Είναι από τις πιο γνωστές συνταγές της Κέρκυρας το σοφρίτο. Οι λεπτοκομμένες φέτες μοσχαρίσιου κρέατος που αλευρώνονται και τηγανίζονται σε ελαιόλαδο και στη συνέχεια μαγειρεύονται με κρασί ή και ξίδι, μπόλικο σκόρδο και μαϊντανό κάνουν καριέρα και εκτός νησιού. Δεν είναι δύσκολο να αποκτήσουν οπαδούς, άλλωστε. Φαγητό, απλό, εύκολο, χωρίς πολλά ανακατέματα, το σοφρίτο (η ονομασία του οποίου προέρχεται από το ιταλικό soffritto που σημαίνει τσιγαρισμένο), έχει λιγότερα συστατικά από άλλα χαρακτηριστικά κορφιάτικα πιάτα και πολύ πλούσια γεύση.
Όπως γράφει η Νινέττα Λάσκαρι στο βιβλίο της Κέρκυρα: Μια ματιά μέσα στον χρόνο, 1204-1864 –ένα πόνημα μοναδικό στο είδος του, που «φωτίζει» τον λαϊκό πολιτισμό του νησιού με εθιμικά φαγητά, διηγήσεις και ιστορικά τεκμήρια– «βάζουμε το κρέας σε ρηχή κόνκολα» (ρηχή κατσαρόλα δηλάδή) για «να βράσει, να κονσουμάρει, να μείνει ένα σούγο πηχτό». Αυτή είναι η λογική του σοφρίτο. Το κρέας αφού το τηγανίσουμε, το σιγομαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσει. Θέλει τον χρόνο του. Μιάμιση, δύο ώρες. Αλλά ανάμεσα στις συνταγές που μας έχουν δώσει γνωστοί σεφ, όπως ο Χριστόφορος Πέσκιας, ο Αλέξανδρος Κοσκινάς ή ο Χάρης Νικολούζος, και χρυσοχέρες μαγείρισσες, υπάρχουν και κάποιες που δεν χρειάζονται τόσο χρόνο στην κατσαρόλα. Σε αυτές τις εκδοχές σε μισή ώρα είναι έτοιμο, κάτι που το καθιστά φαγητό ιδανικό και για τις καθημερινές!
Άλλες συνταγές έχουν μπόλικο και άλλες λιγότερο λάδι, ξίδι ή σκόρδο. Μπορούμε να είμαστε πιο γενναιόδωροι ή να μετριάσουμε τις δοσολογίες ανάλογα με τα γούστα μας. Το ξίδι πάντως δεν χρειάζεται να το φοβόμαστε – δίνει στο φαγητό τον χαρακτήρα του. Κάτι άλλο που είναι σημαντικό είναι οι φέτες του κρέατος να είναι λεπτές, λιγότερο από 1 με 1,5 εκατοστό (μπορούμε να ζητήσουμε από τον κρεοπώλη να τις χτυπήσει με τον μπάτη). Και μετά είναι και τα συνοδευτικά. Στην κλασική του εκδοχή το σοφρίτο σερβίρεται με πατάτες, σε μορφή πουρέ, τηγανητές, ή φούρνου. Αλλά ούτε αυτό είναι μονόδρομος. Κάποιοι το προτιμούν με ρύζι, με πλιγούρι ή με ψωμί για βούτες στην πυκνή, αρωματική σάλτσα. Μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο: να κόψουμε λεπτές φέτες λευκού ψωμιού, χωρίς κόρα, και να τις τηγανίσουμε σε ελαιόλαδο. Δοκιμάστε το και θα μας θυμηθείτε.
