Η ιστορία της Φλωρεντίας κατά την περίοδο της Αναγέννησης είναι στενά συνδεδεμένη με την οικογένεια των Μεδίκων. Οι Μέδικοι υπήρξαν μία από τις ισχυρότερες οικογένειες της πόλης, έχοντας αποκτήσει τεράστιο πλούτο μέσα από την ενασχόλησή τους με το εμπόριο και το υποτυπώδες ακόμα τραπεζικό σύστημα. Χρησιμοποιώντας τον πλούτο τους, κατάφεραν να αναδειχθούν σε κυρίαρχες πολιτικές προσωπικότητες της Φλωρεντίας, διαχειριζόμενοι τις τύχες της πολιτείας τους για πολλά έτη.
Ο πρώτος Μέδικος που άφησε το στίγμα του στα πολιτικά πράγματα της Φλωρεντίας ήταν ο Κόζιμο ο Πρεσβύτερος, ο οποίος χρησιμοποίησε κατά κόρον την οικονομική του ισχύ και τις πολλές ευεργεσίες του προς την πόλη, για την προώθηση της δικής του πολιτικής. Παρά το γεγονός ότι το πολίτευμα της Φλωρεντίας ήταν δημοκρατικό, η εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια των υποστηρικτών και των πελατών του Κόζιμο.
Η δόξα της οικογένειας των Μεδίκων εκτοξεύτηκε όταν επικεφαλής της τέθηκε ο εγγονός του Κόζιμο, Λορέντζο ο Μεγαλοπρεπής. Διαθέτοντας χαρισματική προσωπικότητα, ο Λορέντζο μετέτρεψε τη Φλωρεντία σε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα της Αναγέννησης, χρηματοδοτώντας πολλούς καλλιτέχνες να αναπτύξουν το ταλέντο τους. Επιπλέον, πραγματοποιώντας επιδέξιους χειρισμούς στη διπλωματία, ο Λορέντζο εξασφάλισε σε πολλές περιπτώσεις την ειρήνη ανάμεσα στην πόλη του και τις άλλες πόλεις-κράτη της ιταλικής χερσονήσου, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την άνθηση των τεχνών. Παρά ταύτα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι δυσαρεστούνταν από την ισχυρή παρουσία των Μεδίκων στα πολιτικά πράγματα της Φλωρεντίας.
Μετά τον θάνατο του Λορέντζο το 1492, στην ηγεσία της οικογένειας των Μεδίκων ανήλθε ο γιος του Πιέρο. Ο νεαρός Πιέρο, όμως, αποδείχθηκε ότι δεν διέθετε την ικανότητα του πατέρα του να διαχειρίζεται με λεπτότητα τις διπλωματικές υποθέσεις της Φλωρεντίας. Το 1494 βρέθηκε αντιμέτωπος με την εισβολή του Καρόλου Η΄ της Γαλλίας στην ιταλική χερσόνησο. Για να αποφύγει τη σύγκρουση με τα γαλλικά στρατεύματα, ο Πιέρο υπέγραψε μια συμφωνία με τον Κάρολο, με την οποία του παραχωρούσε κάποια από τα ισχυρά φρούρια της Φλωρεντίας στην περιφέρεια της εξουσίας της.
Οι ενέργειες του Πιέρο, ωστόσο, προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια της Σινιορία, του κυβερνητικού οργάνου της Φλωρεντίας, καθώς και του λαού, ο οποίος κατηγόρησε την οικογένεια των Μεδίκων για προδοσία. Στις 9 Νοεμβρίου 1494, η λαϊκή δυσαρέσκεια εκδηλώθηκε ανοιχτά εναντίον των Μεδίκων, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη καταφεύγοντας στη Ρώμη. Ο εξαγριωμένος όχλος δεν δίστασε να εισέλθει στην πολυτελή κατοικία των Μεδίκων και να τη λεηλατήσει.
Τα επόμενα χρόνια, κυριάρχησε πολιτικά στη Φλωρεντία ο δομινικανός μοναχός Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, ο οποίος εγκαθίδρυσε ένα θεοκρατικού τύπου καθεστώς. Μετά την πτώση του Σαβοναρόλα το 1498, την εξουσία στη Φλωρεντία διαχειρίστηκαν δημοκρατικές κυβερνήσεις, οι οποίες, ευρισκόμενες υπό την πίεση των εξωτερικών εχθρών, προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τις διχόνοιες στο εσωτερικό της πόλης τους. Οι Μέδικοι επέστρεψαν στη Φλωρεντία το 1512, αποκαθιστώντας τον έλεγχό τους στα πολιτικά πράγματα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
