Ο Φρίντριχ Νίτσε υπήρξε μία από τις πλέον ριζοσπαστικές και επιδραστικές μορφές της φιλοσοφίας του 19ου αιώνα. Η προκλητική και ανατρεπτική σκέψη του διέσπασε τα όρια του φιλοσοφικού στοχασμού του 19ου αιώνα, επηρεάζοντας καθοριστικά τη λογοτεχνία, την ψυχολογία και την ηθική φιλοσοφία του 20ού και του 21ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Νίτσε αποκαλείται συχνά φιλόσοφος της «ανατροπής των αξιών» και της ριζικής αμφισβήτησης των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού.
Ο Νίτσε γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 στο Ρέκεν, μια πόλη κοντά στη Λειψία της Γερμανίας. Ο λουθηρανός πάστορας πατέρας του, Κάρλ Λούντβιχ Νίτσε, πέθανε όταν ο Φρίντριχ ήταν μόλις πέντε ετών, γεγονός το οποίο άφησε βαθύ αποτύπωμα στην ψυχή του. Μετά τον θάνατο και του μικρού του αδελφού το 1850, η οικογένεια μετακόμισε στην πόλη Νάουμπουργκ της Σαξονίας, όπου ο Νίτσε μεγάλωσε με τη μητέρα του, τη γιαγιά και τις θείες του, σε ένα αυστηρό και θεοσεβούμενο περιβάλλον.
Το 1858 έγινε δεκτός, έπειτα από πρόταση του τοπικού σχολικού επιθεωρητή, στο φημισμένο σχολείο για την εξειδίκευσή του στις κλασικές σπουδές Πφόρτα, όπου ανέπτυξε το ενδιαφέρον του για την κλασική φιλολογία και τη μουσική. Τον Σεπτέμβριο του 1864 αποφοίτησε από το Πφόρτα και στη συνέχεια εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου και ξεκίνησε τις σπουδές του στην κλασική φιλολογία. Παράλληλα, εγγράφηκε και στο Τμήμα Θεολογίας του πανεπιστημίου επιδεικνύοντας διάθεση να ασχοληθεί με τη φιλολογική κριτική των πηγών της Καινής Διαθήκης. Ωστόσο, προτού προλάβει να ολοκληρώσει το πρώτο έτος των σπουδών του, εγκατέλειψε τη Θεολογία απορρίπτοντας οριστικά και τη θρησκευτική του πίστη.
Εξαρχής ο Νίτσε διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στο πανεπιστήμιο. Το 1869, πριν καν προλάβει να ολοκληρώσει τη διδακτορική του διατριβή διορίστηκε καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου των ετών 1870-1871, κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατόπεδο των Πρώσων, βιώνοντας από πρώτο χέρι τη σκληρότητα του πολέμου. Επιστρέφοντας στα καθήκοντά του μετά τη λήξη του πολέμου, ο Νίτσε καταπιάστηκε με την έκδοση του βιβλίου του Η Γέννηση της Τραγωδίας, το οποίο εκθείασε ο φίλος του συνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ.
Το ακαδημαϊκό μέλλον του Νίτσε προδιαγραφόταν λαμπρό. Ωστόσο, για κακή του τύχη, ο κλονισμός της υγείας του τον ανάγκασε σε παραίτηση από το πανεπιστήμιο το 1879. Πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, έως το 1900 όταν και άφησε την τελευταία του πνοή, ταξιδεύοντας και συγγράφοντας μερικά από τα πιο γνωστά έργα του. Από αυτά ξεχωρίζουν η Αυγή (1881), η Χαρούμενη επιστήμη (1882), Τάδε έφη Ζαρατούστρα (1883-1885), Πέρα από το καλό και το κακό (1886) και Η γενεαλογία της Ηθικής (1887).
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
