Η National Geographic Society είναι σήμερα ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με αποστολή την προώθηση της εκπαίδευσης, την προστασία του περιβάλλοντος και τη μελέτη του παγκόσμιου πολιτισμού, και αντικείμενα όπως η γεωγραφία, οι φυσικές επιστήμες, η αρχαιολογία και η ιστορία.
Επικεφαλής της είναι ένα διοικητικό συμβούλιο 33 μελών, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν διακεκριμένοι επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, οικολόγοι, στελέχη επιχειρήσεων, καθώς και πρώην κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
Το 1888, όμως, το έτος ίδρυσής της, ξεκίνησε ως λέσχη για μια ελίτ ακαδημαϊκών και εύπορων θαμώνων οι οποίοι ενδιαφέρονταν για τα ταξίδια και την εξερεύνηση. Πιο συγκεκριμένα, στις 13 Ιανουαρίου, 33 εξερευνητές και επιστήμονες συγκεντρώθηκαν στο “Cosmos Club”, μια ιδιωτική λέσχη στην Ουάσιγκτον, με σκοπό την ίδρυση μιας εταιρείας η οποία θα είχε ως στόχο τον εμπλουτισμό και την ευρεία διάδοση των γνώσεων που αφορούσαν τη γεωγραφία. Σε λίγες ημέρες καταρτίστηκε το καταστατικό και το αρχικό σχέδιο οργάνωσης της εταιρείας, η οποία ιδρύθηκε επίσημα στις 27 Ιανουαρίου.
Οκτώ μήνες αργότερα, στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος ενός από τα γνωστότερα περιοδικά σε όλο τον κόσμο, το οποίο έφερε το όνομα της Εταιρείας: National Geographic. Τυπώθηκε στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ, και η τιμή του ήταν 50 σεντς. Ωστόσο, παρουσίαζε σημαντικές διαφορές από την εικόνα που έχουμε σήμερα. Το εξώφυλλό του ήταν κοκκινωπό και προπάντων δεν υπήρχε κάποια φωτογραφία. Οι φωτογραφίες θα εμφανίζονταν για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα – το 1905.
Όσον αφορά τα άρθρα του πρώτου τεύχους, απευθύνονταν περισσότερο σε μια πιο «κλειστή» ομάδα αναγνωστών παρά στο ευρύ κοινό, καθώς διακατέχονταν από επιστημονικό ύφος. Στην πραγματικότητα, τα κείμενα αυτά αποτελούσαν μια διαφορετική εκδοχή των μελετών που είχαν ήδη παρουσιαστεί στις συναντήσεις της Εταιρείας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και στο “Cosmos Club”.
Συνολικά πέντε από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας είχαν συμβάλει στο τεύχος. Ο Αμερικανός γεωγράφος Ουίλιαμ Μόρις Ντέιβις παρουσίασε μια σημαντική θεωρία για τον κύκλο της διάβρωσης, ενώ ο Ουίλιαμ Τζον ΜακΓκι, γεωλόγος και πρόεδρος της Εταιρείας τη διετία 1904-5, παρουσίασε μια πραγματεία για τον τρόπο ταξινόμησης των γεωγραφικών φαινομένων.
Ένα γεγονός που φαίνεται να κέρδισε το ενδιαφέρον των συγγραφέων –όπως αποδεικνύουν τα δύο άρθρα του τεύχους, των Αντόλφους Γκρίλι και Έβερετ Χέιντεν– ήταν η «Μεγάλη Καταιγίδα» του Μαρτίου του 1888, η οποία έπληξε τη Νέα Υόρκη (αφήνοντας πίσω της 400 και πλέον νεκρούς), με βασικό στοιχείο της τον τεράστιο όγκο χιονιού. Το άρθρο του Χέρμπερτ Ότζεν –ενός ακόμη μέλους της Εταιρείας– συνόψιζε τα δεδομένα που αφορούσαν τον προσδιορισμού του σχήματος, του μεγέθους και του βαρυτικού πεδίου της Γης. Από την πλευρά του, ο Χένρι Γκάνετ, και αυτός ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας και πρόεδρός της μεταξύ του 1910 και του 1914, παρουσίασε έναν αναλυτικό χάρτη της Μασαχουσέτης.
Σταδιακά, τα θέματα του περιοδικού εκτός από τη γεωγραφία και ευρύτερα την επιστήμη, άρχισαν να καλύπτουν και άλλα ζητήματα ιστορίας και πολιτισμού. Από την άλλη πλευρά, εκτός από τα άρθρα του, το περιοδικό έχει γίνει γνωστό και για την εικονογράφησή του αλλά και για τα ρεπορτάζ του. Σήμερα, καθώς μεταφράζεται σε πολυάριθμες γλώσσες και βρίσκεται σε διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες, έχει αναγνώστες του παγκοσμίως αγγίζουν τα 60 εκατομμύρια.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
