Αναμφίβολα, μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ιταλίας κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα ήταν ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Τορίνο, μια ομάδα η οποία κατάφερε να γίνει αγαπητή από τους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους τόσο στην Ιταλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Συγκαταλέγεται έως και σήμερα στις ομάδες με τους περισσότερους εγχώριους τίτλους στην Ιταλία, έχοντας κατακτήσει επτά πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα Ιταλίας, ακολουθώντας τις Γιουβέντους, Μίλαν και Iντερ στη σχετική κατάταξη. Τραγικό κεφάλαιο στην ιστορία του Συλλόγου αποτελεί το αεροπορικό δυστύχημα στον λόφο Σουπέργκα το 1949, όταν όλοι οι ποδοσφαιριστές και το προπονητικό επιτελείο της “Grande Torino” έχασαν τη ζωή τους.
Η παλαιότερη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης του Τορίνο και της Ιταλίας γενικότερα ήταν ο σύλλογος “Football & Cricket Club”, ο οποίος ιδρύθηκε το 1887 από Ελβετούς και Aγγλους βιομηχανικούς εργάτες. Το 1891 η ομάδα συνενώθηκε με τη “Nobili Torino”, συγκροτώντας την “Internazionale Torino”, ενώ το 1894 ιδρύθηκε η ομάδα “Football Club Torinese”. Μέσα σε λίγα χρόνια το ποδόσφαιρο κατάκτησε τις καρδιές των κατοίκων του Πεδεμοντίου, έχοντας ως αποτέλεσμα την ίδρυση διάφορων ποδοσφαιρικών ομάδων, με πιο γνωστές την “Ginnastica Torino” και τη “Juventus”.
Παρά τον ενθουσιασμό για την ίδρυση νέων ποδοσφαιρικών σωματείων, πολλές φορές οι διοικήσεις των ομάδων αποφάσιζαν να συνενωθούν με άλλους συλλόγους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε έναν επιχειρηματικό χώρο ο οποίος τότε πραγματοποιούσε τα πρώτα του βήματα. Το 1900 η Τορινέζε απορρόφησε την Ιντερνατσιονάλε Τορίνο. Στις 3 Δεκεμβρίου 1906 συγκροτήθηκε μια νέα ομάδα, η “Foot-Ball Club Torino”, έπειτα από συνεννόηση της διοίκησης της Τορινέζε με μια ομάδα επιχειρηματιών, αθλητών και φιλάθλων –όλοι πρώην στελέχη της Γιουβέντους– που διαφώνησαν με τη διοίκηση της ομάδας και αποχώρησαν από τον σύλλογο. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ιδρύσουν μια ομάδα, η οποία θα εξέφραζε όλα τα στοιχεία της κοινωνίας της πρωτεύουσας του Πεδεμοντίου. Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη εκδοχή, η Τορίνο υιοθέτησε τα βαθυκόκκινα χρώματα ως έναν φόρο τιμής στον βασιλικό οίκο της Σαβοΐας.
Κατά τα πρώτα χρόνια, η ομάδα προσπάθησε να εδραιωθεί στο αναπτυσσόμενο ακόμη ιταλικό ποδόσφαιρο. Κατά τον Μεσοπόλεμο, η Τορίνο αναδείχθηκε σε μία από τις πρωταγωνίστριες ομάδες στη χώρα. Το 1927, μάλιστα, κατέκτησε το πρωτάθλημα. Παρά το γεγονός ότι εκείνος ο τίτλος τής αφαιρέθηκε, καθότι η διοίκηση της ομάδας προέβη σε διάφορες παρατυπίες, η Τορίνο έδειξε την αγωνιστική της ισχύ και την επόμενη χρονιά, επαναλαμβάνοντας αυτή τη σημαντική διάκριση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, η Τορίνο προσέλκυσε τα μεγαλύτερα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου της εποχής. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν επηρέασε την πορεία της ομάδας, η οποία κατέκτησε από το 1942 έως το 1949 πέντε πρωταθλήματα. Η ομάδα έγινε διεθνώς γνωστή ως “Grande Torino”. Η τραγωδία, ωστόσο, στον λόφο Σουπέργκα στις 4 Μαΐου 1949 διέκοψε απότομα και άδοξα την ανοδική πορεία της, καθώς και της Εθνικής Ομάδας της Ιταλίας, καθότι ο βασικός κορμός της αποτελείτο από παίχτες της Τορίνο. Στην κηδεία των θυμάτων του δυστυχήματος συγκεντρώθηκαν περίπου 600.000 άνθρωποι, θέλοντας να δώσουν τον ύστατο αποχαιρετισμό στους παίχτες και το προπονητικό επιτελείο της Τορίνο.
Για τα επόμενα 20 χρόνια, η Τορίνο βρέθηκε στην αφάνεια του ιταλικού ποδοσφαίρου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η ομάδα άρχισε να δείχνει σημάδια ανάκαμψης, κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας το 1968 και το 1971, ενώ το 1976 κατέκτησε το έβδομο και τελευταίο πρωτάθλημα στην ιστορία της.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
