γνώριζε καλά, είχε δουλέψει στο μυαλό του κάθε φορά τις προτάσεις, τα πλάνα, τα επόμενα βήματα. Κι όπως έγραφα στον αποχαιρετισμό μου πριν τέσσερα χρόνια:
«…παρέμενε πάντα ευέξαπτος, ιδιαίτερα όταν θυμόταν το πόσο μακριά από την πραγματικότητα και τις αναγκαιότητες του κλάδου (από τη σπορά ως το πιάτο και το ποτήρι), βρίσκονται οι κάθε λογής επίσημοι φορείς. Σεμνός και χιουμορίστας. Στην προσφώνηση σαν ”Πατριάρχη της Γαστρονομίας του Αιγαίου” περιμένουμε πάντα εκείνο το πονηρό χαμόγελο και το καυστικό του χιούμορ σαν αντιμάμαλο, κάτι σαν “… ο διάβολος σας έχει βάλει”.
Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης που δεν αρέσκονταν στους βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς και στις αυτοθαυμαστικές συμπεριφορές θα χάρηκε ιδιαίτερα τον τίτλο που του απένειμε η καλή του φίλη Μερόπη Παπαδοπούλου: “ιεροκήρυκας της ελληνικής κουζίνας”…» . Άλλωστε στη ζωή του υπήρξε καβαλάρης, ένας αγωνιστής που κάλπαζε το μυαλό και η καρδιά του για τον τόπο. Δεν ήταν από καθέδρας ή από άμβωνος τιμητής και εκτιμητής των όσων συμβαίνουν. Για αυτό εξακολουθούμε να παραμένουμε «Βαθιά χρεωμένοι και υποχρεωμένοι στον Γιώργο Χατζηγιαννάκη».
Πηγή: Γαστρονόμος
