Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Τριανόν τον Ιούνιο του 1920, η Ουγγαρία απώλεσε τα 2/3 της προπολεμικής επικράτειάς της εντός της Αυστροουγγαρίας, το 60% του πληθυσμού της και το 25% των Ούγγρων κατοίκων της, οι οποίοι περιήλθαν ως μειονότητες στα όμορα κράτη. Συνολικά, περίπου 3,4 εκατομμύρια Ούγγροι έμειναν εκτός των συνόρων της Ουγγαρίας, υποχρεώνοντας τις πολιτικές προσωπικότητες που ανέλαβαν την ηγεσία της χώρας κατά τον Μεσοπόλεμο να υιοθετήσουν μια αναθεωρητική πολιτική.
Κατά τη δεκαετία του 1920, η εξωτερική πολιτική της Ουγγαρίας επικεντρώθηκε στη δημιουργία ενός δικτύου συμμαχιών με στόχο την υπονόμευση της «Μικρής Αντάντ», της συνεννόησης ανάμεσα στη Ρουμανία, στο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και στην Τσεχοσλοβακία, την οποία υποστήριζε η Γαλλία. Εχοντας ανταγωνιστικές σχέσεις με τους Γιουγκοσλάβους στην Αδριατική, η Ιταλία αποτέλεσε τον πρώτο σημαντικό σύμμαχο της Ουγγαρίας. Από την πλευρά του, ο Μουσολίνι επιδίωκε να ασκήσει επιρροή στην Κεντρική Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Ως εκ τούτου έβλεπε στην Ουγγαρία έναν χρήσιμο εταίρο για την εξασθένιση του γαλλικού συστήματος ασφαλείας στην περιοχή. Η ιταλο-ουγγρική συνεργασία ενισχύθηκε τα επόμενα χρόνια, με τη Ρώμη να αναδεικνύεται σε υποστηρικτή των ουγγρικών αξιώσεων.
Η Ουγγαρία μετέβαλε μερικώς την πολιτική της κατά τη δεκαετία του 1930, με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία. Η Γερμανία κατέστη ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Ουγγαρίας, καθώς και ο βασικότερος υποστηρικτής των αξιώσεών της έναντι των όμορων κρατών. Με την πρώτη Διαιτησία της Βιέννης το 1938 η Ουγγαρία προσάρτησε τμήματα της Σλοβακίας και την Υπερκαρπαθία, ενώ με τη δεύτερη Διαιτησία τον Αύγουστο του 1940 προσάρτησε εδάφη της Ρουμανίας στην Τρανσυλβανία. Καθοριστικό ρόλο στην ικανοποίηση των αναθεωρητικών βλέψεων της Ουγγαρίας διαδραμάτισαν τόσο η Γερμανία όσο και η Ιταλία, οι οποίες στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1940 σύναψαν με την Ιαπωνία στρατιωτική συμμαχία, το Τριμερές Σύμφωνο του Αξονα.
Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, η Ουγγαρία τήρησε ουδέτερη στάση, σεβόμενη τις καλές σχέσεις που είχε αναπτύξει με την Πολωνία. Ωστόσο, μετά την κατάρρευση της Γαλλίας, την κυριαρχία της Γερμανίας στην Κεντρική Ευρώπη και την προσάρτηση της Βόρειας Τρανσυλβανίας με τη βοήθεια της Γερμανίας, η ουγγρική ηγεσία εκτίμησε ότι η πρόσδεση στο άρμα της Γερμανίας αποτελούσε μονόδρομο για την ίδια.
Η Ουγγαρία υπέγραψε τη συμμετοχή της στο Σύμφωνο του Αξονα στις 20 Νοεμβρίου 1940, έχοντας ως στόχο την εξασφάλιση της εύνοιας του Χίτλερ και την προστασία των εδαφικών κερδών των τελευταίων ετών. Η εμπλοκή της στις πολεμικές επιχειρήσεις της Γερμανίας πραγματοποιήθηκε τους επόμενους μήνες, όταν κλήθηκε να συμμετάσχει στις κατοχικές δυνάμεις στη Γιουγκοσλαβία. Επιπλέον, η Ουγγαρία απέστειλε στρατιωτικές δυνάμεις και στο Ανατολικό Μέτωπο, συμμετέχοντας ενεργά στην «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», εναντίον της Σοβιετικής Eνωσης.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
