Ιστορία

Η κηδεία του κατέστη αφορμή για τη συγκέντρωση χιλιάδων πολιτών στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, οι οποίοι εξέφρασαν με αυτόν τον τρόπο τα αντικατοχικά τους αισθήματα.

Η σοβιετική κυβέρνησις απεφάσισε να αναστείλη την αποστολήν του χρυσού της εις τας Ηνωμένας Πολιτείας, αντιθέτως δε να καταθέση τούτον εις την Αγγλίαν. Η πραγματοποίησις μιας τοιαύτης αποφάσεως θεωρείται σημαντικώτατον γεγονός, διότι η Ρωσσία κατέχει την δευτέραν θέσιν εις την παγκόσμιον παραγωγήν του χρυσού.

«Αυτός ήταν ο κύριος του αρχιπελάγους, και ο Οθωμανικός στόλος εφοβείτο να απαντήση εκείνον του Λάμπρου μ’ ὅλον ὁποῦ ἐκεῖνος ἦτον ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπὸ τοῦτον καὶ κατὰ τὴν ποσότητα καὶ κατὰ τὴν ποιότητα…» (γράφει ο Κατσώνης και οι σύντροφοί του στην προκήρυξή τους Φανέρωσις)

Ο Ουγκώ πέρασε αρκετά χρόνια στο εξωτερικό ως εξόριστος, καθότι αντέδρασε στις πολιτικές που εφάρμοζε στη Γαλλία ο Ναπολέων Γ΄.

Ο περίφημος πύργος του Αϊφφελ, το αξιοθαύμαστον αυτό μνημείον της Γαλλικής πρωτευούσης που εγνώρισεν άλλοτε ημέρας δόξης, φαίνεται ότι σήμερον έπαυσε να συγκινή το κοινόν.

Με την πολιτογράφησή του, αφαιρέθηκε το τελευταίο νομικό εμπόδιο στην επιδίωξή του για την κατάληψη της εξουσίας.

Η προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις σχετικές διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακολούθησε μια μακρά πορεία.

Το περονιστικό κίνημα, το οποίο χαρακτηριζόταν από το μείγμα εθνικισμού, φιλεργατισμού και πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας, θα άφηνε ανεξίτηλο σημάδι στο πολιτικό τοπίο της χώρας.

Τελευταίως, επ’ ευκαιρία των γενεθλίων του Γαβριήλ ντ’ Αννούντσιο, πολλοί θαυμασταί του έσπευσαν εξ όλων των μερών της Ιταλίας να υποβάλουν τας ευχάς και τα σεβάσματά των εις τον γηραιόν και τρισένδοξον ποιητήν.

Το 1951, ο Λεοπόλδος επέλεξε να παραιτηθεί υπέρ του γιου του Βαλδουίνου, προκειμένου να επιτευχθεί η εσωτερική γαλήνη στη χώρα.

Η Ιταλία είνε ήδη τελείως ανεξάρτητος από τας ξένας χώρας. […] Εις περίπτωσιν καθ’ ην ήθελε χρειασθή πρώτας ύλας, ως λ.χ. σίδηρον, μόλυβδον, λευκοσίδηρον και αλουμίνιον, θα ηδύνατο να τας παραγάγη μόνη. […]