Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που αποβιβάστηκαν στην Τζαμάικα ήταν οι ναύτες του πληρώματος του Χριστόφορου Κολόμβου κατά το δεύτερο ταξίδι του στην Αμερική, το 1494. Ο Κολόμβος διεκδίκησε το νησί στο όνομα του ισπανικού στέμματος. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1509, εγκαθιδρύθηκε η πρώτη ισπανική αποικία στο νησί, το οποίο παρέμεινε υπό ισπανική κυριαρχία έως τα μέσα περίπου του 17ου αιώνα.
Στις αρχές του 17ου αιώνα οι Αγγλοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον να εντάξουν την Τζαμάικα στις υπερπόντιες κτήσεις τους και το 1655 πραγματοποίησαν εισβολή στο νησί. Μέσα σε έξι έτη κατάφεραν να νικήσουν στα πεδία των μαχών τους Ισπανούς και το 1661 εγκαθίδρυσαν τη δική τους αποικιακή διοίκηση. Στην Τζαμάικα οι Αγγλοι δραστηριοποιήθηκαν κυρίως με τις φυτείες ζαχαροκάλαμου, στις οποίες δούλευαν ως επί το πλείστον σκλάβοι από την Αφρική.
Η ζωή αυτών των ανθρώπων αποτελούσε ένα καθημερινό μαρτύριο, γεγονός που εξηγεί τις συχνές εξεγέρσεις τους, οι οποίες σημειώθηκαν στο διάβα των τριών αιώνων της αγγλικής κυριαρχίας στο νησί. Η κατάργηση της δουλείας το 1834 και η χειραφέτηση των δούλων το 1838 δεν συνοδεύτηκαν από ουσιαστική κοινωνική ή πολιτική πρόοδο για τους μαύρους κατοίκους του νησιού, οι οποίοι συνέχισαν να ζουν υπό καθεστώς ακραίας φτώχειας.
Κατά τον 20ό αιώνα, η κοινωνική ανισότητα και οι περιορισμένες ευκαιρίες για κοινωνική κινητικότητα των μαύρων πυροδότησαν πλήθος απεργιών και ταραχών στην Τζαμάικα. Καταλυτική στο κίνημα για απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης υπήρξε η μεγάλη απεργία των εργατών του λιμανιού του Κίνγκστον το 1938, η οποία και σηματοδότησε την έναρξη των προσπαθειών για εθνική χειραφέτηση από το Ηνωμένο Βασίλειο. Σε αυτόν τον αγώνα πρωταγωνίστησαν ο σερ Αλεξάντερ Μπουσταμάντε και ο Νόρμαν Μάνλεϊ.
Σταδιακά ο αγώνας των Τζαμαϊκανών άρχισε να αποδίδει καρπούς. Το 1944 υιοθετήθηκε νέο σύνταγμα στην Τζαμάικα, το οποίο θεσμοθέτησε την καθολική ψηφοφορία για τους ενήλικες άνδρες και οδήγησε στη σύσταση ενός εκλεγμένου Κοινοβουλίου, το οποίο είχε ουσιαστικές νομοθετικές εξουσίες. Με το πέρασμα των ετών διευρύνθηκε η αυτονομία της Τζαμάικας από το κέντρο της βρετανικής αυτοκρατορίας. Το 1958 η Τζαμάικα εντάχθηκε στην Ομοσπονδία των Δυτικών Ινδιών, στην προσπάθεια των Βρετανών να ενώσουν τις αποικίες τους στην Καραϊβική σε ένα κράτος. Ωστόσο, το 1961 αποχώρησε από την Ομοσπονδία έπειτα από δημοψήφισμα.
Στις 19 Ιουλίου 1962 το βρετανικό Κοινοβούλιο ψήφισε τον νόμο για την ανεξαρτησία της Τζαμάικας από το Ηνωμένο Βασίλειο, πράξη η οποία επισημοποιήθηκε στις 6 Αυγούστου με την υποστολή της Union Jack (σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου) και την έπαρση της σημαίας της Τζαμάικας στα δημόσια κτίρια της χώρας. Βέβαια, η Τζαμάικα δεν διέκοψε εντελώς τις σχέσεις της με το Ηνωμένο Βασίλειο, καθότι αναγνωρίστηκε ως πολιτειακός άρχοντας της χώρας ο εκάστοτε Βρετανός μονάρχης. Πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Τζαμάικας εξελέγη ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, σερ Αλεξάντερ Μπουσταμάντε, ο οποίος παρέμεινε στην εξουσία έως τον Φεβρουάριο του 1967.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
