Την περίοδο της Αποκριάς, διαφορετική από τις άλλες μέρες του χρόνου, κυριαρχούσαν το κέφι, οι αστεϊσμοί, τα πειράγματα αλλά κυρίως οι μεταμφιέσεις. Στη Νάουσα, η Αποκριά χαρακτηρίζεται και από τον αυθορμητισμό, τον ενθουσιασμό, τη φιλόξενη διάθεση των Ναουσαίων, τα χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία γλέντια τους, τα σατιρικά καρναβάλια. Ιδιαίτερο και βασικότερο όμως στοιχείο είναι το έθιμο του Γιανίτσαρου (ή Γενίτσαρου) και της Μπούλας. Ενα έθιμο με βαθιές ρίζες, που στο πέρασμα της μακραίωνης ιστορίας του ενσωμάτωσε στοιχεία της τοπικής παράδοσης και των ηρωικών αγώνων.Τη μεγαλύτερη ακμή του γνώρισε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα και φτάνει αναλλοίωτο μέχρι τις μέρες μας.
Σε αντίθεση με την αταξία που επικρατεί τις μέρες της Αποκριάς, το έθιμο της Νάουσας χαρακτηρίζει η πειθαρχημένη, τυποποιημένη και εξαιρετικής αισθητικής εμφάνιση των συμμετεχόντων. Το ντύσιμο, το μάζεμα, το προσκύνημα, το δρομολόγιο, το μουσικό ρεπερτόριο, οι χοροί, τα όργανα και οι συμμετέχοντες ακολουθούν εδώ και αιώνες τους ίδιους κανόνες.
Το έθιμο ξεκινάει την πρώτη Κυριακή της Αποκριάς, συνεχίζεται τη Δευτέρα –τα μπουλούκια επισκέπτονται τα σπίτια των μελών τους και γλεντούν–, επαναλαμβάνεται την Κυριακή της Αποκριάς (Τυρινής) –στην πλατεία των Αλωνίων γίνεται μεγάλο γλέντι με παραδοσιακούς μεζέδες και το φημισμένο ναουσαίικο κρασί–, συνεχίζεται την Καθαρή Δευτέρα –δεν φορούν τους προσώπους, αλλά ακολουθούν το καθορισμένο δρομολόγιο– και την Κυριακή της Ορθοδοξίας όλα τα μπουλούκια συναντώνται στην περιοχή Σπηλαίου για να γλεντήσουν με παραδοσιακές πίτες, γλυκά του ταψιού και άφθονο κρασί.
*Πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Ημαθίας και ερευνητή της τοπικής λαογραφίας
Διαβάστε περισσότερα στον «Γαστρονόμο»
