Η ιδέα για την πτήση με αερόστατο θερμού αέρα ανήκει στους αδελφούς Ετιέν και Ζοζέφ ντε Μονγκολφιέ, χαρτοποιούς στο Ανονέ, νότια της Λυών.
Στις 4 Ιουνίου 1783, μπροστά στους αξιωματούχους της πόλης, ελευθέρωσαν ένα αερόστατο με διάμετρο 11 μέτρων, στο οποίο ο αέρας θερμαινόταν από μια φωτιά που έκαιγε άχυρο και μαλλί.
Στις 19 Σεπτεμβρίου, τα πράγματα πήραν νέα τροπή. Ο Ετιέν ελευθέρωσε ένα αερόστατο θερμού αέρα στην αυλή του Παλατιού των Βερσαλλιών. Υπό το βλέμμα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και των μελών της Αυλής, το αερόστατο μετέφερε μια πάπια, έναν κόκορα και ένα πρόβατο, τους πρώτους εναέριους επιβάτες στην ιστορία. Εφτασε σε ύψος 480 μέτρων και προσγειώθηκε απαλά στο δάσος Βοκρεσόν, 1,7 χιλιόμετρα από το σημείο εκτόξευσής του. Τα ζώα-επιβάτες –εκτός από τον κόκορα– επέζησαν της περιπέτειας.
Σειρά είχαν οι άνθρωποι να γίνουν επιβάτες ενός αερόστατου˙ συγκεκριμένα, ο Πιλάτρ ντε Ροζιέ, καθηγητής Φυσικής και Χημείας στη Ρεμς, και ο Μαρκήσιος ντ’Αρλάντ, ενώπιον των μελών της Ακαδημίας Επιστημών κοντά στο Σατό ντε λα Μουέτ, δυτικά του Παρισιού. Το αερόστατο ήταν αυτό το οποίο είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στα πειράματα που είχαν διεξαχθεί στο Φομπούρ Σαν-Αντουάν. Η πτήση του είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 20 Νοεμβρίου. Ωστόσο, ο άνεμος και η βροχή ανάγκασαν την αναβολή της για την επόμενη μέρα.
Παρότι και πάλι οι ατμοσφαιρικές συνθήκες δεν ήταν οι πιο ευνοϊκές, η ανάβαση πραγματοποιήθηκε στις 21 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με την περιγραφή του Φοζά ντε Σαν-Φον, «ο άνεμος από τη μία πλευρά, η δύναμη της ανόδου από την άλλη και η αντίσταση των σχοινιών ταλαιπώρησαν το αερόστατο τόσο δυνατά, που σύντομα διαλύθηκε και έπεσε στη γη, όπου θα είχε σίγουρα καεί χωρίς την πολύ άμεση βοήθεια […]. Ολοι όσοι διακρίνονταν για τις γνώσεις τους […] έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για αυτό το ατύχημα. […] Καταβλήθηκαν προσπάθειες για την επιδιόρθωση των ρωγμών. […] Τελικά, ύστερα από περίπου μιάμιση ώρα εργασίας, […] ο Μαρκήσιος ντ’Αρλάντ και ο κ. Ντε Ροζιέ πήραν και πάλι τις θέσεις τους με απαράμιλλο θάρρος και προθυμία».
Αυτή τη φορά, το αερόστατο απομακρύνθηκε από το έδαφος χωρίς εμπόδια και πέρασε πάνω από τα δέντρα χωρίς κίνδυνο. Στην αρχή ανέβηκε ήρεμα κάτι που επέτρεψε την παρατήρησή του από τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί. Αφού ανέβηκε αρκετά, ακολούθησε τον Σηκουάνα μέχρι το Τροκαντερό, πέρασε ανάμεσα στην Εκόλ Μιλιτέρ και το Οτέλ ντες Ινβαλίντ, και κατευθύνθηκε προς το Σαν Σουλπίς. Οι χειριστές του, αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι ήταν δυνατόν για να αποτρέψουν την πτώση του αερόστατου μέσα στο ίδιο το Παρίσι, αναγκάστηκαν να το ανυψώσουν. Εκεί το ρεύμα αέρα που συνάντησαν, τους κατεύθυνε νότια, στο Μπουτ-ο-Καιγ, όπου και προσγειώθηκαν. Το αερόστατο, διπλωμένο και τοποθετημένο σε μια άμαξα, μεταφέρθηκε πίσω στα εργαστήρια του Ρεβεγιόν.
Ο Ντ’Αρλάντ πήγε να συναντήσει τους φίλους του, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Σατό ντε λα Μουέτ, όπου τους περιέγραψε το ευχάριστο και εύκολο ταξίδι που είχε. Παρόμοια, και ο Ντε Ροζιέ αφηγήθηκε την πορεία της πτήσης αυτής, βάσει της οποίας μάλιστα, συντάχθηκε ειδική αναφορά για την Ακαδημία Επιστημών. Την αναφορά υπέγραψαν οι Δούκας του Πολινιάκ, Δούκας του Γκιν, Κόμης του Πολαστρόν, Κόμης του Βοντρέιγ, ντ’ Ουνό, Φοζά ντε Σαν-Φον, Ντελίσλ, Λερουά και Βενιαμίν Φραγκλίνος.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
