Μια φορα κι έναν καιρό, γύρω στο 1656, ξεφύτρωσε μια νέα πόλη στο κεντρικό Μεξικό η οποία πήρε το όνομα Τεκίλα – «ο λόφος της λάβας» στην τοπική μεξικανο-ινδιάνικη διάλεκτο. Ο τόπος αποδείχθηκε το ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξη της γαλάζιας αγαύης, που είναι το μαγικό φυτό του Μεξικού.
Ένα προϊστορικό φυτό, σαν μια γιγάντια αλόη που μοιάζει με κάκτο, αλλά δεν είναι, και ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των κρινοειδών. Οι Αζτέκοι πρώτοι ανακάλυψαν τον ζαχαρώδη χυμό της πίνιας, της καρδιάς της αγαύης· μεταλλασσόταν σε ένα ποτό που σου έφτιαχνε το κέφι.
Με το ένα και με το άλλο, πέρασαν τα χρόνια και φτάσαμε στην τεκίλα που όλοι ξέρουμε σήμερα, ένα ποτό με «ονομασία προελεύσεως», που πρέπει σύμφωνα με τον νόμο να παράγεται μόνο μέσα στα σύνορα του Μεξικού.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
